Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Δεν πήγα στους U2



Η περίφημη live εκτέλεση του Sunday, Bloody Sunday, με τον Bono να φωνάζει "This is not a rebel song" και να ανεμίζει τη λευκή σημαία της ειρήνης, στα 23 του χρόνια.

Δεν πήγα στους U2.
Ήμουν από αυτούς που ανατρίχιαζαν με το Sunday Bloody Sunday και το New Year’s Day στα μέσα της δεκαετίας του '80, τότε που ο μικρόσωμος νεαρός Bono είχε ακόμα το μαλλί πόκεμον και οι Ιρλανδοί U2 ρόκαραν όταν οι υπόλοιποι έπαιζαν συνθεσάιζερ και μέταλ ποπ. Αργότερα πλημμύρισα (και πλημμυρίζω ακόμα) με συναισθήματα, ακούγοντας το One, καθώς ώριμοι πια οι U2 έκαναν την alternative στροφή τους έχοντας τη δυναμική να σηματοδοτήσουν τη μουσική των ‘90s και των ‘00s.
Όχι, δεν με ενοχλεί καθόλου που ο Bono συναντιέται με τον Πάπα και τον Bill Clinton και εκφωνεί λόγους στα Ηνωμένα Έθνη και στο Κογκρέσο των Η.Π.Α. για τα χρέη των χωρών του Τρίτου Κόσμου. Άλλωστε από μικρός ήταν πολιτικοποιημένος και είχε κοινωνική δράση (Band Aid, Live Aid, ταξίδια στην Αιθιοπία, Διεθνής Αμνηστία) και έχει κερδίσει με το σπαθί του το προνόμιο του συνομιλητή υψηλών προσώπων.
Καθόλου επίσης δεν με ενοχλεί που στην προχτεσινή συναυλία θα έδιναν το παρών οι ίδιοι κοσμικοί που παρακολούθησαν και τη συναυλία της Madonna και πιθανόν πολλοί από αυτούς ευχαρίστως θα πήγαιναν να δουν και το Σάκη Ρουβά. Ο καθένας έχει τους λόγους του να είναι κάπου κι αν είχα κι εγώ τους δικούς μου θα ήμουν προχτές το βράδι στο Ολυμπιακό Στάδιο, χωρίς να με ενδιαφέρει ποιος και γιατί κάθεται δίπλα μου.
Δεν το έκανα όμως, γιατί έχω να ακούσω φρέσκια καλή μουσική από τους U2 από το 1991, όταν κυκλοφόρησαν το Achtung Baby, τον τελευταίο καλό δίσκο τους μετά τα επίσης κορυφαία Joshua Tree (1987) και War (1983). Από τότε μέχρι σήμερα περιπλανήθηκαν σε αδιάφορα techno, dance και indie μονοπάτια, κυκλοφόρησαν διάφορα Best Of άλμπουμ και με εξαίρεση ίσως το εμπορικό All That You Can't Leave Behind (2000), μια επιστροφή στον παλιό δοκιμασμένο ήχο τους, μουσικά δεν έχουν να δείξουν κάτι σημαντικό. Ασυζητητί προτιμώ την post punk περίοδό τους και τους κοφτερούς συναυλιακούς ύμνους τους της δεκαετίας του ’80 από αυτό που παίζουν σήμερα. Όπως επίσης θα προτιμήσω (και το κάνω) να δω ένα γκρουπ με έμπνευση πάνω στην παραγωγική του περίοδο, από το εντυπωσιακό arena show στο οποίο πράγματι οι U2 είναι εξαιρετικοί αλλά δε μου φτάνει.
Δεν πειράζει λοιπόν, τους άκουσα από το μπαλκόνι μου, μια και το σπίτι μου είναι κοντά στο Ολυμπιακό Στάδιο, αν και δεν σας κρύβω ότι για μια στιγμή σκέφτηκα να πεταχτώ μέχρι εκεί μήπως και έχουν ανοίξει οι πόρτες, αλλά δεν...


Sunday Bloody Sunday

I can't believe the news today
Oh, I can't close my eyes and make it go away
How long…
How long must we sing this song?
How long? How long…

Cause tonight… we can be as one
Tonight…

Broken bottles under childrens' feet
Bodies strewn across the dead end street
But I won't heed the battle call
It puts my back up
Puts my back up against the wall

Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday (Sunday bloody Sunday…)
(Allright lets go!)

And the battles just begun
There's many lost, but tell me who has won
The trench is dug within our hearts
And mothers, children, brothers, sisters torn apart

Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday

How long…
How long must we sing this song?
How long? How long…

Cause tonight… we can be as one
Tonight…
Tonight…

Sunday, bloody Sunday (tonight)
Tonight
Sunday, bloody Sunday (tonight)
(Come get some!)

Wipe the tears from your eyes
Wipe your tears away
Wipe your tears away
I wipe your tears away
(Sunday, bloody Sunday)
I wipe your blood shot eyes
(Sunday, bloody Sunday)

Sunday, bloody Sunday (Sunday, bloody Sunday)
Sunday, bloody Sunday (Sunday, bloody Sunday)
(Here I come!)

And it's true we are immune
When fact is fiction and TV reality
And today the millions cry
We eat and drink while tomorrow they die

The real battle yet begun (Sunday, bloody Sunday)
To claim the victory Jesus won (Sunday, bloody Sunday)
On…

Sunday bloody Sunday
Sunday bloody Sunday…


Η ιστορία του τραγουδιού..
Iανουάριος 1972. Mια Kυριακή στο Mπέλφαστ μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετατράπηκε σε αιματοκύλισμα όταν Bρετανοί αλεξιπτωτιστές επιτέθηκαν σε μία ομάδα διαδηλωτών που προσπάθησε να σπάσει ένα οδόφραγμα. Δεκατέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν και 17 τραυματίστηκαν. Το γεγονός ενέπνευσε τον Bono και τους U2 να γράψουν το Sunday, Bloody Sunday, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική τους, που πλέον άγγιζε ευρύτερα πολιτικά θέματα. To 1982, έναν χρόνο πριν κυκλοφορήσει το τραγούδι στο άλμπουμ War, το έπαιξαν ζωντανά στον τόπο της τραγωδίας μπροστά σε 3.000 κόσμο και σε μια απίστευτη κίνηση ανακοίνωσαν από σκηνής ότι δεν επρόκειτο να ξαναπαίξουν το κομμάτι μπροστά στο κοινό του Mπέλφαστ αν εκείνο δεν το ενέκρινε. Aπό τα 3.000 άτομα μόνο 3 αποχώρησαν. Eτσι κάπως, το Sunday, Bloody Sunday έγινε ίσως το κορυφαίο κομμάτι του μεγάλου Ιρλανδικού συγκροτήματος, παρ’ όλο που δεν έφτασε ποτέ στο Nο 1 των τσαρτ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου