George Best: Belfast Boy

Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από το θάνατο του Τζορτζ Μπεστ.

Αν η ποδοσφαιρική καριέρα του Μπεστ δεν ήταν τόσο πολύ βουτηγμένη στο αλκοόλ, ίσως σήμερα θα μιλούσαμε για τον μεγαλύτερο μπαλαδόρο που ανέδειξε η Βρετανία. Παράπονο δεν μπορούσε να έχει ο Ιρλανδός αφού η ζωή του είχε πραγματικά τα πάντα: δόξα, χρήματα, τζόγο, αλκοόλ και γυναίκες!
Ως ποδοσφαιριστής ήταν από εκείνη την προς εξαφάνιση ράτσα που παίζει με το κεφάλι ψηλά. Η εικόνα του την ώρα που κοντρόλαρε την μπάλα και η ικανότητα του να κάνει το απρόβλεπτο ήταν οι τελευταίες πινελιές ενός αρτίστα πάνω στον καλύτερο πίνακα ζωγραφικής.
Ο Μπεστ έδινε χρώμα στην ασπρόμαυρη τηλεόραση της εποχής του. Ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα. Ήταν ένας καλλιτέχνης του ποδοσφαίρου. Μερικές φορές νόμιζε κανείς πως βαριόταν μέσα στο γήπεδο. Και πάνω που όλοι πίστευαν πως δεν έπαιζε πια, έπαιρνε την μπάλα και έκανε το απίστευτο. Το αδιανόητο. Αυτό που χρειαζόταν κανείς τρία ριπλέι για να αντιληφθεί.
Ο Μπεστ όμως αδίκησε τον εαυτό του. Γιατί ουσιαστικά ότι έκανε τo πέτυχε έως τα 26 του χρόνια! Από το 1974 στην πράξη η καριέρα του είχε τελειώσει. Το πικρό αντίο στο «Ολντ Τράφορντ» συνοδεύτηκε από τον υποβιβασμό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μόλις έξι χρόνια μετά την μαγική νύχτα στο Γουέμπλεϊ, τότε που ο Μπεστ πήρε την μπάλα και πέρασε και τον τερματοφύλακα της Μπενφίκα, βάζοντας τις βάσεις για να πάρει η ομάδα του το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών για αγγλικό σύλλογο.
Ο Μπεστ σε ηλικία 16 ετών έκανε ήδη πράγματα και θάματα με την φανέλα των «κόκκινων διαβόλων». Μέχρι τη μέρα που πέταξε μαύρη πέτρα στο Μάνστεστερ κανείς δεν αμφισβητούσε πως ήταν ο μόνος Βρετανός που το όνομα του έμπαινε δίπλα στον Πελέ, τον Κρόιφ και τον Μπεκενμπάουερ.
Τελικά μόνο έναν αντίπαλο δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει. Το αλκοόλ. Πριν από πέντε χρόνια, σαν χτες, ο πιο χαρισματικός παίκτης που πέρασε από τα αγγλικά γήπεδα έφυγε από την ζωή αφήνοντας πίσω του κάποιες στιγμές που θα μας συνοδεύουν ως ανάμνηση της μοναδικότητας του...

Είπε:

• Έχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι.
• Αν είχα γεννηθεί άσχημος κανείς δεν θα ήξερε τον Πελέ.
• Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά τις ζωής μου.
• Ξόδεψα τα περισσότερα χρήματά μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα.