Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Τα παιδιά...


Με αφορμή την χρονιά που φεύγει θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας , λίγες σκέψεις για την αυγή μιας νέας δεκαετίας που σε μερικές ώρες θα είναι κοντά μας.
Κάθε σκέψη ξεκινά και καταλήγει στο παιδί...
Το παιδί που παρέα μαζί μας προσπαθεί με όλη του την δύναμη να βοηθά κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση...
Το παιδί που στην νέα δεκαετία θα ενηλικιωθέι και θα παραλάβει την σκυτάλη για να κάνει τον κόσμο μας λίγο καλύτερο...
Το παιδί που θα του παραδώσουμε μια κοινωνία που βιώνει έντονα την οικονομική κρίση...
Το παιδί με τα κατάλληλα εφόδια , που πρέπει να του έχουμε προσφέρει θα κάνει την κρίση ευκαιρία...
Το παιδί που παίζει στην γειτονιά μας...
Το παιδί που παίζει το Προσκοπικό πιχνίδι μαζί μας...
Οι σκέψεις μου όμως σήμερα είναι πολύ ρομαντικές και για τα παιδιά της δεκαετίας που μας λέει αντίο...
Τα παιδιά που σήμερα είναι μεγάλοι και όλοι εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι καμαρώνουμε και θαυμάζουμε.
Θαυμάζουμε γιατί ακολουθούν τα βήματα που τους δείξαμε, καμαρώνουμε γιατί διορθώνουν τα λάθη μας.
Βρισκόμαστε δίπλα τους και μακρυά τους.

Καλή χρονιά σε όλους
Κώστας Πατινιωτάκης

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Χριστουγεννιάτικη εκδρομή στην Ανάβρα

Δευτέρα πρωί και η 15η Αγέλη, αποτελούμενη από 12 Λυκόπουλα και 4 Βαθμοφόρους, επιβιβάζεται στο πούλμαν με προορισμό την Ανάβρα Μαγνησίας. Τι μας περίμενε εκεί; Ένα χωριό 700 κατοίκων, φιλόξενων, που μας βοήθησαν σε ότι χρειαστήκαμε και την φύση να μας προσφέρει απλόχερα τα δώρα της.
Οι δραστηριότητες μας πολλές! Δράση προβολής με τα παιδιά του χωριού και την Αγέλη να δείχνει πως παίζεται το Λυκοπουλικό παιχνίδι, περιήγηση και παιχνίδι στο 2 χιλιομέτρων Περιβαλλοντικό Πάρκο του χωριού και τέλος ξενάγηση από παιδιά του χωριού στους στάβλους της περιοχής με τα Λυκόπουλα να έρχονται σε άμεση επαφή με τα ζώα.
Με τα σακίδια μας γεμάτα με όμορφες εικόνες, την Τετάρτη το μεσημέρι πήραμε το δρόμο του γυρισμού με μία ευχή: Να μας δίνεται συχνότερα η ευκαιρία για απολαμβάνουμε τέτοιες στιγμές!

Νόρα Παλάρα
Ακέλα 15ου Σ.Π.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Το Λεύκωμα των 100 Ετών του Σ.Ε.Π.


Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του εορτασμού της 100ετίας του Ελληνικού Προσκοπισμού, παρουσιάστηκε από το Σ.Ε.Π. στις 12 Δεκεμβρίου 2010 στην αίθουσα «Αθανάσιος Λευκαδίτης» σε ειδική εκδήλωση το Λεύκωμα των 100 Ετών, μία επετειακή πολυτελή τετράχρωμη έκδοση με τίτλο «100 Χρόνια Ιστορία», η οποία περιέχει:
  • Φωτογραφικό υλικό που αποτυπώνει την ιστορική πορεία & εξέλιξη της Ελληνικής Προσκοπικής Κίνησης τον αιώνα που μας πέρασε
  • Προσωπικές θέσεις επιφανών προσωπικοτήτων από όλη την Ελλάδα που είναι ή υπήρξαν μέλη της Προσκοπικής Κίνησης.

Οι νυν και τέως Βουλευτές και Υπουργοί κκ. Απ. Κακλαμάνης, Ι. Καψής, Αθ. Τσούρας, Ν. Γκελεστάθης και Αν. Νεράντζης με τον Πρόεδρο του Δ.Σ. του Σ.Ε.Π. κ. Χρήστο Σταθόπουλο
 
 
Η παρουσίαση έγινε από τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη, Βουλευτή και πρώην Πρόεδρο της Βουλής, ο οποίος τόνισε ότι «Στο βιβλίο αυτό δεν θα βρείτε τεχνοκρατικές αναλύσεις για τα θετικά του Προσκοπισμού. Θα βρείτε απλές, γεμάτες συναίσθημα, αυθόρμητες εξομολογήσεις φτασμένων ανθρώπων, για το πώς σημάδεψε ο Προσκοπισμός τη ζωή τους, πως τους βοήθησε να γίνουν ευτυχισμένοι, χρήσιμοι και ενεργοί πολίτες του σήμερα. Η έκδοση αυτή, με την συνηγορία κορυφαίων σε κάθε κλάδο ή αντικείμενο δημιουργών - λειτουργών, αποδεικνύει πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του Προσκοπισμού στο χτίσιμο μίας προσωπικότητας με πολύπλευρα ενδιαφέροντα. Η δυνατότητα που δίνει το προσκοπικό πρόγραμμα στους νέους να ανακαλύψουν παίζοντας τις ομορφιές του φυσικού περιβάλλοντος, την αξία της πνευματικής καλλιέργειας, τη δύναμη της καλλιτεχνικής δημιουργίας, την σημασία της κοινωνικής συμμετοχής και δράσης και όλα αυτά σ’ ένα σώμα που προσπαθούμε να το βελτιώσουμε χωρίς να μας απογοητεύει, είναι η δύναμη που οδήγησε χιλιάδες συνανθρώπους μας να ανακαλύψουν τις κλίσεις τους, τα κρυφά τους ταλέντα και να πετύχουν κάνοντας για μία ολόκληρη ζωή αυτό που αγάπησαν για πρώτη φορά στους Προσκόπους.»

Στην εκδήλωση απηύθυναν χαιρετισμό επίσης οι κ.κ. Γιάννης Καψής, δημοσιογράφος και τ. Υπ. Εξωτερικών και Αναστάσιος Νεράντζης, Βουλευτής, καθώς και οι Αθανάσιος Τσούρας και Νικόλαος Γκελεστάθης, τ. Βουλευτές και Υπουργοί, οι οποίοι μοιράστηκαν με τους παρευρισκομένους αναμνήσεις και προσωπικές εμπειρίες από την προσκοπική τους ζωή και επιβεβαίωσαν ότι ανεξάρτητα με το πόσα χρόνια τους χωρίζουν από αυτή τη ζωή «Μια φορά Πρόσκοπος, πάντα Πρόσκοπος».

Η επετειακή έκδοση «100 χρόνια Ιστορία» διατίθεται από το Προσκοπικό Πρατήριο στην τιμή των 18 € - 10% για τους κατόχους προσκοπικής ταυτότητας (16,20 €).

Ένα θαυμάσιο δώρο για τις γιορτές, ένα βιβλίο που αξίζει να το έχουμε όλοι στη βιβλιοθήκη μας και ένα εξαιρετικό αναμνηστικό για τις προσεχείς κοπές της πρωτοχρονιάτικής πίτας των Συστημάτων.
 
Καλές γιορτές

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Τα φώτα στην Ακαδημία Πλάτωνος!


Μία πολύ ευχάριστη είδηση ακούστηκε σήμερα το πρωί από το ραδιόφωνο, την οποία φυσικά και έψαξα περαιτέρω.
Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) του Υπ. Πολιτισμού, αποφασίσθηκε η απαλλοτρίωση ιδιοκτησιών που περιβάλλουν τους αρχαιολογικούς χώρους μεταξύ του Κεραμεικού και της Ακαδημίας Πλάτωνος. Είναι πολύ σημαντικό ότι μετά από πολλά χρόνια οριοθετείται η ενοποίηση των 2 αυτών ιστορικών αρχαιολογικών χώρων, ίσως των ιστορικότερων της Αρχαίας Αθήνας.

Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος ως κάτοικος της Ακαδημίας Πλάτωνος, που η γειτονιά στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα, αλλά και εδρεύει το 24ο Σύστημα Α/Π Κολωνού, πρόκειται να αποτελέσει τα προσεχή χρόνια το κέντρο του ενδιαφέροντος για τον αρχαίο πολιτισμό της Αθήνας, αφού, όπως αναφέρεται και σε σημερινό άρθρο της εφημερίδας "Το Βήμα", στην περιοχή αυτή έχει χωροθετηθεί και το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.


Εφημερίδα "Το Βήμα" - 22/12/2010 - ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ

Αρχαιολογικό άλσος 130 στρεμμάτων αποκτά η Αθήνα στην περιοχή μεταξύ του Κεραμεικού και της Ακαδημίας Πλάτωνος. Πρόκειται για την έκταση, που αρχίζει από την οδό Πειραιώς και φθάνει ως την οδό Κρατύλου όπου βρίσκεται το περιστύλιο της Ακαδημίας, ένα χώρο υψίστου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, που τώρα καθίσταται δυνατόν να αναδειχθεί μέσω των απαλλοτριώσεων, οι οποίες αποφασίσθηκαν μόλις χθες το βράδυ από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο του υπουργείου Πολιτισμού. Στην ουσία πρόκειται για μία αναριοθέτηση του αρχαιολογικού χώρου, η ενότητα και η συνολική έκταση του οποίου διακόπτεται σήμερα από παρεμβαλλόμενες ιδιοκτησίες.


Περί τα δέκα στρέμματα (9.740 τ.μ.για την ακρίβεια) αποφασίσθηκε να απαλλοτριωθούν. Μεταξύ αυτών και ένα τεράστιο οικόπεδο στο οποίο επρόκειτο να ανεγερθεί κτίριο γραφείων πέντε ορόφων. Από αυτό απαλλοτριώνονται τα 5.520 τ.μ. (συνολική έκταση 6.668 τ.μ.) δεδομένου ότι εισχωρούν στον αρχαιολογικό χώρο ενώ βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση και με την Ιερά οικία, που είναι το σημαντικότερο μνημείο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Παράλληλα αποφασίσθηκαν οι απαλλοτριώσεις ορισμένων μικρών ιδιοκτησιών που βρίσκονται επί της οδού Φάωνος ενώ αντίθετα εξαιρέθηκαν αυτή τη φορά παλαιότερες κηρυγμένες απαλλοτριώσεις ακινήτων επί της οδού Πλάτωνος. Κι αυτό γιατί ο δρόμος που διέρχεται από το σημείο αυτό δεν μπορεί να καταργηθεί, έτσι τα οικόπεδα δεν θα είναι δυνατόν να ενταχθούν κι αυτά στον αρχαιολογικό χώρο.

Να σημειωθεί ότι στην περιοχή αυτή και συγκεκριμένα σε 30 στρέμματά της, έχει χωροθετηθεί και το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης των Αθηνών, για το οποίο η Νομαρχία Αθηνών διέθεσε προσφάτως 2 εκατ. ευρώ προκειμένου να συνταχθούν οι μελέτες ανέγερσης. Επιπλέον προγραμματίζεται σχέδιο ανάπλασης και ανάδειξης των μνημείων του Δημοσίου Σήματος και των άλλων παρόδειων νεκροταφείων της περιοχής.

Για την ανάπλαση και την αναβάθμιση αυτής της περιοχής συνεργάζονται το υπουργείο Πολιτισμού και το υπουργείο Περιβάλλοντος καθώς η Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων ενώ το κόστος των απαλλοτριώσεων ανέρχεται στα 3.617.790 ευρώ, τα οποία θα καλυφθούν εξ ημισείας.

Πορεία αρχαιολογικής διαδρομής από τον Κεραμεικό μέχρι την Κρατύλου μέσω της οδού Πλαταιών πρόκειται να διαμορφώσει εξάλλου η Ενοποίηση στο πλαίσιο αυτών των δράσεων. Πρόκειται πάντως για μία πορεία χαραγμένη στην … άσφαλτο _επί του παρόντος τουλάχιστον _ αφού θα σημανθεί με χρωματιστές γραμμές αλλά και φυτεύσεις και ενημερωτικές πινακίδες. Επιτέλους η Ακαδημία Πλάτωνος φαίνεται ότι βγαίνει από την απαξίωση.

Παύλος Συμπεράς (Κόνδορας)
Α.Σ. 24ου Σ. Α/Π Κολωνού

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Το Χριστουγεννιάτικο Παζάρι του 15ου Σ.Π.

Το Σαββατοκύριακο 18 και 19 Δεκεμβρίου, το 15ο Σύστημα Προσκόπων Κολωνού θα πραγματοποιήσει το καθιερωμένο Χριστουγεννιάτικο Παζάρι στην πλατεία Αγίου Μελετίου.
Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε!

Αν θέλετε να προλάβετε τα καλύτερα κομμάτια, ελάτε το Σάββατο!

Μάριον Καραλή (Λέαινα)
Α.Σ. 15ου Σ.Π.

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

"Καλά Χριστούγεννα", 1914. Μία αληθινή ιστορία


Πρόσφατα παρακολούθησα την κινηματογραφική ταινία "Καλά Χριστούγεννα" του Κριστιάν Καριόν με τους Γκιγιόν Κανέ, Ντιάν Κρούγκερ, Ντάνιελ Μπρυλ και Γκάρι Λιούις, η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις αθηναϊκές αίθουσες το 2005.
Το σενάριο βασίζεται στην αληθινή ιστορία μιας αυτοσχέδιας χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας που στήθηκε το 1914 στο φοβερό δυτικό μέτωπο, τέσσερις μήνες μετά την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Χιλιάδες Γερμανοί, Βρετανοί και Γάλλοι στρατιώτες άφησαν τα όπλα, βγήκαν από τα χαρακώματα και προχώρησαν σε μία μοναδική στην παγκόσμια ιστορία αυθόρμητη συμφιλίωση μεταξύ αντιμαχόμενων στρατιωτικών μονάδων. Το περιστατικό είναι μια σύντομη αλλά τόσο δυνατή έκρηξη αγάπης, ανθρωπιάς και ειρήνης στην καρδιά του Μεγάλου Πολέμου. Μας δίνει μια ματιά του κόσμου όπως θα θέλαμε να είναι και κάνει τις πιο βαθιές μας επιθυμίες να φαίνονται πραγματικά αληθινές.

Σε κάποια σκηνή της ταινίας ακούγεται το Τραγούδι του Αποχωρισμού παιγμένο με σκωτσέζικη γκάιντα. Μ' αυτά και μ' αυτά το θέμα με άγγιξε και μου κίνησε την περιέργεια για περαιτέρω αναζήτηση στο διαδίκτυο... 

Πηγή: http://www.1914-1918.net/truce.htm


Το 1914, οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης ήρθαν αντιμέτωπες στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Εκατοντάδες μίλια μέσα στο Βέλγιο, τα γερμανικά στρατεύματα είχαν παραταχθεί μέσα σε τάφρους, σε ελάχιστη απόσταση από τα αντίπαλα Γαλλικά, Βελγικά, Βρετανικά και Καναδέζικα χαρακώματα. Ανάμεσα στις δύο γραμμές, η εφιαλτική No Man's Land, μία διάσπαρτη με παγωμένα κορμιά και νάρκες ουδέτερη ζώνη. Κατά καιρούς μια λευκή σημαία ανέβαινε και μια άοπλη ομάδα στρατιωτών από τη μία ή την άλλη πλευρά διακινδύνευε μαζεύοντας τους πληγωμένους και θάβοντας τους νεκρούς της.
Το επεισόδιο των Χριστουγέννων του 1914 είναι γνωστό περισσότερο ως θρύλος. Όμως πρόκειται για μια πραγματική ιστορία. Ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο οι στρατευμένοι της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας, που παραμέρισαν τις εντολές των στρατηγών. Βγήκαν από τα χαρακώματα, ευχήθηκαν «Καλά Χριστούγεννα», τραγούδησαν την «Άγια Νύχτα», έπαιξαν ποδόσφαιρο και αντάλλαξαν τα υποτυπώδη δώρα που θα μπορούσαν να έχουν επάνω τους, τσιγάρα, λίγο κρυμμένο κονιάκ και κουμπιά από τις χλαίνες τους. Ήταν η πιο αυθόρμητη ανακωχή της παγκόσμιας ιστορίας.

Όλα ξεκίνησαν πρόχειρα. Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιο ήταν το σημείο του μετώπου απ’ όπου έγινε η αρχή. Γεγονός αποτελεί ότι επεκτάθηκε ταχύτατα, σχεδόν αστραπιαία σε ολόκληρο το Δυτικό Μέτωπο.
Φαίνεται ότι την πρωτοβουλία πήρε ένας Γερμανός στρατιώτης, που μιλούσε αγγλικά. Πρόκειται για τον οπλίτη Μέκελ, όπως αφηγείται σε διασωθείσες επιστολές του ο συστρατιώτης του Κουρτ Τσέμις, ένας Γερμανός δάσκαλος που μιλούσε αγγλικά και γαλλικά. «Την παραμονή των Χριστουγέννων τα πυρά σταμάτησαν. Από το γερμανικό τάγμα ακούστηκε ένα σφύριγμα. Η απάντηση των Βρετανών ήταν άμεση. Ο στρατιώτης Μέκελ από τον λόχο μου, ο οποίος είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Αγγλία, φώναξε στους Βρετανούς μιλώντας τους στα αγγλικά και σύντομα ξεκίνησε μια ζωηρή συζήτηση», έγραψε ο Τσέμις περιγράφοντας την πρώτη συνάντηση δύο αντίπαλων στρατιωτών που βγήκαν από τα χαρακώματα, έσφιξαν τα χέρια και αλληλοευχήθηκαν «Καλά Χριστούγεννα», στην No Man’s Land. Ο καθένας μιλούσε στη γλώσσα του. Όμως εκείνη η ιδιόρρυθμη Βαβέλ δεν χώριζε τους λαούς. Τους ένωνε.
Η «μικρή ειρήνη στο μεγάλο πόλεμο» διευκολύνθηκε επειδή πολλοί Γερμανοί είχαν εργαστεί προπολεμικά στη Βρετανία, σε πόλεις όπως το Λονδίνο, το Μπράιτον και το Μπλάκπουλ. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που οι οικογένειές τους βρίσκονταν ακόμα στο νησί. Οι πρωτεργάτες της πρωτοβουλίας, συμφώνησαν την επόμενη μέρα, τη μέρα των Χριστουγέννων, τη μεγαλύτερη μέρα της χριστιανοσύνης, να μην υπάρξει κανένας πυροβολισμός. Εκείνα τα Χριστούγεννα, με εντολή του Κάιζερ, είχαν σταλεί στο μέτωπο χριστουγεννιάτικα δέντρα και κεριά, για να εμψυχώσουν τους Γερμανούς στρατιώτες. Πάνω στα χριστουγεννιάτικα δέντρα οι Γερμανοί έγραψαν "Merry Christmas" και "You no shoot, we no shoot" και τα έστησαν στις τάφρους. «Βάλαμε ακόμη περισσότερα κεριά αλλά και χριστουγεννιάτικα δένδρα στο χαράκωμά μας», συμπληρώνει ο Τσέμις στο ημερολόγιό του. «Οι Βρετανοί εξέφρασαν τη χαρά τους για τη φωταψία με σφυρίγματα και χειροκροτήματα. Πέρασα όλη τη νύχτα ξύπνιος, όπως και οι περισσότεροι. Αν και κάπως κρύα, η νύχτα εκείνη ήταν υπέροχη», κατέληξε ο Γερμανός δάσκαλος, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, αιχμάλωτος των Ρώσων.
Ένας στρατιώτης από το Λίβερπουλ, ο Φράνσις Τόλιβερ μίλησε αργότερα για τα ομορφότερα Χριστούγεννα της ζωής του. Η μαρτυρία του ήρθε να προστεθεί στις άλλες φίλων και εχθρών. Καθώς ήταν ξαπλωμένος στη βραχώδη και παγωμένη γη άκουσε από την αντικριστή γραμμή μια φωνή να τραγουδά. Όλοι τέντωσαν το αυτί τους να ακούσουν. Για λίγο έπεσε σιωπή. Την παύση διέκοψε η φωνή ενός στρατευμένου από το Κεντ της Αγγλίας: «Ο Θεός να σας έχει καλά, κύριοι», ευχήθηκε στους απέναντι. Το τραγούδι, που ζέστανε την παγωμένη ατμόσφαιρα, ήταν αυτό που οι Γερμανοί ονομάζουν Stille Nacht, οι Εγγλέζοι Silent Night και οι Ελληνες Άγια Νύχτα. Τα πολεμικά τείχη είχαν πέσει για λίγες ώρες.
Ένας από τους τελευταίους επιζώντες του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ονόματι Μπέρτι Φέλσταντ, μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, σε ηλικία 106 ετών, θυμόταν με πολλές λεπτομέρειες την ιστορική ανακωχή: «Τα όπλα σίγησαν και οι στρατιώτες άρχισαν να βγαίνουν από τα χαρακώματά τους. Αφήσαμε και εμείς τα όπλα μας και συναντήσαμε τον εχθρό. Απ' όσο θυμάμαι, οι Γερμανοί βγήκαν πρώτοι και άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας. Τους αντιγράψαμε αυθόρμητα. Χαιρετηθήκαμε και αρκετοί από εμάς άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Μην φαντάζεστε τίποτα οργανωμένο. Μια αυτοσχέδια μπάλα βρέθηκε από το πουθενά και περίπου 50 άτομα αλλάζαμε πάσες».
Το Νοέμβρη του 2005 πέθανε σε ηλικία 109 ετών ο Άλφρεντ Άντερσον, ο τελευταίος επιζών του ποδοσφαιρικού αγώνα των Χριστουγέννων του 1914, στον οποίο αντιμέτωποι βρέθηκαν Βρετανοί, Γάλλοι και Γερμανοί στρατιώτες. «Εμφανίστηκε μια μπάλα, κανείς δεν ξέρει από πού, και άρχισε να κυλά, κανείς δεν ξέρει πώς, ανάμεσα στα χαρακώματα. Τότε το πεδίο της μάχης μετατράπηκε σε χώρο παιχνιδιού, οι εχθροί πέταξαν στην άκρη τα όπλα τους και άρχισαν να διεκδικούν την μπάλα, όλοι με όλους και όλοι εναντίον όλων. Οι μπάλες ήταν αυτοσχέδιες, από άχυρο δεμένο με σπάγκο ή άδεια κονσερβοκούτια. Τα τέρματα ήταν ξύλα, χλαίνες και κράνη. Άλλα ματς διεξάγονταν με 50 παίκτες και άλλα με 10 και διαρκούσαν περίπου μία ώρα. Έπειτα, οι παίκτες, που για μέρες είχαν στερηθεί τον ύπνο, έπεφταν εξαντλημένοι στο παγωμένο έδαφος αναζητώντας λίγη ξεκούραση.»
Ένας Βρετανός εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και έστησε ένα αυτοσχέδιο κουρείο στην ουδέτερη ζώνη. «Αδιαφορούσε πλήρως τι εθνικότητας ήταν οι πελάτες του, απλώς χρέωνε δύο τσιγάρα το κάθε κούρεμα», περιγράφει το γεγονός στο ημερολόγιό του ο Γερμανός στρατιώτης Γιόζεφ Σέμπαλντ. «Μπορεί να ήταν πόλεμος, ωστόσο δεν υπήρχε ούτε ένα ίχνος εχθρότητας ανάμεσα στους στρατιώτες, οι οποίοι έπαιζαν ποδόσφαιρο μέχρι τελικής πτώσεως», συμπληρώνει θυμίζοντας ότι το ποδόσφαιρο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι εκείνων των ιστορικών Χριστουγέννων του 1914.
Το πρωί των Χριστουγέννων, Άγγλοι και Γερμανοί έθαψαν τους νεκρούς τους, απαγγέλοντας μαζί τον 23ο Ψαλμό του Δαυίδ «Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει…». Στη συνέχεια έσφιξαν τα χέρια, φλυάρησαν, αντάλλαξαν ουίσκι, μαρμελάδες, τσιγάρα και σοκολάτες και κατέβασαν πολλά λίτρα μπύρας μαζί με αυτούς που λίγο πριν προσπαθούσαν να σκοτώσουν. Ο Τζον Φέργκιουσον από τα Χάιλαντς, μνημονεύει: «Τι θέαμα! Μικρά γκρουπ Γερμανών και Βρετανών σε όλο το μήκος του μετώπου. Γέλια, φωτίτσες. Και καθώς δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, συνεννοηθήκαμε τραγουδώντας...»


Η εκεχειρία των Χριστουγέννων του 1914 επεκτάθηκε κατά μήκος των 800 χιλιομέτρων του Δυτικού Μετώπου, όπου στρατοπέδευαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο στρατιώτες. Όλοι γιόρτασαν εκείνα τα Χριστούγεννα. Εκτός από έναν Βρετανό ταγματάρχη, που υποστήριζε ότι «το Γερμανό πρέπει να τον σκοτώνεις και όχι να κάνεις φιλίες» διατάζοντας τους πάντες να επιστρέψουν στις θέσεις τους και έναν Αυστριακό δεκανέα, σύμφωνα με τον οποίο «τέτοιες συνεννοήσεις μεταξύ απλών στρατιωτών θα έπρεπε να απαγορεύονται». Ο Βρετανός ταγματάρχης έμεινε για πάντα ανώνυμος. Ο Αυστριακός δεκανέας απέκτησε παγκόσμια... φήμη λίγα χρόνια αργότερα. Τον έλεγαν Αδόλφο Χίτλερ και προφανώς ούτε μπάλα ήξερε ούτε καλά Χριστούγεννα πέρασε...

Κρύος ιδρώτας έλουσε τις διοικήσεις και των δύο αντιπάλων. Οι στρατιώτες αρνιόνταν να πολεμήσουν. Οι στρατηγοί και από τις δυο μεριές χαρακτήρισαν αυτή την αυθόρμητη ειρήνη ως προδοσία και όσους συμμετείχαν υπόλογους στο στρατοδικείο. Μέχρι το Μάρτιο του 1915, αυτό το κίνημα της αδελφοποίησης είχε εξαλειφθεί και η μηχανή του θανάτου ήταν ξανά σε πλήρη λειτουργία. Οι μάχες θα συνεχίζονταν το ίδιο αδυσώπητες και πολυαίμακτες.
Πολλοί από εκείνους που τραγούδησαν δεν έμελλε να γυρίσουν στα σπίτια τους. Ο πόλεμος τους αφάνισε. Μέχρι το 1918, περισσότεροι από 9 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, ενώ 21 εκατομμύρια άλλοι τραυματίστηκαν.

Το περιστατικό έγινε γνωστό το 1915, όταν άρχισαν να φτάνουν επιστολές από το μέτωπο. Ενα χρόνο αργότερα ο σερ Άρθουρ Ντόιλ δημοσίευσε την ιστορία, αποκαλώντας τη χριστουγεννιάτικη εκεχειρία με το ποδόσφαιρο «θέαμα εκπληκτικό και ανθρώπινο εν μέσω φρικαλεοτήτων».

Για την ιστορία να πούμε ότι τα υπόλοιπα χρόνια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, για να αποφευχθούν παρόμοια φαινόμενα, τα στρατηγεία των χωρών που συμμετείχαν στον πόλεμο διέτασσαν ανηλεείς βομβαρδισμούς τις ημέρες των Χριστουγέννων.
Όταν είσαι Ηλίθιος πρέπει και να το αποδεικνύεις....
Δυστυχώς...


Το 1990 η μπάντα The Farm από το Λίβερπουλ κυκλοφόρησε το τραγούδι All Together Now. εμπνευσμένο από το περιστατικό των Χριστουγέννων του 1914.


The Farm - All Together Now

Remember boy that your forefather's died
Lost in millions for a country's pride
But they never mention the trenches of Belgium
When they stopped fighting and they were one

A spirit stronger than war was at work that night
December 1914 cold, clear and bright
Countries' borders were right out of sight
When they joined together and decided not to fight

All together now
All together now
All together now
In no man's land

All together now
All together now
All together now
In no man's land

The same old story again
All those tears shed in vain
Nothing learnt and nothing gained
Only hope remains

All together now
All together now
All together now
In no man's land

All together now
All together now
All together now
In no man's land

The boys had their say they said no
Stop the slaughter let's go home,
let's go, let's go

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

"Απ' ένα βελανίδι ξεφύτρωσε μιά δρύς..."

Το 5ο Σύστημα Προσκόπων Αθηνών αρχίζει να παίρνει ζωή. 
Η δημιουργία ενός νέου Προσκοπικού Συστήματος στην Τοπική μας Εφορεία ήταν μιά προσδοκία ετών που γίνεται πραγματικότητα. Είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο να βλέπεις βαθμοφόρους διαφορετικών ηλικιών και Συστημάτων να βοηθούν πρόθυμα γι' αυτό που λέγεται Προσκοπισμός.
Ισως είναι νωρίς για λόγια και σίγουρα έχουμε να κάνουμε πάρα πολλά, όμως ένα είναι σίγουρο, πως η πολλή δουλειά και το κέφι φέρνει πάντα αποτελέσματα που μας κάνουν υπερήφανους.


Την περασμένη Κυριακή 5/12 έγινε η πρώτη δράση προβολής στο λόφο Κολωνού και πήγε αρκετά καλά ενώ το ερχόμενο Σάββατο 11/12 στις 11:00- 13:00 θα έχουμε μία ακόμα επαναληπτική και τις πρώτες μας εγγραφές.
Καλοδεχούμενοι όλοι οι βαθμοφόροι που μπορούν να βοηθήσουν!

Ενα μεγάλο ευχαριστώ στις Α.Α.Λ. της 15ης και 19ης Αγέλης (Νόρα και Ελίνα), στον Γερανό, στον Αρκτούρο, στον Πετρίτη, στον Ωρίονα, στον Γκιώνη, στον Δρυοκολάπτη, στη Δράκαινα, στη Λέαινα, στον Πολυδεύκη, στον Τζάκαλα, στον Κένταυρο και σε πολλούς ακόμα που δεν φοράνε το προσκοπικό μαντήλι, για την έμπρακτη πίστη, δουλειά και στήριξη τους απο την πρώτη στιγμή.
Τελικά δεν αρκεί μόνο να φανταστείς κάτι για να το κάνεις. Όλοι μαζί μπορούμε περισσότερα!

Καλή προσκοπική δουλειά!
Ιππόκαμπος

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

George Best: Belfast Boy


Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από το θάνατο του Τζορτζ Μπεστ.
Αν η ποδοσφαιρική καριέρα του Μπεστ δεν ήταν τόσο πολύ βουτηγμένη στο αλκοόλ, ίσως σήμερα θα μιλούσαμε για τον μεγαλύτερο μπαλαδόρο που ανέδειξε η Βρετανία. Παράπονο δεν μπορούσε να έχει ο Ιρλανδός αφού η ζωή του είχε πραγματικά τα πάντα: δόξα, χρήματα, τζόγο, αλκοόλ και γυναίκες!
Ως ποδοσφαιριστής ήταν από εκείνη την προς εξαφάνιση ράτσα που παίζει με το κεφάλι ψηλά. Η εικόνα του την ώρα που κοντρόλαρε την μπάλα και η ικανότητα του να κάνει το απρόβλεπτο ήταν οι τελευταίες πινελιές ενός αρτίστα πάνω στον καλύτερο πίνακα ζωγραφικής.
Ο Μπεστ έδινε χρώμα στην ασπρόμαυρη τηλεόραση της εποχής του. Ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα. Ήταν ένας καλλιτέχνης του ποδοσφαίρου. Μερικές φορές νόμιζε κανείς πως βαριόταν μέσα στο γήπεδο. Και πάνω που όλοι πίστευαν πως δεν έπαιζε πια, έπαιρνε την μπάλα και έκανε το απίστευτο. Το αδιανόητο. Αυτό που χρειαζόταν κανείς τρία ριπλέι για να αντιληφθεί.
Ο Μπεστ όμως αδίκησε τον εαυτό του. Γιατί ουσιαστικά ότι έκανε τo πέτυχε έως τα 26 του χρόνια! Από το 1974 στην πράξη η καριέρα του είχε τελειώσει. Το πικρό αντίο στο «Ολντ Τράφορντ» συνοδεύτηκε από τον υποβιβασμό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μόλις έξι χρόνια μετά την μαγική νύχτα στο Γουέμπλεϊ, τότε που ο Μπεστ πήρε την μπάλα και πέρασε και τον τερματοφύλακα της Μπενφίκα, βάζοντας τις βάσεις για να πάρει η ομάδα του το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών για αγγλικό σύλλογο.
Ο Μπεστ σε ηλικία 16 ετών έκανε ήδη πράγματα και θάματα με την φανέλα των «κόκκινων διαβόλων». Μέχρι τη μέρα που πέταξε μαύρη πέτρα στο Μάνστεστερ κανείς δεν αμφισβητούσε πως ήταν ο μόνος Βρετανός που το όνομα του έμπαινε δίπλα στον Πελέ, τον Κρόιφ και τον Μπεκενμπάουερ.
Τελικά μόνο έναν αντίπαλο δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει. Το αλκοόλ. Πριν από πέντε χρόνια, σαν χτες, ο πιο χαρισματικός παίκτης που πέρασε από τα αγγλικά γήπεδα έφυγε από την ζωή αφήνοντας πίσω του κάποιες στιγμές που θα μας συνοδεύουν ως ανάμνηση της μοναδικότητας του...

Είπε:
  • Έχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι.
  • Αν είχα γεννηθεί άσχημος κανείς δεν θα ήξερε τον Πελέ.
  • Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά τις ζωής μου.
  • Ξόδεψα τα περισσότερα χρήματά μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Μαντήλι εκατονταετίας και για το 2011

Το 2011, εκτός του ότι αποτελεί την απαρχή της νέας εκατονταετίας του Ελληνικού Προσκοπισμού, συμπίπτει και με το Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού.
Έτσι, κάθε μέλος της προσκοπικής Κίνησης, Λυκόπουλο, Πρόσκοπος, Ανιχνευτής, Μέλος Προσκοπικού Δικτυού, Βαθμοφόρος ή Μέλος Ένωσης Παλαιών Προσκόπων θα φορά το επετειακό Μαντήλι της 100ετίας του Σ.Ε.Π. και κατά τη διάρκεια του 2011.
Όσοι δεν το έχετε ήδη προμηθευτεί για το Τμήμα ή το Σύστημά σας φροντίστε να το κάνετε.
Τα μαντήλια διανέμονται μέσω των Περιφερειακών Εφορειών.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Βάλτε στόχους!


Ένα προσκοπικό Σαββατοκύριακο στην Αγία Μαρίνα. Όπως όλα τα άλλα…
Από χτες Τοπικός Έφορος Κεραμεικού - Κολωνού είναι ο Τζάκαλα.
Αφού σας ευχαριστήσω για όσα ζήσαμε μαζί τα τρία τελευταία χρόνια, πρέπει να σας πω ότι η μικρή αυτή αλλαγή δε σημαίνει τίποτα για την πορεία της Τοπικής μας Εφορείας. Η δουλειά και η παρέα συνεχίζονται χωρίς να αλλάξει η ρότα, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι το μέλλον είναι σημαντικότερο από το παρελθόν.
  • Βάλτε στόχους. Βάλτε στόχους, πέρα από τα τρέχοντα και τα καθημερινά. Κάντε έργο που θα αφήσει παρακαταθήκη για τους επόμενους. Που θα κάνει τη δουλειά τους πιο εύκολη, πιο ευχάριστη, για να μπορέσουν κι αυτοί με τη σειρά τους να δώσουν περισσότερα πράγματα στα παιδιά. Όταν έλθει η ώρα, αφήστε τον προσκοπισμό της γειτονιάς σας καλύτερο απ’ ότι τον παραλάβατε.
  • Χωρίς δουλειά δεν γίνεται τίποτα. Ο καθένας ξέρει που πάσχει, ο ίδιος, το Σύστημά του, το Τμήμα του. Μην αφήνετε τον καιρό να περνάει. Δουλέψτε εκεί όπου υπάρχουν τα προβλήματα και λύστε τα.
  • Πάνω απ' όλα η ενότητα. Θεωρώ αυτονόητο ότι θα συνεχίσετε να είστε παρέα. Μη θεωρήσετε όμως εσείς αυτονόητο ότι αυτή η παρέα κι αυτή η ενότητα θα υπάρχουν ακόμα κι αν δεν κάνετε τίποτα.
  • Να βοηθάτε ο ένας τον άλλον. Κάτι εύκολο για σας μπορεί να φαίνεται βουνό για τον δίπλα σας.
Θα ήθελα τέλος να πω δυο λόγια για το νέο σας Τοπικό Έφορο. Ήξερα τον Τζάκαλα και πριν το 2007. Ωραίος τύπος μου φαινόταν, αν και ως τότε δεν είχα πολλά – πολλά μαζί του. Τον γνώρισα όμως καλύτερα αφότου συνεργαστήκαμε, μέσα από τη δουλειά στην Τοπική Εφορεία. Και σήμερα ο Σταύρος ο Δημητρόπουλος είναι όχι απλά φίλος μου, αλλά ένας άνθρωπος που εκτιμώ βαθιά, πρώτα απ’ όλα για την προσήλωσή του στις αρχές μας. Κι αυτό είναι κάτι που ο Σταύρος το εκπέμπει σε κάθε έκφανση της ζωής του, προσωπική, οικογενειακή και προσκοπική. Και για όσους με γνωρίζουν καλά, η εκτίμησή μου για έναν άνθρωπο είναι κάτι ακόμα πιο δυνατό από τη φιλία μου. Του εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη και καλή δύναμη.

Δεν θα χαθούμε… Εδώ θα είμαστε όλοι…

Κένταυρος

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Ιδέα για δράση


Καλησπέρα σε όλους και καλή βδομάδα.
Το Σάββατο που μας πέρασε πήγα μια βόλτα σε έναν παλιό Αρχηγό του Συστήματός μου ό οποίος έχει την χαρά σήμερα να είναι 90 ετών. Κάθε φορά που τον συναντώ πάντα έχει κάτι να μου δώσει ή να μου πει. Αυτό το Σάββατο μου έδωσε μια φωτογραφία της Ομάδας μας από κατασκήνωση του 1936. Αμέσως σκέφτηκα ότι μια απλή φωτογραφία μπορεί να είναι και ένα μεγάλο παιχνίδι για τις Ενωμοτίες μας. Η ιδέα για δράση λοιπόν...
Δίνουμε την φωτό σε κάθε Ενωμοτία και έχουμε φροντίσει σαν επιτελείο να μιλήσουμε σε 2-3 Προσκόπους της εποχής. Κάτω από την φωτογραφία τους δίνουμε πληροφορίες, όνομα, διεύθυνση και έχουμε κανονίσει και την συνάντηση χωρίς να το ξέρουν τα παιδιά. Αν κάθε Ενωμοτία πάει σε έναν Πρόσκοπο μπορεί να του πάρει μια συνέντευξη με ερωτήσεις που θα επιλέξετε...
  • Ποια ήταν η Ενωμοτία σας;
  • Θυμάστε να μας πείτε τα ονόματα των υπολοίπων της φωτογραφίας;
  • Με ποιους έχετε ακόμα επικοινωνία;
  • Τι απέγιναν τα μέλη της φωτό;  
Η φωτογραφία από μόνη της δημιουργεί ένα ιδιαίτερο κλίμα γιατί αν προσέξετε ο Αρχηγός δεν φαίνεται γιατί είναι ξεθωριασμένη.

Στην ερώτηση "Πείτε μας λίγα λόγια για τον Αρχηγό σας" θα πάρετε απαντήσεις που θα βοηθήσουν εσάς πιο πολύ από τα παιδιά της Ομάδας…

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Με σεβασμό στο αποτέλεσμα...



Είναι μια σκηνή απο μια ταινία που μου αρέσει πολύ...

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

EuroCharity. Υποστηρίξτε την πρόταση του ΣΕΠ για την ΠΑΠΕ του 2011


Η EuroCharity είναι φορέας που προσφέρει καινοτόμες υπηρεσίες σε θέματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και Πράσινης Οικονομίας. Στο site της EuroCharity διαξάγεται μία ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ανάδειξη Προγραμμάτων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) τα οποία θα χρηματοδοτηθούν μέσω των ετήσιων συνδρομών των μελών του φορέα για το 2010.
Το ΣΕΠ συμμετέχει στην ψηφοφορία, με το πρόγραμμα «Φεστιβάλ Πολιτιστικής Ενημέρωσης Νέων», προϋπολογισμού 35.000 €, μέσω του οποίου θα πραγματοποιηθεί η Πανελλήνια Ανιχνευτική Πολιτιστική Ενημέρωση (ΠΑΠΕ) τον Απρίλιο του 2011.

Όλοι πρέπει να συμμετάσχουμε σ' αυτήν την ψηφοφορία!
Κάντε κλικ στο banner που βρίσκεται στο πάνω μέρος της ιστοσελίδας www.eurocharity.gr με τίτλο “Χρηματοδότηση Προγραμμάτων ΜΚΟ” ή κάντε κλίκ εδώ για να ανοίξετε απευθείας τη σελίδα ψηφοφορίας. Θα σας ζητηθεί μία διεύθυνση e-mail, πρέπει υποχρεωτικά να ψηφίσετε τουλάχιστον δύο (2) ΜΚΟ και θα λάβετε απάντηση για επιβεβαίωση της ψήφου σας.
Κάθε επισκέπτης μπορεί να συμμετάσχει στην ψηφοφορία μια μόνο φορά.
Ενημερώστε όσους περισσότερους μπορείτε!

Λήξη ψηφοφορίας: 19 Νοεμβρίου 2010

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Η δημιουργικότητα στα εκπαιδευτικά συστήματα

Ο Σερ Κεν Ρόμπινσον κάνει μια διασκεδαστική και έντονα συγκινητική πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα.
Translated into Greek by Theodora Apostolopoulou
Reviewed by Dimitra Papageorgiou

(κλικ στο view subtitles και επιλεγουμε greek)


Πηγή:
www.ted.com/talks/lang/gre/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Εμπρός για τα ψηλώματα, εμπρός για τις κορφές


Κάπως έτσι ξεκινάει ένα προσκοπικό τραγούδι και κάπως έτσι ξεκίνησε και η προσκοπική χρονιά για την 24η Ομάδα Αεροπροσκόπων! Το Σάββατο 23 Οκτωβρίου στις 7:00 το πρωί οι Αετοί και τα Γεράκια άρχισαν να μαζεύονται στην εστία με προορισμό τα Μπαχούνια της Πάρνηθας. Ξεκινώντας για τον σταθμό του τρένου και μετά την άφιξή μας στις Αφίδνες, οι δύο Ενωμοτίες μ’ ένα χάρτη της Πάρνηθας άρχισαν με κέφι και χαρά την πορεία τους για τα Μπαχούνια.


Πορεία στο δάσος της Πάρνηθας

Και το παιχνίδι περιπέτειας ξεκινά εκεί γύρω στο μεσημέρι, όπου μετά το μαγείρεμα και την μεσημεριανή ανάπαυση, η Ομάδα ξεκίνησε με γέλιο να τρέχει ακούγοντας τα σφυρίγματα του Πετρίτη και του Γερανού, των δύο νέων Υπαρχηγών.

Ζωηρά Παιχνίδια για... ζωηρά παιδιά 

Παιχνίδια πολλά, τούμπες, γέλια και στο τέλος της μέρας... ο Ηρακλής Πουαρό εμφανίστηκε στους μικρούς «ντετεκτιβς»! Η πυρά έκλεισε την βραδιά μας και η κούραση μας οδήγησε όλους στις σκηνές μας.


Η επόμενη μέρα ακόμα πιο διασκεδαστική και περιπετειώδης καθώς τα «ALIEN .. on the rocks» μας έκλεψαν το σήμα της Ομάδας και οι Πρόσκοποι με ταχύ οδοιπορικό και ανιχνευτικά σήματα το βρήκαν και το κρέμασαν και πάλι στον ιστό!
Η ώρα του γυρισμού πλησιάζει και η Ομάδα επιστρέφει στην εστία αργά το απόγευμα, όπου πάρα την κούραση, η ευχαρίστηση της πρώτης εκδρομής μας ήταν φανερή. Τα χαμόγελα των παλιών και νέων Προσκόπων δείχνουν την προσμονή της επόμενης εκδρομής!

Γεια Χαρά.

Δέσποινα Συμπερά (Ανδρομέδα)
Α.Ο.Π. 24ης Ομάδας Α/Π Κολωνού

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Το νέο site του Σ.Ε.Π. στον αέρα

Πόσοι από σας το είδατε; Το νέο site του Σ.Ε.Π. στο γνωστό URL www.sep.org.gr, ολόφρεσκο και λειτουργικό, είναι στον αέρα εδώ και λίγες μἐρες. Με εύκολη πρόσβαση και όλους τους απαραίτητους συνδέσμους στις τρεις βασικές του ενότητες Παιδιά και Νέοι, Ενήλικοι Εθελοντές και Γονείς και Επισκέπτες, ανακοινώσεις και νέα στην πρώτη σελίδα, είναι αισθητικά σύγχρονο και αισιόδοξο και κάνει αμέσως τη διαφορά.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά της Εφορείας Πληροφορικής και ιδιαίτερα στον συντονιστή της όλης προσπάθειας Γιώργο Ρουσόπουλο για την πολύ ωραία τεχνικά και λειτουργικά δουλειά τους.

Μία άλλη γενιά που σέβομαι πολύ...

Έγραφα προχτές το βράδυ για το στοίχημα της γενιάς μας .
Βλέποντας ειδήσεις το μεσημέρι ενημερώθηκα για τα επεισόδια στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Μια ιστορική γειτονιά της Αθήνας που έτυχε να με φιλοξενήσει στα σχολικά μου χρόνια...
Αμέσως σκέφτηκα ένα δίσκο που γράφτηκε πριν 40 ακριβώς χρόνια, το "Δρόμο" του Μίμη Πλέσσα.
Θα μου πείτε τι σχέση έχει...
Τα τραγούδια του δίσκου αναφέρονται σε αγωνίες, όνειρα και προσδοκίες παιδιών που εκείνη την εποχή ζούσαν στην γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα.
Οι συντελεστές του δίσκου (Λ. Παπαδόπουλος , Μ. Πλέσσας) εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια του δίσκου σε νέους ερμηνευτές (Γ. Πουλόπουλος , Π. Αστεριάδη , Ρ. Κουμιώτη) και κατάφεραν να κάνουν τον πρώτο χρυσό Ελληνικό δίσκο και τον μεγαλύτερο σε πωλήσεις στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής.
Πόλυ όμορφο είναι και κάτι που διάβασα πρόσφατα...
"γιατί αυτά τα τραγούδια που γράφτηκαν τότε ήταν για να γίνουν κατανοητά πολύ αργότερα, να παραμείνουν δροσερά και να κρατάνε τη σκέψη μας ορθή ύστερα από σαράντα χρόνια." (Μίμης Πλέσσας, Το αλφαβητάρι της ζωής μου – βιογραφία, εκδ. MINOS – EMI, 2007).

http://www.youtube.com/watch?v=CvHKIlrghYU
http://www.youtube.com/watch?v=iDHpOclY4aE
http://www.youtube.com/watch?v=3IZWEdz_yzc&feature=related

Δεν είμαστε υποχρεωμένοι φίλοι μου εμείς οι νεότεροι και λιγότερο έμπειροι να γράψουμε τα τραγούδια της γενίας μας;
Να φτιάξουμε τον δικό μας χρυσό δίσκο;
Μπορούμε...

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Freakonomics


Σημεία και τέρατα της οικονομίας
Η κρυφή πλευρά των πάντων

Freakonomics
Συγγραφέας: Levitt Steven D., Dubner Stephen J.
Μεταφραστής: Φιλιππάτος Άγγελος
Εκδότης: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

Τι είναι πιο επικίνδυνο, ένα όπλο ή μια πισίνα; Τι κοινό έχουν οι δάσκαλοι με τους παλαιστές του σούμο; Γιατί οι έμποροι ναρκωτικών εξακολουθούν να ζουν με τις μανάδες τους; Πόσο σημαντικοί είναι στ' αλήθεια οι γονείς; Τι συνέπειες είχε η νομιμοποίηση των αμβλώσεων στην εγκληματικότητα;
Οι παραπάνω ερωτήσεις δεν είναι αυτές που συνήθως θέτει ένας οικονομολόγος. Όμως ο Στίβεν Ντ. Λέβιτ δεν είναι ένας συνηθισμένος οικονομολόγος. Είναι ένας αναγνωρισμένος επιστήμονας που ασχολείται με τα ζητήματα και τους γρίφους της καθημερινής ζωής -από την απάτη και την εγκληματικότητα μέχρι τον αθλητισμό και την ανατροφή των παιδιών-, τα συμπεράσματα του οποίου συχνά αναιρούν τη λεγόμενη συμβατική σοφία.
Ο Λέβιτ ξεκινά συνήθως την έρευνά του με έναν τεράστιο όγκο δεδομένων και μια απλή ερώτηση που όμως κανείς δεν έχει θέσει ως τώρα. Κάποιες από αυτές τις ερωτήσεις είναι καίριες: αφορούν ζητήματα ζωής και θανάτου. Κάποιες άλλες είναι, κατά γενική ομολογία, αλλόκοτες. Στον περίεργο χαρακτήρα αυτών ακριβώς των ερωτήσεων οφείλεται και το όνομα του νέου πεδίου έρευνας που παρουσιάζεται σε αυτό το βιβλίο: "Freakonomics".
"Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να αντιπαραβάλει το κόστος για τις τσίκλες με τις δαπάνες για τις προεκλογικές εκστρατείες ή να καταγγείλει τους διπρόσωπους μεσίτες ακινήτων ή να εξετάσει τις συνέπειες της νομιμοποίησης των αμβλώσεων στη μείωση της εγκληματικότητας. Ασφαλώς, ασχολείται με αυτά τα ζητήματα, καθώς και με δεκάδες άλλα, από την τέχνη της ανατροφής των παιδιών μέχρι τους μηχανισμούς εξαπάτησης, από την εσωτερική λειτουργία της Κου Κλουξ Κλαν μέχρι τις φυλετικές διακρίσεις στο τηλεπαιχνίδι Ο Πιο Αδύναμος Κρίκος. Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να αφαιρέσει ένα δυο στρώματα από την εξωτερική επιφάνεια του σημερινού τρόπου ζωής και να εξετάσει τι συμβαίνει βαθύτερα".
Tα οικονομικά, σύμφωνα με τους συγγραφείς, είναι κατά βάθος η μελέτη των κινήτρων: πώς οι άνθρωποι αποκτούν αυτά που θέλουν ή χρειάζονται, ιδίως όταν κι άλλοι άνθρωποι θέλουν ή χρειάζονται τα ίδια πράγματα. Kοινή συνισταμένη των Λέβιτ και Ντάμπνερ -συνυπογράφει το βιβλίο- είναι η πεποίθησή τους ότι ο σύγχρονος κόσμος, παρά τη φαινομενική ασάφεια και πολυπλοκότητά του, και παρά την καταφανή κυριαρχία της δολιότητας, δεν είναι απροσπέλαστος, δεν είναι ακατανόητος και ότι, αν τεθούν οι σωστές ερωτήσεις, παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ό,τι νομίζουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας νέος τρόπος θεώρησης. Εξάλλου, μας υπενθυμίζουν, αν η ηθική αντιπροσωπεύει το πώς θα θέλαμε να είναι ο κόσμος, η επιστήμη της οικονομίας αντιπροσωπεύει το πώς είναι στην πραγματικότητα.

Πηγή:
http://www.livanis.gr/

Νέοι ορίζοντες!


Τελειώνοντας τη ζωή στην Κοινότητα των Ανιχνευτών, όλοι μας έχουμε σταθεί σε εκείνο το σταυροδρόμι από όπου μπορούμε να δούμε την πορεία που έχουμε διανύσει και τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε βιώματα ικανά να μας κάνουν να πατάμε γερά στα πόδια μας και να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Μόνο τότε οι επιλογές μας σ' αυτό που ονομάζουμε ενήλικη ζωή θα μπορούν να λαμβάνονται σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που έχουμε μάθει ως τρόπο ζωής.

Ειμαστε απο καλή γενιά..

Σκέφτομουν αν μπορούσα βάλω σε "Συμβολικό πλαίσιο" τις σκέψεις μου τις τελευταίες μέρες.
Σκεφτόμουν τι πιστεύω οτι μπορώ να κάνω πολύ καλά...
Πάντα λοιπόν είχα μια ιδιαίτερη χαρά όταν φορτώναμε το υλικό για την Κατασκήνωση.
Πως θα μπούν φέτος τα πράγματα;
Να βάλουμε πρώτα τα μεγάλα και ογκώδη και μετά τα μπαούλα των Ενωμοτιών η να φορτώσουμε την ξυλεία και μετά τα άλλα;
Προσοχή στις λάμπες! Κάθε χρόνο αγοράζουμε καινούργιες...
Καλά πάλι η Αγέλη το μισό φορτηγό θα το γεμίσει με το πρόγραμμα;
Τώρα όμως το φορτηγό για να πάμε Κατασκήνωση πρέπει να γεμίσει με πολύ συγκεκριμένα πράγματα , όσα μου ζήτησαν και οι φίλοι που σήμερα μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας.
Το φορτηγό λοιπόν για τον πρώτο χρόνο της Κατασκήνωσης πρέπει να έχει:

Λίστα υλικών (καταγραφή αναγκών)
Βαλιτσάκι εργαλείων (Ξεχωριστά για κάθε Κλάδο)
Τα σακίδια όλων (γνωριμία με τον καθένα ξεχωριστά)
Καύσιμα (Χορηγίες)
Πολλά χιλιόμετρα (έμπειροι Έφοροι των Κλάδων)
Ασύρματο ( ηλεκτρονική δυναμική επικοινωνία)
Ρέζερβα (υποστήριξη προγράμματος)
Πολλούς συνοδηγούς ( όλους μας)

Η Αθήνα μια μητρόπολη του κόσμου

Καλή Κατασκήνωση...

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Με λογική και συναίσθημα...

Ένας φίλος μια φόρα μου είχε δώσει μια συμβουλή που θα μπορούσε να είναι ένα πολύ καλό πεντάλεπτο Αρχηγού για ενήλικες...
Μου είχε πει λοιπόν...
Αν καμιά φορά νιώθεις λίγη ένταση παραπάνω να πηγαίνεις αμέσως σπίτι. Εκεί θα επιλέγεις μια μουσική που σου αρέσει και θα κλείνεις τα μάτια. Θα αφήνεις λίγο την μουσική να σε ηρεμήσει και θα βάζεις τον εαυτό σου να γυρνάει στην παιδική του ηλικία. Να μπαίνει η σκέψη του σε ένα σπίτι που το ξέρει πολύ καλά, γιατί είναι αυτό που μεγάλωσε και ανοίγοντας την πόρτα να πηγάινει στο αγαπημένο του δωμάτιο στο σπίτι όπου δεν είναι άλλο απο το παιδικό του δωμάτιο, αυτό που μεγάλωσε, έκανε όνειρα, φαντάστηκε το μέλλον του.
Εκεί ο καθένας θα βρεί ένα παιδί... Ενα παιδί που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ίδιος του ο εαυτός...
Ενα παιδί που όσο η μουσική συνεχίζεται πρέπει να μιλήσεις μαζί του γιατί ξαναμιλάς με τον ίδιο σου τον εαυτό που η καθημερινότητα δεν σου επιτρέπει να θυμάσαι οτι πριν μερικά χρόνια έκανες όνειρα στο παιδικό σου δωμάτιο.
Μου έλεγε ο φίλος ...
Να μην ντρέπεσαι, να ακούς τον φίλο παιδί, να ακούς τον εαυτό σου και κάθε φόρα που θα έχεις ηρεμήσει να πηγαίνεις μαζί του μέχρι την πόρτα και να του λες...
Φίλε θα ξαναέρθω να παίξουμε και έιμαι σίγουρος οτι θα είσαι εδώ...
Το δωμάτιο θα μπορούσε να είναι και ή Προσκοπική μας Εστία που μπορούμε να βάλουμε μουσική και την κουβέντα να την κάνουμε με πολλά παιδιά. Η μουσική και η κουβέντα για εμάς τους Προσκόπους λέγεται και χρώμα και περιπέτεια...
Αύριο θα σας γράψω λίγα λόγια για μια παρέα και ένα φίλο...
Καλό βράδυ σε όλους

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Με σεβασμό στο αποτέλεσμα..

Είναι αρκετές μέρες που σκέφτομαι αν πραγματικά πρεπει να σκέφτεται κάποιος με την καρδιά και οχι με το μυαλό. Είναι επισης στιγμές που οταν σκέφτεσαι το αποτέλεσμα της απόφασης να μην τολμας
Να μην τολμας να πεις ότι αισθάνεσαι, ότι νιώθεις, ότι πιστεύεις, ότι θέλεις.
Πρόσφατα με μια παρέα φίλων προσπαθήσαμε να ανέβουμε ενα βουνό και να πάμε κόντρα στον άνεμο. Απο εκείνη την ημέρα άρχισα και εγω να σκέφτομαι κόντρα στον άνεμο και να πιστεύω ότι τελικά είναι προτιμότερο να τολμησεις απο το να πεις "αστο καλύτερα, ίσως κάποια άλλη στιγμή".
Αυτή είναι η στιγμή που θέλω να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Διαφορετικό απο μια δράση με χρώμα και περιπέτεια, διαφορετικό απο ενα μεγάλο παιχνίδι. Να δοκιμάσω κάτι που ισως να μην ειμαι έτοιμος.
Δεν μπορω όμως να παγιδευσω την σκέψη μου. Επέλεξα να ειμαι υποψήφιος στην Περιφερεια της Αθηνας γιατί η γενιά μας αξίζει κάτι παραπάνω, γιατί πρεπει να αναλάβουμε την ευθύνη να οδηγήσουμε την Αθηνα σε μια νεα διαφορετική εποχή. Σε μια εποχή που ο Προσκοπισμος έχει την μοναδική ευκαιρία να έχει ρόλο πρωταγωνιστή στις εξελίξεις. Σε μια εποχή που τα πράγματα δεν αλλάζουν, αλλα άλλαξαν.
Ο τίτλος αυτής προσπάθειας είναι "με σεβασμό στο αποτέλεσμα".
Και αυτο θα κανω...
Θα σεβαστω το αποτέλεσμα τις προσπάθειας...

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

JOTA - JOTI...Ένα πρωινό στο ΠΥ.ΒΑ.



JOTA - JOTI; Τι είναι αυτό;
Πρόκειται για τα αρχικά γράμματα των Jamboree On The Air - Jamboree On The Internet, μια διεθνής δράση επικοινωνιακής περιπέτειας, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο και συνδυάζει την Παγκόσμια Συναδέλφωση με τη μαγεία των Αεροπροσκοπικών αντικειμένων.
Φέτος η Εφορεία Ειδικότητας Αεροπροσκόπων της Γενικής Εφορίας ετοίμασε κάτι διαφορετικό. Το Προσκοπικό Κέντρο του ΠΥ.ΒΑ., το διήμερο 16-17 Οκτωβρίου 2010, υποδέχτηκε τις Ομάδες της Αττικής, δίνοντας στα παιδιά την ευκαιρία να επισκεφθούν τους σταθμούς του JOTA - JOTI:
  • Σταθμός Βραχέων Σημάτων για το JOTA
  • Σταθμός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών για το JOTI
  • Σταθμός Αλεξιπτώτου Πλαγιάς
  • Σταθμός Εξομοιωτή Πτήσης
  • Σταθμός Μετεωρολογίας
  • Σταθμός Ασύρματης Επικοινωνίας
  • Σταθμός Πυραυλομοντελισμού
Και επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις:


Ξεκινήσαμε με παιχνίδια


"Πετάξαμε" στον ουρανό...

  
Ή μάλλον κάποιοι..."προσπαθήσαμε" να πετάξουμε...


Συμμετείχαμε στο JOTA, ανταλλάσοντας ραδιοφωνικούς χαιρετισμούς και κραυγές με την 7η Κοινότητα Ανιχνευτών Βέροιας...


...και στο JOTI μιλώντας διαδικτυακά με Προσκόπους από την Ιαπωνία, την Κίνα, την Ινδονησία, τη Βρετανία καθώς και με Έλληνες Πρόσκοπους...

Υ.Γ. Ευχαριστούμε το 24ο Σύστημα Αεροπροσκόπων για την ενημέρωση σχετικά με τη δράση

Άγγελος Ζυμβραγουδάκης
Α.Ο.Π. 19ης Ομάδας Ναυτοπροσκόπων Κεραμεικού

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Think you know scouting? Think again.



If you still think Scouting is just about boys, tents and woggles, then take a look at our brand new video - you might just change your mind.

With over 200 activities on offer and half a million members (including 60,000 girls) Scouting offers everyday adventure to young people and adult volunteers.
If you would like to have fun, take part in outdoor (and indoor) adventures, learn new skills and give young people the opportunity of a lifetime - then why not think about becoming a volunteer for Scouting?

Πηγή:
The Scout Association
http://www.scout.org.uk/

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Καλό ταξίδι…

Χτές το βράδυ επέστρεψε στον Δημιουργό ένα ενεργό μέλος της Κίνησης από την οικογένεια του 19ου Σ.Ν/Π. Κεραμεικού. Ο Σωτήρης Νικόλης ήταν φίλος και συνεργάτης από το 1995, πατέρας δύο απίστευτων παιδιών, του Αλέξανδρου και του Άρη, είχε μοιραστεί μαζί μας το όραμα της Κίνησης και είχε διατελέσει ταμίας, πρόεδρος και μέλος της Ε.Κ.Σ. του 19ου Συστήματος μέχρι και σήμερα.
Ήταν πάντα δίπλα μας σε ό.τι σχεδιάζαμε, σε ότι ονειρευόμασταν, σε ό.τι… ήταν πάντα με το χαμόγελο και με την ηρεμία που σου έδινε δύναμη να ταξιδεύεις στα ανοιχτά…
Καλό ταξίδι…

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

H Τελετή Ονομασίας των Προσκόπων Έθνους



Η τελετή Ονομασίας των Προσκόπων Έθνους και η απονομή των διακριτικών από τα χέρια της Υπουργού Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Άννας Διαμαντοπούλου πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Υπουργείου Παιδείας, στο Μαρούσι, το απόγευμα του Σαββάτου 2 Οκτωβρίου.
Ήταν 250 πρόσκοποι από όλη την Ελλάδα αυτοί που έλαβαν το εθνόσημο και φόρεσαν το γαλάζιο μαντήλι με το μαίανδρο, σε μία σπάνια στιγμή για την Προσκοπική τους ζωή, μπροστά στους γονείς τους και στους Αρχηγούς τους.
Η φετινή ήταν η δέκατη τελετή ονομασίας Προσκόπων Έθνους από την ίδρυση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, πριν 100 χρόνια, μέχρι σήμερα. Οι Πρόσκοποι Έθνους, Ανιχνευτές και Ανιχνεύτριες, διακρίνονται για τα υψηλά ιδανικά, την πίστη στο Θεό και το αίσθημα προσφοράς προς την πατρίδα και τον συνάνθρωπο. Η ίδια η υπουργός στην ομιλία της ανέφερε ότι «μοιράζεστε μια τιμή του σώματος σας, η οποία λέει πολλά για σας και την Ελλάδα».
Συγχαρητήρια σε όλους και είθε το μονοπάτι της ζωής να οδηγεί τα παιδιά αυτά με πυξίδα τις Αρχές και τις Αξίες του Προσκοπισμού στην επίτευξη των ονείρων τους.
Ένα ιδιαίτερο μπράβο αξίζουν τα παιδιά της Τοπικής μας Εφορείας, για την ανωτάτη τιμητική διάκριση της Ονομασίας τους ως Πρόσκοποι Έθνους. Μπράβο στον Κωστή Μαυρογιάννη, στον Πέτρο Πετράκη, στον Κώστα Κώτση, στη Βίκυ Σϊνδρου και στην Κωνσταντίνα Λυγίζου από το 15ο Σ.Π.


Στη φετινή Ειδική Δοκιμασία Προσκόπων Έθνους θα συμμετάσχουν άλλα τέσσερα παιδιά μας, ο Πασχάλης Λιόλιος (Κ.Α. Τ.Ε.), ο Άρης Νικόλης (19η Κ.Α.), η Νεφέλη Κουμαριανού και η Νίκη Κοκκίνου (15η Κ.Α.).
Καλή επιτυχία και σε σας παιδιά!
Ανιχνεύετε ψηλότερα και ευρύτερα.

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Αρκτούρος - Νυμφαίο - Βάλια Κάλντα - Φλέγκες - Μέτσοβο: Οι δρόμοι της Άρκτου

Μεγάλη Δράση Κοινότητας Ανιχνευτών Τ.Ε Κεραμεικού- Κολωνού
ΠΙΝΔΟΣ 1-11/08/2010

"Τ’ αστέρι του βορριά
θα φέρει ξάστεριά...."


Βήμα το βήμα οι ζωές μας μακραίνουν ώσπου κάποτε γίνονται σκιές...
Το σκοτάδι αυτό φωτίζεται απο μικρά φωτάκια που αχνοφέγγουν στον ουρανό μας. Ενα τέτοιο φως άφησε και αυτή η Μεγάλη Δράση. Οπως τ’ αστέρι του Βορρά, μας έδειξε τον δρόμο και την αξία της Προσφοράς, του σεβασμού προς όλα τα πλάσματα που είναι δίπλα μας και μας οδήγησε ψηλά, εκεί όπου οι ματιές μπερδεύουν το όνειρο με την πραγματικότητα.


Πέντε ημέρες εργασίας στον «Αρκτούρο», το Κέντρο Προστασίας του Λύκου και της Αρκούδας, μας έκαναν να καταλάβουμε πως το πιο απρόβλεπτο και περίεργο πλάσμα στον κόσμο είμαστε εμείς, ο ανθρωπος. Το θαύμα και η καταστροφή περικλείονται μέσα στη φύση μας και η επαφή μας με τα υπόλοιπα πλάσματα είναι που μπορεί να μας τιθασεύσει, ισορροπώντας και ανακαλύπτοντας τη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού μας.


"Τωρά πετώ για της ζωής το πανηγύρι,
τωρά πετώ για της χαράς μου τη γιορτή..."


Και έπειτα το βουνό... η Βάλια Κάλντα με τον μυθικό Αωό και το Αρκουδόρεμα. Κανείς  δεν ισχυρίζεται πως οι Ανιχνευτές πρέπει να είμαστε οι παράτολμοι ορειβάτες ή ακόμα οι ποντοπόροι θαλασσόλυκοι. Ομως ανιχνευτική ζωή έξω απο τη ζωή στη φύση δεν μπορεί να υπάρξει.
Το μεγαλύτερο μάθημα το παίρνει ο καθένας μας όταν βρίσκεται στα παρθένα αυτά τοπία. Εκεί ορίζεται το πραγματικό του μέγεθος. Μέσα στην πόλη όλα δείχνουν στα μέτρα μας όμως το τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος φανερώνεται εκεί, στα απόκρημνα βράχια, στα ορμητικά νερά του ποταμού, εκεί όπου η φύση δρα ατίθαση και που ο άνθρωπος για να την αφουγκραστεί οφείλει νού συνάμα και ψυχή.


Επίπονη μα ιδιαίτερα μαγευτική υπήρξε η ανάβαση στις Φλέγκες, τις αλπικές λίμνες με τους τρίτωνες και τις βδέλλες, στα 2000μ. ενώ η επιστροφή απο την κορυφή της Φλέγκας (2160μ) μέχρι τα μετσοβίτικα υψήπεδα, με θέα την τεχνητή λίμνη του Αώου στα δεξιά μας, μπορεί εύκολα να ταυτιστεί με την έννοια της λέξης «ομορφιά».


«Διώξτε τον ήλιο και τη μέρα απ’ το βουνό,
 για να με δείτε να περνώ σαν αστραπή στον ουρανό.»


Ευχαριστούμε όλους όσους με την συμβολή τους σιγουρεύουν το επόμενο βήμα μας. Τα ίχνη που αφήσαμε ήταν μόνο χαρά και δουλειά!

Ανίχνευε Υψηλότερα και Ευρύτερα

Δημήτρης Καΐλης (Ιππόκαμπος)
Α.Κ.Α. Τ.Ε. Κεραμεικού - Κολωνού

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Αντίο και πάντα εμπρός


Σήμερα το μεσημέρι, στο καταφύγιο του 15ου Συστήματος Προσκόπων στο Κατσιμίδι της Πάρνηθας, μπροστά στα Λυκόπουλα, τους Προσκόπους, τους Ανιχνευτές και τους γονείς των παιδιών, ο μέχρι τώρα Αρχηγός του Συστήματος Κώστας Πατινιωτάκης παρέδωσε την ηγεσία του Συστήματος στη μέχρι τώρα Αρχηγό της Κοινότητας Μάριον Καραλή.
Η σκυτάλη άλλαξε χέρια...
Πιγκουίνε σ'ευχαριστούμε για όσα έκανες. Λέαινα σε πιστεύουμε και μη φοβάσαι τίποτα.

"Αντίο...
Είναι αρκετές μέρες τώρα που σκέφτομαι τι θα μπορούσα να γράψω στον καθένα ξεχωριστά για την στιγμή που έρχεται. Είναι λίγο δύσκολο να αφήνεις κάτι που σε συνοδεύει σχεδόν όλη σου την ζωή. Από την παιδική, την εφηβική, την ενήλικη ζωή...
Θυμάμαι πάντα την στιγμή που πέρασα το κατώφλι της Εστίας μας, θυμάμαι τα πρόσωπα και τις καταστάσεις εκείνης της εποχής. Θυμάμαι κάθε μέρα που πήγαινα στη “λέσχη”, πόσο χαρούμενος γύριζα στο σπίτι μου και σκεφτόμουν την επόμενη δράση, την επόμενη εκδρομή, την επόμενη αφορμή για να βρίσκομαι εκεί. Θυμάμαι το Γκριζόλυκο, το Μπαγκίρα, το Γεράκι, το Βίσωνα, τον Ιππόκαμπο που κρατούσαν τις τύχες και την ιστορία του Συστήματος πριν από μένα με πολύ σεβασμό.
Κάθε στιγμή στο Σύστημα μας ήταν για μένα μια οικογενειακή εμπειρία και πραγματικά νιώθω πολύ γεμάτος για όλα αυτά τα χρόνια. Όλα τα χρόνια που με έχουν σημαδέψει στην επαγγελματική και προσωπική μου σταδιοδρομία. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση από αυτή που έχω βιώσει στις Κατασκηνώσεις που είχα την ευτυχία να κάνω, σαν Αρχηγός και όλες μάλλον λόγω της ρομαντικής διάθεσης που έχω πάντα ηλεκτρίζουν το νου και την σκέψη μου.
Πάντα σκέφτομαι μια όμορφη ιστορία με το βαρκάρη που συνεχώς έψαχνε δυο καλά κουπιά για τα ταξίδια του και με ένα μαγικό τρόπο κάθε φορά που βρισκόταν στη στεριά, είχε πάντα πολλά κουπιά για να αρμενίζει. Πάντα όμως κάθε ταξίδι είναι ξεχωριστό, μοναδικό ανεπανάληπτο... Όπως και τα μέλη του κάθε πληρώματος... Είναι μοναδική ικανοποίηση κάθε φορά που κάνω μια βόλτα στη γειτονιά μας να συναντώ κάποιο Λυκόπουλο, Πρόσκοπο ή Ανιχνευτή που είχα την χαρά να είμαι Αρχηγός του... Είναι μια ευχή που δίνω στον καθένα σας ξεχωριστά, γιατί μόνο στο πρόσωπο του κάθε παιδιού βλέπεις την ικανοποίηση και το μπράβο για τα λίγα που έχεις προσφέρει.
Η κίνησή μας, ο Προσκοπισμός είναι μια μικρή εμπειρία όταν την βιώνεις στην παιδική και εφηβική ηλικία. Αποθεώνεται όμως η εμπειρία και το βίωμα για κάποιον η κάποια που συνεχίζει και σαν ενήλικας. Γίνεται μοναδική όταν γίνεσαι Αρχηγός... Και αυτή είναι ή μεγαλύτερη ευχή που δίνω σε όλους... Να καταφέρετε να γίνετε Αρχηγοί, γιατί η χαρά, η εμπειρία, οι στιγμές δεν περιγράφονται ούτε γραπτά, ούτε προφορικά... Να καταφέρετε να γίνετε Αρχηγοί με κάθε προσωπικό κόστος, κόπο, απογοήτευση, θυσία. Γιατί εύκολα στις μέρες μας, υπάρχουν επικεφαλής και υπεύθυνοι αλλά δύσκολα Αρχηγοί. Ακόμα πιο δύσκολα ηγέτες.... Δεν ξέρω αν κατάφερα να γίνω ηγέτης, σίγουρα όμως προσπάθησα να βρίσκομαι δίπλα σας πάντα και όλοι σας να έχετε να θυμάστε κάτι όμορφο απο μένα...
Περιμένω με χαρά να δω το Σύστημά μας να προοδεύει. Θέλω να αισθάνομαι ασφαλής για την επιλογή μου και αισθάνομαι πριν αρχίσω να γράφω. Η επιλογή μου είναι μια επιλογή στην κορύφωση της χαράς μου. Γιατί όλα τα παιχνίδια πρέπει να σταματάνε στο καλύτερό τους σημείο... Νίωθω ασφαλής γιατί την επιλογή μου δεν την ανέβαλα ποτέ αλλά την εκφράζω την στιγμή που πρέπει. Τη στιγμή που το Σύστημά μας είναι δυνατό, την στιγμή που το επιτελείο του Συστήματος αποτελείται απο Λυκόπουλα, Προσκόπους και Ανιχνευτές που είχα την χαρά να είμαι Αρχηγός τους. Είναι το μεγαλύτερο ευχαριστώ που παίρνω από όλους σας. Να σας βλέπω να συνεχίζετε το όμορφο παιχνίδι. Στο πρόσωπο του Υπαρχηγού μου στην Ομάδα Κωστή νιώθω την ευτυχία των παιδιών που ήμασταν μαζί στην πρώτη μου Κατασκήνωση και σήμερα είναι Βαθμοφόροι.
Δεν θα μπορούσα στο γράμμα με τις σκόρπιες σκέψεις μου και τον άναρχο λόγο να μη σταθώ σε ανθρώπους που με σημάδεψαν ανεξίτηλα. Στους Αρχηγούς μου που πάντα ήταν δίπλα μου. Σε δύο κουπιά που παρέμειναν ακέραια στο πέρασμα του χρόνου... Την φίλη μου την Μάριον και την φίλη μου την Σωτηρία που πλέον οι σκέψεις και τα συναισθήματα έχουν πάρει την διάσταση της αληθινής αγάπης. Δύο άνθρωποι που ήταν εκεί όταν “πέρασα την γέφυρα” της Προσκοπικής ζωής και κάθε φορά που έπρεπε να αποφασίσω την διαδοχή μου στην Αγέλη, την Ομάδα, την Κοινότητα ήταν εκεί με το βλέμμα και τον ίδιο προσανατολισμό. Δύο άνθρωποι που για μένα ήταν το ιδανικό παράδειγμα όταν αποχωρείς να αφήνεις πίσω σου κάποιον καλύτερο από σένα. Σήμερα είναι και οι δύο εδώ.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο όμορφα το τέλος.
Θα είμαστε πάντα μαζί.

Κώστας"

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Συναυλία στο Βεάκειο για τα 100 Χρόνια Ελληνικού Προσκοπισμού

Την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου, στις 7.30μ.μ., στο Βεάκειο του Πειραιά, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, τα Ημισκούμπρια, η Παιδική Χορωδία Τυπάλδου, ο Αποστόλης η Ειρήνη και η Αντιγόνη Ψυχράμη και οι Riot Act θα τραγουδήσουν για τα 100 Χρόνια του Ελληνικού Προσκοπισμού.
Το βράδυ αυτό η καρδιά του Ελληνικού Προσκοπισμού κτυπά στον Πειραιά! H βραδιά είναι δική μας. Ανήκει στους Έλληνες Προσκόπους κάθε ηλικίας. Ενημερώστε τα παιδιά, τους γονείς, τους παλαιούς προσκόπους, τις οικογένειές σας και όλους τους φίλους της Προσκοπικής Κίνησης.

Να είστε όλοι εκεί…
Καλή μας επιτυχία!

Είσοδος Ελεύθερη
Οργάνωση: Περιφερειακή Εφορεία Προσκόπων Σαρωνικού

To Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Λόφος Προφήτη Ηλία, Καστέλα, τηλ.: 210.4194520)

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Μεγάλη Δράση 15ης Κ.Α. Από τα ύψη της Δρακόλιμνης στα βάθη της Κέρκυρας


Πολλές οι κατευθύνσεις , ένας ο προορισμός...
Με λεωφορεία, καράβια, βάρκες και φυσικά με τα γερά μας πόδια...
Με νέους αλλά και με τους παλιούς μας φίλους...
Με χαμόγελα και ξεγνοιασιά αλλά και με πολύ κόπο, ιδρώτα και κούραση...
Ένας ο προορισμός μας...
Η Μεγάλη μας Δράση!

Πως να περιγράψεις μια Μεγάλη Δράση σε μια παράγραφο; Αφού η λέξη το λέει από μόνη της! Μεγάλη... Μεγάλη η έννοια, μεγάλη η πορεία, μεγάλη η παρέα, μεγάλη η περιπέτεια, μεγάλη η χάρη Του... Όπως το νιώθει κανείς. Για μας ας πούμε πως ήταν μεγάλη η πρόκληση!
Η 15η Κοινότητα Ανιχνευτών, αποτελούμενη από 13 ξεχωριστούς μα ιδιαίτερα διαφορετικούς Ανιχνευτές και 2 Βαθμοφόρους πραγματοποίησε στα τέλη του Αυγούστου την Μεγάλη της Δράση. Τα Γιάννενα, τα Ζαγοροχώρια και η Κέρκυρα ήταν οι βασικοί προορισμοί. Τα τοπία της Ηπείρου άγρια, μαγικά και όμορφα σου έδιναν κουράγιο να αντέξεις τις ατέλειωτες ανηφόρες κάτω από τον καυτό ήλιο. Οι άνθρωποι της Κέρκυρας, φιλόξενοι σαν παλιοί γνώριμοι, σύστηναν το νησί τους με τόση χαρά που δεν χόρταινες να τους ακούς.
Οι εμπειρίες που ζήσαμε και αρκετές φορές μας έφεραν αντιμέτωπους με τα όριά μας θα μείνουν για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό μας, να μας θυμίζουν πόσο όμορφο είναι να ξεκινάς να γνωρίσεις έναν τόπο και τελικά ο τόπος να σε βοηθά να γνωρίσεις τον εαυτό σου...

Ευχαριστούμε όλους όσους μας βοήθησαν, ώστε αυτή η διαδρομή να γίνει πιο εύκολη, πιο ευχάριστη και πιο εποικοδομητική... Ένα μπράβο σε όλους του συμμετέχοντες που αν και ακολούθησαν την «κατεύθυνσή» τους, έφτασαν στον ίδιο «προορισμό»...

Λέαινα
Α.Κ.Α. 15ης Κοινότητας Ανιχνευτών Κολωνού
Υ.Γ. Σας περιμένουμε όλους στην παρουσίαση μας


Έρευνα στο Μονοδένδρι

Στο θαυμάσιο τρίτοξο γεφύρι του Πλακίδα ή "Καλογερικό" έξω από το χωριό Κήποι στο Ζαγόρι

Έξω από το ορειβατικό καταφύγιο της Αστράκας (2000 μ.)

Στη αλπική Δρακόλιμνη της Γκαμήλας (2100 μ.)

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Δεν πήγα στους U2



Η περίφημη live εκτέλεση του Sunday, Bloody Sunday, με τον Bono να φωνάζει "This is not a rebel song" και να ανεμίζει τη λευκή σημαία της ειρήνης, στα 23 του χρόνια.

Δεν πήγα στους U2.
Ήμουν από αυτούς που ανατρίχιαζαν με το Sunday Bloody Sunday και το New Year’s Day στα μέσα της δεκαετίας του '80, τότε που ο μικρόσωμος νεαρός Bono είχε ακόμα το μαλλί πόκεμον και οι Ιρλανδοί U2 ρόκαραν όταν οι υπόλοιποι έπαιζαν συνθεσάιζερ και μέταλ ποπ. Αργότερα πλημμύρισα (και πλημμυρίζω ακόμα) με συναισθήματα, ακούγοντας το One, καθώς ώριμοι πια οι U2 έκαναν την alternative στροφή τους έχοντας τη δυναμική να σηματοδοτήσουν τη μουσική των ‘90s και των ‘00s.
Όχι, δεν με ενοχλεί καθόλου που ο Bono συναντιέται με τον Πάπα και τον Bill Clinton και εκφωνεί λόγους στα Ηνωμένα Έθνη και στο Κογκρέσο των Η.Π.Α. για τα χρέη των χωρών του Τρίτου Κόσμου. Άλλωστε από μικρός ήταν πολιτικοποιημένος και είχε κοινωνική δράση (Band Aid, Live Aid, ταξίδια στην Αιθιοπία, Διεθνής Αμνηστία) και έχει κερδίσει με το σπαθί του το προνόμιο του συνομιλητή υψηλών προσώπων.
Καθόλου επίσης δεν με ενοχλεί που στην προχτεσινή συναυλία θα έδιναν το παρών οι ίδιοι κοσμικοί που παρακολούθησαν και τη συναυλία της Madonna και πιθανόν πολλοί από αυτούς ευχαρίστως θα πήγαιναν να δουν και το Σάκη Ρουβά. Ο καθένας έχει τους λόγους του να είναι κάπου κι αν είχα κι εγώ τους δικούς μου θα ήμουν προχτές το βράδι στο Ολυμπιακό Στάδιο, χωρίς να με ενδιαφέρει ποιος και γιατί κάθεται δίπλα μου.
Δεν το έκανα όμως, γιατί έχω να ακούσω φρέσκια καλή μουσική από τους U2 από το 1991, όταν κυκλοφόρησαν το Achtung Baby, τον τελευταίο καλό δίσκο τους μετά τα επίσης κορυφαία Joshua Tree (1987) και War (1983). Από τότε μέχρι σήμερα περιπλανήθηκαν σε αδιάφορα techno, dance και indie μονοπάτια, κυκλοφόρησαν διάφορα Best Of άλμπουμ και με εξαίρεση ίσως το εμπορικό All That You Can't Leave Behind (2000), μια επιστροφή στον παλιό δοκιμασμένο ήχο τους, μουσικά δεν έχουν να δείξουν κάτι σημαντικό. Ασυζητητί προτιμώ την post punk περίοδό τους και τους κοφτερούς συναυλιακούς ύμνους τους της δεκαετίας του ’80 από αυτό που παίζουν σήμερα. Όπως επίσης θα προτιμήσω (και το κάνω) να δω ένα γκρουπ με έμπνευση πάνω στην παραγωγική του περίοδο, από το εντυπωσιακό arena show στο οποίο πράγματι οι U2 είναι εξαιρετικοί αλλά δε μου φτάνει.
Δεν πειράζει λοιπόν, τους άκουσα από το μπαλκόνι μου, μια και το σπίτι μου είναι κοντά στο Ολυμπιακό Στάδιο, αν και δεν σας κρύβω ότι για μια στιγμή σκέφτηκα να πεταχτώ μέχρι εκεί μήπως και έχουν ανοίξει οι πόρτες, αλλά δεν...


Sunday Bloody Sunday

I can't believe the news today
Oh, I can't close my eyes and make it go away
How long…
How long must we sing this song?
How long? How long…

Cause tonight… we can be as one
Tonight…

Broken bottles under childrens' feet
Bodies strewn across the dead end street
But I won't heed the battle call
It puts my back up
Puts my back up against the wall

Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday (Sunday bloody Sunday…)
(Allright lets go!)

And the battles just begun
There's many lost, but tell me who has won
The trench is dug within our hearts
And mothers, children, brothers, sisters torn apart

Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday

How long…
How long must we sing this song?
How long? How long…

Cause tonight… we can be as one
Tonight…
Tonight…

Sunday, bloody Sunday (tonight)
Tonight
Sunday, bloody Sunday (tonight)
(Come get some!)

Wipe the tears from your eyes
Wipe your tears away
Wipe your tears away
I wipe your tears away
(Sunday, bloody Sunday)
I wipe your blood shot eyes
(Sunday, bloody Sunday)

Sunday, bloody Sunday (Sunday, bloody Sunday)
Sunday, bloody Sunday (Sunday, bloody Sunday)
(Here I come!)

And it's true we are immune
When fact is fiction and TV reality
And today the millions cry
We eat and drink while tomorrow they die

The real battle yet begun (Sunday, bloody Sunday)
To claim the victory Jesus won (Sunday, bloody Sunday)
On…

Sunday bloody Sunday
Sunday bloody Sunday…


Η ιστορία του τραγουδιού..
Iανουάριος 1972. Mια Kυριακή στο Mπέλφαστ μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετατράπηκε σε αιματοκύλισμα όταν Bρετανοί αλεξιπτωτιστές επιτέθηκαν σε μία ομάδα διαδηλωτών που προσπάθησε να σπάσει ένα οδόφραγμα. Δεκατέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν και 17 τραυματίστηκαν. Το γεγονός ενέπνευσε τον Bono και τους U2 να γράψουν το Sunday, Bloody Sunday, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική τους, που πλέον άγγιζε ευρύτερα πολιτικά θέματα. To 1982, έναν χρόνο πριν κυκλοφορήσει το τραγούδι στο άλμπουμ War, το έπαιξαν ζωντανά στον τόπο της τραγωδίας μπροστά σε 3.000 κόσμο και σε μια απίστευτη κίνηση ανακοίνωσαν από σκηνής ότι δεν επρόκειτο να ξαναπαίξουν το κομμάτι μπροστά στο κοινό του Mπέλφαστ αν εκείνο δεν το ενέκρινε. Aπό τα 3.000 άτομα μόνο 3 αποχώρησαν. Eτσι κάπως, το Sunday, Bloody Sunday έγινε ίσως το κορυφαίο κομμάτι του μεγάλου Ιρλανδικού συγκροτήματος, παρ’ όλο που δεν έφτασε ποτέ στο Nο 1 των τσαρτ.