"Έλα στ’ όνειρό μου και περπάτησε..." (για τον Χάρη και τον Πάνο)

Εν έτει 2000, ο Χάρης Κατσιμίχας ανακοινώνει ότι αποσύρεται από το τραγούδι. Ένα χρόνο μετά, το θρυλικό ντουέτο των αδερφών Κατσιμίχα παύει να υπάρχει. Μαζί τους τελειώνει μία ολόκληρη εποχή για το ελληνικό τραγούδι.
Σάββατο 20 Μαρτίου 2010. Μόλις γύρισα από τη συναυλία τους. Πριν ένα μήνα το είδα στην αφίσα οδηγώντας και έπαθα σοκ. Μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια ο Χάρης κι ο Πάνος ξανά μαζί. Τα δύο αδέλφια που μας μεγάλωσαν μουσικά με τα τραγούδια τους, που σημάδεψαν ζωές και έρωτες, που αγκάλιασαν τα βράδια μας στις Μεγάλες Δράσεις, θα τραγουδούσαν ξανά. Είπαμε με την Ολυμπία ότι θα πάμε οπωσδήποτε. Και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα ήμασταν μόνοι. Αυτή η Ελλάδα δεν μπορεί να ανήκει μόνο στα πρωινάδικα και στη Τζούλια. Έφτασε όμως το Σάββατο και με τα τρεχάματα της καθημερινότητας κόντεψα να το ξεχάσω. Για καλή μου τύχη μου το θύμισε ο Πιγκουίνος. Σε χιλιοευχαριστώ Κωστάκη, κάποτε θα σου το ξεπληρώσω.
Ώρα οκτώμιση, μπαίνω στο πάρκινγκ του Ποδηλατοδρομίου του ΟΑΚΑ.
Πρώτο ρίγος. Κοπάδια κόσμου περπατούν, ακολουθώντας τη σήμανση… «Προς Συναυλία Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα». Παρκάρουμε και ακολουθούμε τα βέλη «Προς Αρένα».
Δεύτερο ρίγος. Το ποδηλατοδρόμιο μέσα γεμάτο με δέκα χιλιάδες κόσμο κάθε ηλικίας κι έξω ουρές κόσμου που έμπαιναν συνεχώς.
Τρίτο ρίγος. Τα φώτα έχουν σβήσει και τα δύο αδέλφια βγαίνουν στη σκηνή. Δέκα χρόνια, μια ανάσα. Το δίδυμο που αγαπήθηκε όσο κανένα είναι ξανά εδώ. Η βραχνή φυσαρμόνικα ηχεί και πάλι. Έναρξη και… «Αν είσαι Θεός, γιατί δεν μας λυπάσαι…»! Μου φαίνεται σα να ‘ναι χτες, μα πάνε τόσα χρόνια. Οι φωνές τους αναλλοίωτες και πάντα τόσο μα τόσο μοναδικά γνώριμες. Αποθέωση και ξεκινάει το πάρτυ…
"Της αγάπης μαχαιριά", "Φάνης", "Προσωπικές οπτασίες", "Η μοναξιά του σχοινοβάτη", "Νύχτωσε νύχτα", "Γέλα πουλί μου", "Μια βραδιά στο λούκι", "Ρίτα", "Υπόγειο", "Don’t worry be happy", "Μη γυρίσεις", "Ο παλιάτσος και ο ληστής", "Ο Μάρκος και η Άννα", "Σαλονίκη", "Σχήμα λόγου", "Εσύ Εκεί", "Καλό ταξίδι", "Γυμνή σκιά", "Λουλούδι του δάσους", "Ανόητες αγάπες" χρωμάτισαν τη βραδιά μας μοναδικά. Μαζί τους και ο Μάνος Ξυδούς να μας θυμίζει πόσο αγαπάμε ακόμα τους Πυξ Λαξ.
Ο Χάρης και ο Πάνος συγκινημένοι κι αυτοί μαζί με τον κόσμο, δεν προσπάθησαν να κρύψουν την ευτυχία τους. Αγκαλιασμένοι τραγούδησαν, αγκαλιασμένοι βούρκωσαν, αγκαλιασμένοι έφυγαν από τη σκηνή.
Ειδικά ο Χάρης μας είχε λείψει πολύ. Η ελαφρώς γερασμένη φιγούρα του εξερράγη στη συνέχεια και μας θύμισε πώς είναι να ζεις κάθε στιγμή στη σκηνή με πάθος εφήβου.
Είκοσι ευρώ για τρεις ώρες μιας ζωής που νόμιζες πως πάει, πέρασε και ξαφνικά την ξαναβρίσκεις μπροστά σου. Μετά από τέτοιες βραδιές τρέχω αμέσως στο σπίτι μου για να μην μπει σφήνα καμία άλλη εικόνα στο μυαλό μου μέχρι να ξαπλώσω.

PS1: …Εγώ σε έχω πια ξεχάσει. Το αίμα μου όμως ακόμα σε θυμάται…
PS2: …Aπ’ όλα περισσότερο, αυτό που με πειράζει, είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω…
PS3: …Γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα…

Βιογραφία (από παλιότερη συνέντευξη που βρήκα στο internet)
Παιδιά αξιωματικού, γεννημένα στην Αθήνα με ελάχιστη διαφορά ώρας μεταξύ τους (δίδυμοι), εν έτει 1952. Ο πατέρας από τη Θήβα. "Έχουμε ακούσει πολλά κλέφτικα σε γλέντια και τραπέζια. Εξάδελφος Μιχαήλ Πελόνης: τραγουδιστής του Γιώργου Κόρου, νυν φούρναρης. Μας έπαιρνε μαζί του στα πανηγύρια όταν πηγαίναμε εκεί. Από την άλλη πλευρά, ο πατέρας της μάνας μας, δάσκαλος στην Κόρινθο και κανταδόρος, έπαιζε μαντολίνο. Ήμασταν σχεδόν δέκα χρόνων όταν εγώ άρχισα να μαθαίνω φυσαρμόνικα και ο Χάρης μαντολίνο", θυμάται ο Πάνος. Περνούν όλα τα χρόνια του σχολείου στο Μπραχάμι, με εξαίρεση τα τρία τελευταία χρόνια του δημοτικού που μια μετάθεση του πατέρα τούς ταξιδεύει στη Λευκωσία, στην Κύπρο.

1970 Μπαίνουν στην Πάντειο με τις ίδιες ακριβώς (98) μονάδες! "Ερωτικό κάλεσμα". Το πρώτο τραγούδι που γράφει ο Χάρης πριν τελειώσει το λύκειο - ήταν μια μελοποίηση στίχων του Μενέλαου Λουντέμη" Ήμασταν 18 - 20 χρόνων όταν κάτι ξέσπασε μέσα μας. Έγραψε ο Χάρης πέντε - έξι τραγούδια, εγώ αλλά πέντε κλπ. Είχαμε το γνώθι σ'αυτόν ότι είναι πρωτόλεια και τα... πετάξαμε", λέει ο Πάνος. Είναι η εποχή που οι δυο τους, μαζί με τον Νίκο Ζιώγαλα, φτιάχνουν ένα συγκρότημα με δυο κιθάρες και κρουστά το οποίο ειδικεύεται στα φωνητικά που απαιτούνται από παραδοσιακά πολυφωνικά τραγούδια, δεν παίζει όμως ποτέ ζωντανά.

1975 Η πρώτη ηχογράφηση για τον Χάρη είναι ένα μικρό δισκάκι με το συγκρότημα Αγάπανθος. Φεύγουν στο Βερολίνο. Ο Χάρης μένει εκεί σχεδόν δέκα χρόνια και σπουδάζει Γερμανική Φιλολογία. Ο Πάνος, έπειτα από ενάμιση χρόνο, πηγαίνει στη Γαλλία. Δυο χρόνια μεταπτυχιακά.

1976 Η πρώτη κρούση σε δισκογραφική εταιρία, με τα "Ζεστά Ποτά" ολοκληρωμένα, εκτός από δύο κομμάτια. "Μαζί με τον Νίκο Αντύπα, τον ντράμερ και σήμερα σύνθετη, πήγαμε στον Αχιλλέα Θεοφίλου και του δώσαμε να ακούσει τα "Ζεστά Ποτά", θυμάται ο Χάρης και συνεχίζει: "Σε μια στιγμή μας λέει, "Συγγνώμη αλλά έχει έρθει η Δήμητρα Γαλάνη από Αμερική και πρέπει να την δω για λίγο". Φεύγει και δεν... ξαναγύρισε. Μισή ώρα αργότερα μου λέει ο Νίκος " Πάμε, δεν θα ξανάρθει".
Ο Πάνος συμμετέχει στην παράσταση των "Αχαρνών" του Διονύση Σαββόπουλου, στην Πλάκα.

