ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΛΟΣ, ΕΓΚΑΡΔΙΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΣ. ΜΠΕΣ Σ' ΑΥΤΟΝ ΕΔΩ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΧΩΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ, ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ. ΌΠΩΣ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ.
"ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ" ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΦΙΛΕ. ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ.
Κοιτάς κάτω και ακούς το ποτάμι... Ο αέρας φυσάει με δύναμη γύρω σου κι εσύ στέκεσαι στις μύτες των ποδιών σου, ακροβατώντας σ' ένα μικρό τοιχάκι. Το σκοινί έχει τεντώσει, τα χέρια σου το κρατάνε με δύναμη... Στη γέφυρα, οι υπόλοιποι Ανιχνευτές σου χαμογελούν δίνοντάς σου κουράγιο. «Μη φοβάσαι, σε κρατάω... Ρίξε το βάρος σου πίσω. Μη φοβάσαι!». Η φωνή του εκπαιδευτή σε γεμίζει δύναμη... Κι αρχίζεις την κατάβαση. Τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο. Σε κάθε σου βήμα νιώθεις και πιο σίγουρος, πιο υπερήφανος. Μέχρι που φτάνεις στο έδαφος και βλέπεις από χαμηλά τη γέφυρα από την οποία κατέβηκες. Απίθανο! Τα κατάφερες! Νίκησες το φόβο σου για άλλη μια φορά.
Η εκδρομή μας στον Εύηνο ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Το rafting στο ποτάμι, η αναρρίχηση, το rappel από τη γέφυρα και το flying fox μας έφεραν αντιμέτωπους με τους φόβους και τα όρια μας. Οι περισσότεροι τολμήσαμε και τα ξεπεράσαμε. Αναμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη φορά. Η εταιρεία με την οποία συνεργαστήκαμε ήταν η Evinos River (http://www.evinosriver.gr/). Κάνουν ειδικές τιμές στους Προσκόπους. Το πακέτο rafting - rappel - αναρρίχηση - flying fox - τοξοβολία κόστισε 50 ευρώ στο άτομο. Οι οδηγοί και οι εκπαιδευτές της εταιρείας είναι όλοι νέοι, αλλά κατάλληλα εκπαιδευμένοι. Μείναμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Εν έτει 2000, ο Χάρης Κατσιμίχας ανακοινώνει ότι αποσύρεται από το τραγούδι. Ένα χρόνο μετά, το θρυλικό ντουέτο των αδερφών Κατσιμίχα παύει να υπάρχει. Μαζί τους τελειώνει μία ολόκληρη εποχή για το ελληνικό τραγούδι.
Σάββατο 20 Μαρτίου 2010. Μόλις γύρισα από τη συναυλία τους. Πριν ένα μήνα το είδα στην αφίσα οδηγώντας και έπαθα σοκ. Μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια ο Χάρης κι ο Πάνος ξανά μαζί. Τα δύο αδέλφια που μας μεγάλωσαν μουσικά με τα τραγούδια τους, που σημάδεψαν ζωές και έρωτες, που αγκάλιασαν τα βράδια μας στις Μεγάλες Δράσεις, θα τραγουδούσαν ξανά. Είπαμε με την Ολυμπία ότι θα πάμε οπωσδήποτε. Και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα ήμασταν μόνοι. Αυτή η Ελλάδα δεν μπορεί να ανήκει μόνο στα πρωινάδικα και στη Τζούλια. Έφτασε όμως το Σάββατο και με τα τρεχάματα της καθημερινότητας κόντεψα να το ξεχάσω. Για καλή μου τύχη μου το θύμισε ο Πιγκουίνος. Σε χιλιοευχαριστώ Κωστάκη, κάποτε θα σου το ξεπληρώσω.
Ώρα οκτώμιση, μπαίνω στο πάρκινγκ του Ποδηλατοδρομίου του ΟΑΚΑ.
Πρώτο ρίγος. Κοπάδια κόσμου περπατούν, ακολουθώντας τη σήμανση… «Προς Συναυλία Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα». Παρκάρουμε και ακολουθούμε τα βέλη «Προς Αρένα».
Δεύτερο ρίγος. Το ποδηλατοδρόμιο μέσα γεμάτο με δέκα χιλιάδες κόσμο κάθε ηλικίας κι έξω ουρές κόσμου που έμπαιναν συνεχώς.
Τρίτο ρίγος. Τα φώτα έχουν σβήσει και τα δύο αδέλφια βγαίνουν στη σκηνή. Δέκα χρόνια, μια ανάσα. Το δίδυμο που αγαπήθηκε όσο κανένα είναι ξανά εδώ. Η βραχνή φυσαρμόνικα ηχεί και πάλι. Έναρξη και… «Αν είσαι Θεός, γιατί δεν μας λυπάσαι…»! Μου φαίνεται σα να ‘ναι χτες, μα πάνε τόσα χρόνια. Οι φωνές τους αναλλοίωτες και πάντα τόσο μα τόσο μοναδικά γνώριμες. Αποθέωση και ξεκινάει το πάρτυ…
"Της αγάπης μαχαιριά", "Φάνης", "Προσωπικές οπτασίες", "Η μοναξιά του σχοινοβάτη", "Νύχτωσε νύχτα", "Γέλα πουλί μου", "Μια βραδιά στο λούκι", "Ρίτα", "Υπόγειο", "Don’t worry be happy", "Μη γυρίσεις", "Ο παλιάτσος και ο ληστής", "Ο Μάρκος και η Άννα", "Σαλονίκη", "Σχήμα λόγου", "Εσύ Εκεί", "Καλό ταξίδι", "Γυμνή σκιά", "Λουλούδι του δάσους", "Ανόητες αγάπες" χρωμάτισαν τη βραδιά μας μοναδικά. Μαζί τους και ο Μάνος Ξυδούς να μας θυμίζει πόσο αγαπάμε ακόμα τους Πυξ Λαξ.
Ο Χάρης και ο Πάνος συγκινημένοι κι αυτοί μαζί με τον κόσμο, δεν προσπάθησαν να κρύψουν την ευτυχία τους. Αγκαλιασμένοι τραγούδησαν, αγκαλιασμένοι βούρκωσαν, αγκαλιασμένοι έφυγαν από τη σκηνή.
Ειδικά ο Χάρης μας είχε λείψει πολύ. Η ελαφρώς γερασμένη φιγούρα του εξερράγη στη συνέχεια και μας θύμισε πώς είναι να ζεις κάθε στιγμή στη σκηνή με πάθος εφήβου.
Είκοσι ευρώ για τρεις ώρες μιας ζωής που νόμιζες πως πάει, πέρασε και ξαφνικά την ξαναβρίσκεις μπροστά σου. Μετά από τέτοιες βραδιές τρέχω αμέσως στο σπίτι μου για να μην μπει σφήνα καμία άλλη εικόνα στο μυαλό μου μέχρι να ξαπλώσω.
PS1: …Εγώ σε έχω πια ξεχάσει. Το αίμα μου όμως ακόμα σε θυμάται…
PS2: …Aπ’ όλα περισσότερο, αυτό που με πειράζει, είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω…
PS3: …Γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα…
Βιογραφία (από παλιότερη συνέντευξη που βρήκα στο internet)
Παιδιά αξιωματικού, γεννημένα στην Αθήνα με ελάχιστη διαφορά ώρας μεταξύ τους (δίδυμοι), εν έτει 1952. Ο πατέρας από τη Θήβα. "Έχουμε ακούσει πολλά κλέφτικα σε γλέντια και τραπέζια. Εξάδελφος Μιχαήλ Πελόνης: τραγουδιστής του Γιώργου Κόρου, νυν φούρναρης. Μας έπαιρνε μαζί του στα πανηγύρια όταν πηγαίναμε εκεί. Από την άλλη πλευρά, ο πατέρας της μάνας μας, δάσκαλος στην Κόρινθο και κανταδόρος, έπαιζε μαντολίνο. Ήμασταν σχεδόν δέκα χρόνων όταν εγώ άρχισα να μαθαίνω φυσαρμόνικα και ο Χάρης μαντολίνο", θυμάται ο Πάνος. Περνούν όλα τα χρόνια του σχολείου στο Μπραχάμι, με εξαίρεση τα τρία τελευταία χρόνια του δημοτικού που μια μετάθεση του πατέρα τούς ταξιδεύει στη Λευκωσία, στην Κύπρο.
1970 Μπαίνουν στην Πάντειο με τις ίδιες ακριβώς (98) μονάδες! "Ερωτικό κάλεσμα". Το πρώτο τραγούδι που γράφει ο Χάρης πριν τελειώσει το λύκειο - ήταν μια μελοποίηση στίχων του Μενέλαου Λουντέμη" Ήμασταν 18 - 20 χρόνων όταν κάτι ξέσπασε μέσα μας. Έγραψε ο Χάρης πέντε - έξι τραγούδια, εγώ αλλά πέντε κλπ. Είχαμε το γνώθι σ'αυτόν ότι είναι πρωτόλεια και τα... πετάξαμε", λέει ο Πάνος. Είναι η εποχή που οι δυο τους, μαζί με τον Νίκο Ζιώγαλα, φτιάχνουν ένα συγκρότημα με δυο κιθάρες και κρουστά το οποίο ειδικεύεται στα φωνητικά που απαιτούνται από παραδοσιακά πολυφωνικά τραγούδια, δεν παίζει όμως ποτέ ζωντανά.
1975 Η πρώτη ηχογράφηση για τον Χάρη είναι ένα μικρό δισκάκι με το συγκρότημα Αγάπανθος. Φεύγουν στο Βερολίνο. Ο Χάρης μένει εκεί σχεδόν δέκα χρόνια και σπουδάζει Γερμανική Φιλολογία. Ο Πάνος, έπειτα από ενάμιση χρόνο, πηγαίνει στη Γαλλία. Δυο χρόνια μεταπτυχιακά.
1976 Η πρώτη κρούση σε δισκογραφική εταιρία, με τα "Ζεστά Ποτά" ολοκληρωμένα, εκτός από δύο κομμάτια. "Μαζί με τον Νίκο Αντύπα, τον ντράμερ και σήμερα σύνθετη, πήγαμε στον Αχιλλέα Θεοφίλου και του δώσαμε να ακούσει τα "Ζεστά Ποτά", θυμάται ο Χάρης και συνεχίζει: "Σε μια στιγμή μας λέει, "Συγγνώμη αλλά έχει έρθει η Δήμητρα Γαλάνη από Αμερική και πρέπει να την δω για λίγο". Φεύγει και δεν... ξαναγύρισε. Μισή ώρα αργότερα μου λέει ο Νίκος " Πάμε, δεν θα ξανάρθει".
Ο Πάνος συμμετέχει στην παράσταση των "Αχαρνών" του Διονύση Σαββόπουλου, στην Πλάκα.
1977 Ο Πάνος πηγαίνει με τα ίδια τραγούδια στην τότε Columbia. Η εταιρία επισήμως δεν ενδιαφέρεται. Μόνον ένας κατώτερος υπάλληλος, ονόματι... Μάνος Ξυδούς, του λέει: "Άμα ήτανε στο χέρι μου, θα τα 'βγαζα δίσκο αύριο το πρωί!"
1979 Ο Πάνος παίζει με τους Socrates στο "Κύτταρο" και συμμετέχει στο συγκρότημα Σπυριδούλα με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ενδιαμέσως, αλλά και αργότερα, παίζουν στο Δυτικό Βερολίνο ελληνική μουσική (λαϊκά, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Σαββόπουλο...) σε pubs και μπουάτ, "Εκεί προπονηθήκαμε πολύ στα ρεμπέτικα και με τον Δημήτρη Ζμπέκο, των Ζιγκ Ζαγκ (τώρα), κάναμε το συγκρότημα "Τρίλοτζι". "Πες ποιος ήτανε ο αρχικός μπουζουξής αγόρι μου..." (προκαλεί ο Χάρης) και, ενώ ο Πάνος τον δείχνει, εκείνος μας φέρνει το "έπιπλο" συνεχίζοντας: "Δέκα χρόνια έβγαζα μεροκαματάκι με αυτό στο Βερολίνο. Ούτε έχει σκεβρώσει, ούτε τίποτα. Μεταχειρισμένο το είχα πάρει, από τον Πειραιά, από τον Ζοζέφ. Παίζει κάτι ταξίμια..." Για του λόγου το αληθές ξεκινά το "Σαν βγαίνει ο Χότζας στο τζαμί " Ο Πάνος: " Το τραγούδι μου παίζει τώρα. Από ρε μινόρε πάρτο... Πάω σε κάτι μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη όταν ανεβαίνουμε να παίξουμε εκεί, γνωρίζω κάποιους από τις ορχήστρες, μου παίζουν τον Χότζα, τον τραγουδάω και γίνεται χάος".
1982 Τελειώνοντας τον στρατό, ο Πάνος κάνει αίτηση για... υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών: "Έχοντας τρία πτυχία - έστω - και ξέροντας ότι δεν ήθελα να διοριστώ, έκανα ωστόσο την αίτηση γιατί ήθελα να δω... Δεν με πήρε κανείς, ποτέ και πουθενά. Λέω και εγώ: " Εντάξει. Στην ταβέρνα. Ντράγκα - ντρούγκα και τα λοιπά...". Το καλοκαίρι δουλεύει ρεσεψιονίστ στη Σαντορίνη. Και μετά... ταβέρνα "Ανώγειο" στην Αργυρούπολη. Δυο χρονιές παίζει και τραγουδά ρεμπέτικα με τον φίλο του Ηρακλή Κοντό και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο - 19 χρόνων τότε - μπουζούκι. Ο Χάρης, επιστρέφοντας κατά διαστήματα από την Γερμανία, ζει κάνοντας μεταφράσεις για λογής περιοδικά, από το "Στέρεο" μέχρι το "Γονείς και Παιδί". Τον Σεπτέμβριο του 1982, ο Πάνος πηγαίνει στους "Αγώνες της Κέρκυρας" που οργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις με ένα τραγούδι του Χάρη. Βραβεύεται. Τα τραγούδια τους όμως ρίχνονται - κυριολεκτικά - στον σκουπιδοτενεκέ μιας ακόμη δισκογραφικής εταιρίας και μάλιστα από επώνυμο... καλλιτέχνη - παραγωγό. Τελικά, για να ηχογραφηθούν τα "Ζεστά Ποτά" θα χρειαστούν τρία ακόμη χρόνια, η επιμονή του Μανόλη Ρασούλη να επιβάλλει στην εταιρία " έναν δίσκο δικής του εμπνεύσεως που δεν θα ακούσει κανείς νωρίτερα" ( "αφιερωμένο σε όλους τους καρμίρηδες από κάρμα που αρνήθηκαν να το βγάλουν" ) και το Ρίτα-Ριτάκι που γράφεται μία εβδομάδα πριν τελειώσει ο δίσκος με αφορμή τον ήχο ενός παιδικού Casio που παραπέμπει κατευθείαν στα '50s.
Παράλληλα με την δουλειά τους γράφουν παιδικά τραγούδια και παραμύθια για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
1983 Κυκλοφόρησε ένα παιδικό βιβλίο που έγραψαν με τίτλο "Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι καλικάντζαροι" το οποίο είχαν επίσης μελοποιήσει και έμελλε να κυκλοφορήσει δώδεκα χρόνια αργότερα σαν ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.
1985 Κυκλοφόρησε ο δίσκος " Ζεστά Ποτά " σε παραγωγή Μανόλη Ρασούλη που συνάντησε αμέσως μεγάλη αποδοχή από το κοινό.
1986 Συνεργάζονται με τον Γιώργο Νταλάρα σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
1987 Το καλοκαίρι οργώνουν την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες με μεγάλη επιτυχία και συγχρόνως κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός τους δίσκος με τον τίτλο "Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις".
1989 Κυκλοφορεί το άλμπουμ "Απρίλη ψεύτη!".
1992 Σεπτέμβριος και κυκλοφορεί ένας ακόμη δίσκος με τίτλο "Η μοναξιά του σχοινοβάτη" Ένας δίσκος που επιβεβαιώνει την επιτυχημένη πορεία και την ωριμότητα των δύο δημιουργών.
1993 Τον Ιούνιο συμμετέχουν και στις δυο συναυλίες του Bob Dylan στον Λυκαβηττό.
1994 Δεκέμβριος και ο νέος δίσκος των αδελφών Κατσιμίχα κυκλοφορεί. Ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο " Της αγάπης μαχαιριά". Τα τραγούδια "Του έρωτα", "Παλιά καλοκαίρια", "Το δωμάτιο", είναι βασισμένα στα ομώνυμα ποιήματα της Λένας Παππά. Το τραγούδι "Αμοργιανό μου πέραμα" είναι παραδοσιακό και σε αυτό συμμετέχει φιλικά η χορωδία των εκπαιδευτηρίων Γιάννη Τσιαμούλη από το Περιστέρι. Το τραγούδι "Έτσι τρελαίνεσαι" είναι του Θύμιου Παπαδόπουλου. Φιλική συμμετοχή στο τραγούδι " Η τσατσάρα" η Αρλέτα και ο Λάκης Παπαδόπουλος.
1995 "Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάντζαροι". Μουσικό παραμύθι. Κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα το μελοποιημένο παραμύθι που έγραψαν ο Χάρης και ο Πάνος και αγαπήθηκε αμέσως από μικρούς και μεγάλους.
1997 Κυκλοφόρησε ένα διπλό άλμπουμ που περιελάμβανε όλα τα τραγούδια-συμμετοχές που έχουν κάνει ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Ο δίσκος έγινε διπλά πλατινένιος.
2000 Ο Χάρης Κατσιμίχας ανακοινώνει και τυπικά, μέσα από μια συνέντευξη - ποταμό, την διάλυση του γκρουπ. Οι "Αδερφοί Κατσιμίχα" περνούν πλέον στην ιστορία και στις καρδιές όλων αυτών που τους αγάπησαν. Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε το αρτιότερο και πολυσχιδέστερο album τους, οι "Τρύπιες Σημαίες".
2001 Ο τελευταίος κοινός δίσκος τους "Στου ελαιώνες της αγάπης - Τα μελοποιημένα ποιήματα 1985 - 2000" κυκλοφόρησε το φθινόπωρο. Το "αντίο" το είπαν με μια μικρή περιοδεία, "Ο Χάρης & ο Πάνος αποχαιρετούν τους φίλους τους", απ΄την Μακεδονία ως την Κύπρο.
2004. Κυκλοφόρησε ο δίσκος «Οι Μπαλάντες των πολυκατοικιών» από τον Πάνο Κατσιμίχα. Μια περιγραφή του δίσκου δίνει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Δίφωνο: "...ένα ταξίδι στην προσωπική μου μυθολογία και στους τόπους που κατοίκησε η φαντασία της νιότης".
2007. Κυκλοφόρησε ο δίσκος συνεργασία του Πάνου Κατσιμίχα με τον Μάνο Ξυδούς που είχε τίτλο «Μέχρι να πάρεις παγωτό σε βρίσκει ο χειμώνας».
Οι διακοπές ξεκινούσαν. Ο δεκατετράχρονος Αλέξης με το Γάλλο φίλο του και τη μικρότερη αδερφή του παραπονιόταν για το βαρετό Πάσχα που θα περνούσαν στην Αίγινα. Ευτυχώς όμως έρχονται και οι Πρόσκοποι, κι έτσι όλα αλλάζουν. Η Νικόλ έχει αναλάβει να συγκεντρώσει πληροφορίες για να βοηθήσει ένα Γερμανό που πάσχει από αμνησία.
Η έρευνά της ξεκινάει από τη Βαγία και από την οικογένεια που φιλοξένησε το Γερμανό στην Κατοχή. Τα παιδιά αναζητούν κάποιο χαμένο θησαυρό στην περιοχή και παρά τις αντιρρήσεις για τους κινδύνους της "αποστολής" το πολυμήχανο μυαλό τους, τους οδηγεί στη λύση... τη φιλία, την αγάπη και τις ελπίδες για το μέλλον.
Τι είναι αυτό που κάνει έναν τόπο ιδιαίτερο; Τα ωραία σπίτια, τα ψηλά βουνά, οι γαλανές ακτές; Στ’ αλήθεια τι; Οι άνθρωποι, η γλώσσα, οι συνήθειες ενός λαού, δεν κλείνονται απαραίτητα στα στενά γεωγραφικά σύνορα που ένας χάρτης ορίζει. Απόδειξη ήταν για μας, την Κοινότητα Ανιχνευτών της Τ.Ε. Κολωνού και την 19η Κοινότητα Ανιχνευτών Κεραμεικού, το ταξίδι που πραγματοποιήσαμε στα Eλληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας και στη Σικελία, από την 1 ως τις 14 Αυγούστου 2009. Πόσο απλά μπορεί κανείς να βιώνει τη ζωή του; Απλά και αληθινά, οι ελληνόφωνοι της Απουλίας και της Καλαβρίας, “γαντζωμένοι” από το καράβι της Ιστορίας και των Μύθων, διατηρούν μέσα στους αιώνες αναλλοίωτη τη φλόγα του ελληνισμού. Στο βλέμμα τους καθρεφτίζεται η προσδοκία της δικής τους “Ιθάκης”, ενώ στα λόγια τους, griko ή grekaniko, διατείνεται ο νόστος για έναν τόπο που οι περισσότεροι δεν γνώρισαν και ούτε θ’ αντικρίσουν ποτέ… Για τις δεκατέσσερις μέρες που οδοιπορήσαμε εκεί, εμείς ήμασταν ο αέρας, η γη, ο ήλιος, τα νησιά, η θάλασσα, η φωνή….. η Ελλάδα! Πως μοιράζεται σε χίλια κομμάτια μια ιδέα και πως μετουσιώνεται σε ζωή; Σίγουρα όχι επιπόλαια, μα ούτε και με άκρατη επιδεξιότητα. Η ζωή μοιράζεται στα τρία, εγώ, εσύ, αυτός… και γυρίζει γύρω - γύρω διαγράφοντας μεγάλους κύκλους, όπως ο χορός. Ώσπου ξαφνικά, κάπου, κάπως, κάποτε συναντιέται ξανά και γίνεται ένα, εμείς… και είναι πάντα ευλογημένη η στιγμή αυτή. Αυτά τα σταυροδρόμια ανιχνεύουμε και τα μετράμε πόντο - πόντο, σε κάθε ανάσα, σε κάθε επίπονο βήμα… Παίρνουμε αζιμούθιο απ’ τις καρδιές των ανθρώπων και τραβάμε μπροστά. Έτσι απλά γιατί πάντα τελικά... “η ζωή τρία γράμματα”!
Παιδιά σας ευχαριστούμε γι' αυτό που μας χαρίσατε χτες το βράδι στην Τεχνόπολη. Ευχαριστούμε εσάς και τους βαθμοφόρους σας που υπάρχετε και μας δίνετε οξυγόνο από τα πνευμόνια σας και χρώματα από τη ματιά σας. Ευχαριστούμε Ιππόκαμπε, Ράμα, Γκιώνη, Λούι, Ράκσα, Δράκαινα που μάθατε τα παιδιά να ακούν τέτοιες μουσικές και να πλάθουν τέτοια παραμύθια. Ευχαριστούμε έλληνες από το Salento, Mattia, Luigi, Roberta, Ilaria, Cosimo, Sabrina.
Ευχαριστούμε Ευτυχία και Τζάκαλα. Να είστε πάντα καλά...
Το Σάββατο 6 Μαρτίου 2010 και ώρα 9:30, ο Κλάδος Λυκοπούλων της Τ.Ε. Κεραμεικού – Κολωνού έδωσε ραντεβού για μία ακόμη δράση του. Σαράντα δύο Λυκόπουλα και δώδεκα Βαθμοφόροι βρεθήκαμε στο Λόφο του Φιλοπάππου και παίξαμε στα «Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα»!
Με φόντο την αγαπημένη εκπομπή μικρών και μεγάλων και με επιρροές από την Ημέρα Σκέψεως, ταξιδέψαμε σε χώρες μακρινές, τις γνωρίσαμε καλύτερα και παίξαμε το Λυκοπουλικό παιχνίδι.
Τέλος, στείλαμε το δικό μας ηχηρό μήνυμα Αγάπης, Ειρήνης και Συναδέλφωσης, ένα μήνυμα από τα παιδιά για τα παιδιά!Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το Σαββατοκύριακο 10 & 11 Απριλίου 2010, όπου θα πραγματοποιηθεί η Διήμερη Εκδρομή του Κλάδου μας!!
Πριν από είκοσι χρόνια, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Αυτό σημαίνει ότι για πρώτη φορά τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών συμφώνησαν σε ορισμένα δικαιώματα που πρέπει να γίνονται απολύτως σεβαστά σε οποιαδήποτε περίπτωση για όλα τα παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών. Σήμερα, 195 χώρες στον κόσμο έχουν υπογράψει τη Σύμβαση. Η Γενική Διεύθυνση Δικαιοσύνης, Ελευθερίας και Ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αφιερώνει την 4η Έκδοση του Διαγωνισμού Αφίσας στον εορτασμό της επετείου αυτής της σημαντικής συμφωνίας. Πιστεύω ότι ως μία Κίνηση Νέων, με σκοπό την παροχή διαπαιδαγώγησης, είναι ευκαιρία, μέσα από έναν Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Αφίσας για παιδιά, να περάσουμε ως Βαθμοφόροι στους Προσκόπους και ως Πρόσκοποι στην Κοινωνία την υποχρέωση που έχουμε να σεβόμαστε τα Δικαιώματα και τις Ανάγκες των ΣυνΑνθρώπων μας. Η προθεσμία αποστολής αφίσας λήγει την Παρασκευή 19 Μαρτίου.
Μετά την κορυφή της Δίρφης και του Κίσαβου, η παρέα των Ανιχνευτών των Κοινοτήτων της Τ.Ε. Κεραμεικού - Κολωνού συναντήθηκε στην κορυφή του Παναχαϊκού. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά υλοποίησαν τον στόχο της χειμερινής εκδρομής του κλάδου Ανιχνευτών της Τ.Ε., το Σάββατο και την Κυριακή 27 και 28 Φεβρουαρίου, με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Για άλλη μία φορά μαζί με τα πιτσιρίκια μας ξεπεράσαμε τα όρια μας, εκεί στις πλαγιές και στα μονοπάτια του Παναχαϊκού… Για άλλη μία φορά στα μάτια μας αποτυπώθηκαν τα χρώματα της ανατολής και είδαμε τον κόσμο από ψηλά… Εκεί από το 1924 μέτρα, από όπου αντικρίσαμε την λίμνη της Τριχωνίδας, το Βελούχι, τα Βαρδούσια, την Γκιώνα, τον Παρνασσό, τον Χελμό, τον Ερύμανθο ...και όλα αυτά που μας έδωσε τόσο απλόχερα ο Δημιουργός μας! Και όπως λέει τώρα ο Κλάδος, ο στόχος δεν είναι ο Όλυμπος αλλά οι Άλπεις… Καλή συνέχεια και καλή δουλειά.
ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Ενεργό μέλος της Κίνησης Για ένα προσκοπισμό που δεν θα είναι κομμάτι της κοινωνίας μας, αλλά θα είναι στόχος της …
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε είχα την χαρά να πάω εκδρομή με την Ομάδά μου. Μια εκδρομή όπως κάθε μήνα, μια εκδρομή διαφορετική όπως πάντα, μια εκδρομή που κάθε φορά που τελειώνει είμαστε κουρασμένοι, δειχνουμε ταλαιπωρημένοι, θέλουμε πως και πως να πάμε σπίτι να ηρεμήσουμε και να ετοιμαστούμε για την βδομάδα που έρχεται. Τον τελευταίο καιρό συχνα έχω την ανησυχία μήπως τελικά δεν αξίζει; Μήπως αυτό που προσφέρουμε στα παιδιά είναι λίγο σε σχέση με τις προσδοκίες τους; Μήπως θα είχανε μια καλύτερη επιλογή για να περάσουν ευχάριστα αυτές τις δύο μέρες; Θα έρθουν όλα τα παιδιά ή θα έχουν την επιλογή να απορρίψουν την εκδρομή γιατί το βράδυ ο συμμαθητής έχει πάρτυ ή η Ομάδα που παίζουν ποδόσφαιρο έχει ένα πολύ σημαντικό αγώνα; Ευτυχώς το Σάββατο το πρωί όλα αυτά τα προβλήματα δεν υπήρχαν και η Ομάδα μας ήταν έτοιμη για την εκδρομή στο Σούνιο όπου μου θύμησε για ακόμα μία φορά οτί τελικά όχι μόνο αξίζει αλλά την Κυριακή το βράδυ οι γνώσεις και οι εμπειρίες είναι πολλαπλάσιες όχι για τα παιδιά αλλά για τον Αρχηγό. Τα μηνύματα ήταν πολλά... Στο τέλος της εκδρομής που τα παιδιά επέστρεφαν στο σπίτι τους και ο Γίαννης πριν μπεί στο αυτοκίνητο έδειχνε περήφανα στον πατέρα του το Χάλκινο Βέλος που πήρε στην εκδρομή... Τη μαμά του Μιχάλη στο τηλέφωνο να λέει "ευχαριστώ γιατί ο Μιχάλης είναι πολύ χαρούμενος με το Χάλκινο Βέλος". Τους γονείς 3 νέων Προσκόπων που ήρθαν πρώτη φορά εκδρομή "...που θα πάτε τώρα την επόμενη εκδρομή σας;" "γιατί τα παιδιά γύρισαν στο σπίτι και τα μάτια τους έλαμπαν και στους Προσκόπους είμαστε σίγουροι ότι μαθαίνουν" Ναι φίλοι μου μαθαίνουν αλλά μαθαίνουμε και εμείς. Μαθαίνουμε ότι τίποτα δεν πάει χαμένο.
H άνοιξη έρχεται πάντα με λουλούδια...ακόμα κι αν πρέπει να σπάσει ο βράχος.... το κυκλάμινο θ' ανθίσει!
Οι διαδρομές που ακολουθεί ο καθένας απο εμάς στη ζωή του, διαφέρουν κατά πολύ μεταξύ τους. ‘Οταν όμως βρισκόμαστε σε ένα μονοπάτι, όσο ανηφορικό και δύσκολο κι αν είναι, θα τα καταφέρουμε μόνο όταν βαδίζουμε παρέα με φίλους. Μ’ αδέρφια που θα μας στηρίξουν κάνοντας πίσω, για να προπορευτούμε και για να είμαστε όλοι μαζί!
Σημασία δεν έχει ποιός θα φτάσει πρώτος, αλλά η προσπάθεια που κατέβαλλε ο καθένας μας για να βοηθήσει τον διπλανό του. Αυτή είναι η διαφορά και η αξία της ανάβασης σε ένα βουνό...
Φτάνοντας το σώμα σε μιά κορυφή, η ψυχή έχει πετάξει ακόμα ψηλότερα και η δύναμη αυτή αντικατοπτρίζεται στις ματιές όλων...
Τον κύριο Νίκο τον γνώρισα το 1984. Νέος Αρχηγός Ομάδας ήμουν και βάφαμε μαζί με τα παιδιά τις κασόνες των Ενωμοτιών, σε μία από τις πρώτες Κυριακές του Σεπτεμβρίου. Τον είδα να κατεβαίνει τις σκάλες της λέσχης, την ώρα της συγκέντρωσης.
- "Εσύ είσαι Αρχηγός εδώ;", με ρώτησε.
- "Τι θέλετε;" του απάντησα.
- "Τον Αρχηγό του Συστήματος", μου είπε και στο ύφος του διέκρινα μία προσμονή.
- "Δεν είναι εδώ αυτή τη στιγμή. Θέλετε κάτι;", του είπα με τη σειρά μου.
- "Είμαι ο ιδρυτής του Συστήματος. Εδώ είστε; Νόμιζα ότι το 24 είχε κλείσει." και το τρακ έγινε χαρά και συγκίνηση.