1977 Ο Πάνος πηγαίνει με τα ίδια τραγούδια στην τότε Columbia. Η εταιρία επισήμως δεν ενδιαφέρεται. Μόνον ένας κατώτερος υπάλληλος, ονόματι... Μάνος Ξυδούς, του λέει: "Άμα ήτανε στο χέρι μου, θα τα 'βγαζα δίσκο αύριο το πρωί!"

1979 Ο Πάνος παίζει με τους Socrates στο "Κύτταρο" και συμμετέχει στο συγκρότημα Σπυριδούλα με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ενδιαμέσως, αλλά και αργότερα, παίζουν στο Δυτικό Βερολίνο ελληνική μουσική (λαϊκά, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Σαββόπουλο...) σε pubs και μπουάτ, "Εκεί προπονηθήκαμε πολύ στα ρεμπέτικα και με τον Δημήτρη Ζμπέκο, των Ζιγκ Ζαγκ (τώρα), κάναμε το συγκρότημα "Τρίλοτζι". "Πες ποιος ήτανε ο αρχικός μπουζουξής αγόρι μου..." (προκαλεί ο Χάρης) και, ενώ ο Πάνος τον δείχνει, εκείνος μας φέρνει το "έπιπλο" συνεχίζοντας: "Δέκα χρόνια έβγαζα μεροκαματάκι με αυτό στο Βερολίνο. Ούτε έχει σκεβρώσει, ούτε τίποτα. Μεταχειρισμένο το είχα πάρει, από τον Πειραιά, από τον Ζοζέφ. Παίζει κάτι ταξίμια..." Για του λόγου το αληθές ξεκινά το "Σαν βγαίνει ο Χότζας στο τζαμί " Ο Πάνος: " Το τραγούδι μου παίζει τώρα. Από ρε μινόρε πάρτο... Πάω σε κάτι μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη όταν ανεβαίνουμε να παίξουμε εκεί, γνωρίζω κάποιους από τις ορχήστρες, μου παίζουν τον Χότζα, τον τραγουδάω και γίνεται χάος".

1982 Τελειώνοντας τον στρατό, ο Πάνος κάνει αίτηση για... υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών: "Έχοντας τρία πτυχία - έστω - και ξέροντας ότι δεν ήθελα να διοριστώ, έκανα ωστόσο την αίτηση γιατί ήθελα να δω... Δεν με πήρε κανείς, ποτέ και πουθενά. Λέω και εγώ: " Εντάξει. Στην ταβέρνα. Ντράγκα - ντρούγκα και τα λοιπά...". Το καλοκαίρι δουλεύει ρεσεψιονίστ στη Σαντορίνη. Και μετά... ταβέρνα "Ανώγειο" στην Αργυρούπολη. Δυο χρονιές παίζει και τραγουδά ρεμπέτικα με τον φίλο του Ηρακλή Κοντό και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο - 19 χρόνων τότε - μπουζούκι. Ο Χάρης, επιστρέφοντας κατά διαστήματα από την Γερμανία, ζει κάνοντας μεταφράσεις για λογής περιοδικά, από το "Στέρεο" μέχρι το "Γονείς και Παιδί". Τον Σεπτέμβριο του 1982, ο Πάνος πηγαίνει στους "Αγώνες της Κέρκυρας" που οργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις με ένα τραγούδι του Χάρη. Βραβεύεται. Τα τραγούδια τους όμως ρίχνονται - κυριολεκτικά - στον σκουπιδοτενεκέ μιας ακόμη δισκογραφικής εταιρίας και μάλιστα από επώνυμο... καλλιτέχνη - παραγωγό. Τελικά, για να ηχογραφηθούν τα "Ζεστά Ποτά" θα χρειαστούν τρία ακόμη χρόνια, η επιμονή του Μανόλη Ρασούλη να επιβάλλει στην εταιρία " έναν δίσκο δικής του εμπνεύσεως που δεν θα ακούσει κανείς νωρίτερα" ( "αφιερωμένο σε όλους τους καρμίρηδες από κάρμα που αρνήθηκαν να το βγάλουν" ) και το Ρίτα-Ριτάκι που γράφεται μία εβδομάδα πριν τελειώσει ο δίσκος με αφορμή τον ήχο ενός παιδικού Casio που παραπέμπει κατευθείαν στα '50s.
Παράλληλα με την δουλειά τους γράφουν παιδικά τραγούδια και παραμύθια για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

1983 Κυκλοφόρησε ένα παιδικό βιβλίο που έγραψαν με τίτλο "Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι καλικάντζαροι" το οποίο είχαν επίσης μελοποιήσει και έμελλε να κυκλοφορήσει δώδεκα χρόνια αργότερα σαν ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.

1985 Κυκλοφόρησε ο δίσκος " Ζεστά Ποτά " σε παραγωγή Μανόλη Ρασούλη που συνάντησε αμέσως μεγάλη αποδοχή από το κοινό.

1986 Συνεργάζονται με τον Γιώργο Νταλάρα σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

1987 Το καλοκαίρι οργώνουν την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες με μεγάλη επιτυχία και συγχρόνως κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός τους δίσκος με τον τίτλο "Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις".

1989 Κυκλοφορεί το άλμπουμ "Απρίλη ψεύτη!".

1992 Σεπτέμβριος και κυκλοφορεί ένας ακόμη δίσκος με τίτλο "Η μοναξιά του σχοινοβάτη" Ένας δίσκος που επιβεβαιώνει την επιτυχημένη πορεία και την ωριμότητα των δύο δημιουργών.

1993 Τον Ιούνιο συμμετέχουν και στις δυο συναυλίες του Bob Dylan στον Λυκαβηττό.

1994 Δεκέμβριος και ο νέος δίσκος των αδελφών Κατσιμίχα κυκλοφορεί. Ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο " Της αγάπης μαχαιριά". Τα τραγούδια "Του έρωτα", "Παλιά καλοκαίρια", "Το δωμάτιο", είναι βασισμένα στα ομώνυμα ποιήματα της Λένας Παππά. Το τραγούδι "Αμοργιανό μου πέραμα" είναι παραδοσιακό και σε αυτό συμμετέχει φιλικά η χορωδία των εκπαιδευτηρίων Γιάννη Τσιαμούλη από το Περιστέρι. Το τραγούδι "Έτσι τρελαίνεσαι" είναι του Θύμιου Παπαδόπουλου. Φιλική συμμετοχή στο τραγούδι " Η τσατσάρα" η Αρλέτα και ο Λάκης Παπαδόπουλος.

1995 "Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι". Μουσικό παραμύθι. Κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα το μελοποιημένο παραμύθι που έγραψαν ο Χάρης και ο Πάνος και αγαπήθηκε αμέσως από μικρούς και μεγάλους.

1997 Κυκλοφόρησε ένα διπλό άλμπουμ που περιελάμβανε όλα τα τραγούδια-συμμετοχές που έχουν κάνει ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Ο δίσκος έγινε διπλά πλατινένιος.

2000 Ο Χάρης Κατσιμίχας ανακοινώνει και τυπικά, μέσα από μια συνέντευξη - ποταμό, την διάλυση του γκρουπ. Οι "Αδερφοί Κατσιμίχα" περνούν πλέον στην ιστορία και στις καρδιές όλων αυτών που τους αγάπησαν. Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε το αρτιότερο και πολυσχιδέστερο album τους, οι "Τρύπιες Σημαίες".

2001 Ο τελευταίος κοινός δίσκος τους "Στου ελαιώνες της αγάπης - Τα μελοποιημένα ποιήματα 1985 - 2000" κυκλοφόρησε το φθινόπωρο. Το "αντίο" το είπαν με μια μικρή περιοδεία, "Ο Χάρης & ο Πάνος αποχαιρετούν τους φίλους τους", απ΄την Μακεδονία ως την Κύπρο.

2004. Κυκλοφόρησε ο δίσκος «Οι Μπαλάντες των πολυκατοικιών» από τον Πάνο Κατσιμίχα. Μια περιγραφή του δίσκου δίνει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Δίφωνο: "...ένα ταξίδι στην προσωπική μου μυθολογία και στους τόπους που κατοίκησε η φαντασία της νιότης".

2007. Κυκλοφόρησε ο δίσκος συνεργασία του Πάνου Κατσιμίχα με τον Μάνο Ξυδούς που είχε τίτλο «Μέχρι να πάρεις παγωτό σε βρίσκει ο χειμώνας».