Το Σύστημα πράγματι είχε μείνει κλειστό για 2 χρόνια και όταν το ξαναλειτουργήσαμε ήμασταν παιδιά 15 και 17 χρονών, χωρίς μεγαλύτερους να μας συνδέουν με την ιστορία του. Από τότε που ο κύριος Νίκος κατέβηκε τη σκάλα ήταν σαν να βρήκαμε τον πατέρα μας.
Ευχαριστώ τον Παύλο τον Συμπερά, Α.Σ. του 24ου Συστήματος Αεροπροσκόπων για το μικρό βιογραφικό και το video του Νίκου Μαγκανάρη.
Γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα, στο ισόγειο του σπιτιού που ζει μέχρι σήμερα η οικογένεια Μαγκανάρη. Ο πατέρας του, ξυλουργός στο επάγγελμα, έχοντας έρθει από τη Νάξο, διατηρούσε βιοτεχνία επίπλων. Ο ίδιος, από πολύ μικρός εντάχθηκε στις τάξεις του Προσκοπισμού, συμμετέχοντας ως ενεργό μέλος του 36ου Συστήματος Προσκόπων Κολωνού. Το Δεκέμβριο του 1946, σε ηλικία 22 ετών, ιδρύει το 24ο Σύστημα Προσκόπων, μαζί με τους Κώστα Κυριακού, Ανάργυρο Κατζό και Πάτροκλο Βερούκη, οι οποίοι προέρχονταν επίσης από το 36ο Σύστημα. Το νέο Σύστημα στεγάστηκε αρχικά σε ένα υπόγειο του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Ακαδημίας Πλάτωνος. Το Νοέμβριο του 1949 παραδίδει την ηγεσία του Συστήματος στον Στέλιο Κουλετάκη, καθώς είχε έλθει η ώρα να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Ο Νίκος Μαγκανάρης ήταν ιδιαίτερα δραστήριος και εκτός Προσκοπισμού. Σπούδασε σχέδιο επίπλου και ανέλαβε την ευθύνη της οικογενειακής επιχείρησης μαζί με τον αδελφό του. Στις 24 Αυγούστου 1968 παντρεύτηκε στην Αθήνα τη Μαρία Ισπανοπούλου, η οποία κατάγεται επίσης από τη Νάξο, με την οποία απέκτησαν ένα γιο. Διετέλεσε τακτικό μέλος της Γ.Σ./Σ.Ε.Π. Το Σ.Ε.Π., αναγνωρίζοντας την προσφορά του στον ελληνικό Προσκοπισμό, τον έχει τιμήσει με το μετάλλιο του Αργυρού Φοίνικα, την ανώτατη διάκριση για έναν Πρόσκοπο. Ο Νίκος Μαγκανάρης ήταν συνεχώς δίπλα στο 24ο Σύστημα και συμμετείχε ενεργά σε όλες τις εκδηλώσεις του. Επέστρεψε στο Δημιουργό στις 30 Δεκεμβρίου 2009. Για τον Ελληνικό Προσκοπισμό ο Νίκος Μαγκανάρης ήταν ένα άξιο στέλεχος. Για όλους εμάς, τους προσκόπους του 24ου Συστήματος ήταν ο Αρχηγός μας!
Στα κείμενα και στο προφίλ σας, παρακαλώ να αναφέρετε το ονοματεπώνυμό σας.
Κείμενα με ακραίο ή προσβλητικό ύφος δεν έχουν θέση στο "Γεια Χαρά"
Όποιος αναγνώστης θέλει να αναρτήσει post, ας στείλει mail από τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με την οποία συνδέεται στη διεύθυνση admgeiachara@gmail.com.
Η γη και η σελήνη τώρα
Από τη Ν/Π Δράση των Αγελών της Τ.Ε. Κεραμεικού - Κολωνού
Σάββατο 5 Ιουνίου
Πασαλιμάνι, Νεώσοικος Περιφέρειας Σαρωνικού.
Η εκδρομή μας στον Εύηνο ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Το rafting στο ποτάμι, η αναρρίχηση, το rappel από τη γέφυρα και το flying fox μας έφεραν αντιμέτωπους με τους φόβους και τα όρια μας. Οι περισσότεροι τολμήσαμε και τα ξεπεράσαμε. Αναμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη φορά.
Τι είναι αυτό που κάνει έναν τόπο ιδιαίτερο; Τα ωραία σπίτια, τα ψηλά βουνά, οι γαλανές ακτές; Στ’ αλήθεια τι; Οι άνθρωποι, η γλώσσα, οι συνήθειες ενός λαού, δεν κλείνονται απαραίτητα στα στενά γεωγραφικά σύνορα που ένας χάρτης ορίζει.
