Ο Πρόσκοπος είναι αισιόδοξος..

Αγαπητοί φίλοι

Για μερικές Ομάδες μας, η Προσκοπική περίοδος 2011-2012 έχει ξεκινήσει και για μερικές ξεκινά σε λίγες μέρες. Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλες τις Ομάδες καλή αρχή και να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας.
Οι εποχές που ζούμε, γνωρίζουμε όλοι. ότι είναι ίσως οι πιό δύσκολες για όλους μας, μικρούς κ μεγάλους. "Μεγάλους" μπορούμε να πούμε όλα τα μέλη της παρέας που έχουν αναλάβει τις ευθύνες μιας οικογένειας , εκείνους κ εκείνες που σταδιοδρομούν στον επαγγελματικό στίβο, φοιτητές κ φοιτήτριες που έχουν επενδύσει το μέλλον τους σε σπουδές και αναζήτηση καριέρας.
"Μικρούς" μπορούμε να πούμε όλα τα παιδιά στις Ομάδες μας που τώρα προσπαθούν να μάθουν κάθε μέρα νέα πράγματα , πιθανόν και χωρίς βιβλία. Που βλέπουν τους γονείς τους να ανυσηχούν...
Η δική μου ανησυχία για τους "μικρούς" είναι ποιός είναι ο δικός μας ρόλος σαν ενήλικα στελέχη της κίνησης και πως μπορούμε να τους προετοιμάσουμε για να ζήσουν σε ένα κόσμο καλύτερο.
Δεν θα ήθελα να έχει ρομαντικό τόνο η σκέψη μου, αλλά να προτείνω και να μοιραστώ αισιόδοξες ιδέες.
Οι Πρόσκοποι απο την φύση μας είμαστε αισιόδοξοι και θα πρέπει να δούμε όλα τα γεγονότα ώς ευκαιρία και όχι ώς απειλή.
Να ξαναθυμηθούμε τον κουμπαρά στην Ενωμοτία, που όταν σπάσει τον Ιούνιο μπορεί να στείλει κάποια μέλη της που δεν έχουν χρήματα στην Κατασκήνωση...
Να ανακαλύψουμε οικονομικές εκδρομές, γιατί ο στόχος της κάθε Ομάδας είναι να κάνει ελκυστικές δράσεις στο φυσικό περιβάλλον, μακρυα ή κοντά...
Να μην ξεχνάμε την ανακύκλωση...
Να αρχίσουμε να μοιραζόμαστε τα πράγματά μας, σε μια δράση ανταλλαγής ρούχων, παιχνιδιών, βιβλίων...
Να σκεφτούμε πραγματικά κάθε δράση που κάνουμε να είναι προσιτή και με φαντασία για όλους (Λούνα παρκ, bowling, σινεμά, allou fun park είναι δράσεις που μπορούν να χτιστούν και απο εμάς)
Να κάνουμε οικονομία στα υλικά και στα χρήματα και όχι στην φαντασία...
Γιατί η περιπέτεια και η φαντασία είναι το μοναδικό μας εφόδιο που μπορούμε να προσφέρουμε στην συντροφιά της Ενωμοτίας...

Όλα αυτά δεν περιορίζονται μόνο στην δράση, αλλά αποτελούν και στάση ζωής...
Να κάνουμε παρέα με θετικούς ανθρώπους, να χαμογελάμε όσο μπορούμε, να συνεχίσουμε να ψάχνουμε την περιπέτεια σε μια σταγόνα νερό, ώστε να μπορούμε όλοι στα μέλλον να κολυμπάμε σε πελάγη ευτυχίας...
Οι Πρόσκοποι δεν μπορούν να πάψουν να είναι χρήσιμοι, ικανοί και δραστήριοι ...

Τί λέτε;

Κώστας Πατινιωτάκης, Σεπτέμβριος 2011

Η Λιτανεία στον Εσταυρωμένο

Απολυτίκιο:
"Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα."


Την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου, το Σύστημά μας έδωσε το "παρών" στην καθιερωμένη γιορτή του Τιμίου Σταυρού στην εκκλησία του Εσταυρωμένου, επί της οδού Λένορμαν και συμπαραστάθηκε στο πραγματικά ελπιδοφόρο νέο ξεκίνημα της ενορίας μας.
Τα παιδιά μας ακολούθησαν με ευλάβεια στην λιτανεία της εικόνας, μαζί με πλήθος πιστών από ολόκληρη την Αττική. Προσκύνησαν και δέχτηκαν τις θερμές ευχαριστίες του πατέρα Νικόλαου, για την προσφορά τους στην εκκλησία, σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες για την πόλη μας.
Σας παραθέτω μερικά λόγια για την ημέρα καθώς και κάποιες φωτογραφίες από την περιφορά της εικόνας, σε αυτή την μεγάλη γιορτή για την Ορθοδοξία μας.


Πως βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός
Το έτος 326 μ.Χ., η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει τον Θεό για τους θριάμβους του γιου της, Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο θείος ζήλος, όμως, έκανε την αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές.
Έτσι, ξάφνου διέκρινε δια της Θείας Φώτισης, τρεις σταυρούς ανάμεσα σε εκατοντάδες που υπήρχαν εκεί, γιατί ο Γολγοθάς ήταν μέρος όπου επί πολλά έτη σταύρωναν κόσμο, ο τόπος έβριθε από ξύλινα κομμάτια σταυρών. Δεν είναι επομένως εύκολο να βρεις τον συγκεκριμένο σταυρό του Κυρίου. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς ιερείς, αφού έκαναν δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβεστάτης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.

Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή όμως συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελεί το κατ΄ εξοχήν όπλο κατά του διαβόλου."

Συγχαρητήρια στα παιδιά του 37ου Συστήματος, που έδειξαν στον κόσμο ότι ο Προσκοπισμός βρίσκεται και πάλι εκεί που πρέπει να είναι... ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

Όποιος δεν είδε τον Βόλο...

«Όποιος δεν είδε το Βόλο, να πάει να τον δει και αν τον είδε, να πάει να τον ξαναδεί. Γιατί η πολιτεία τούτη είναι μία από τις μεγάλες απλοχεριές της ζωής που, αν έρθεις στον κόσμο και ξεχάσεις να τις χαρείς, είναι σαν να ξέχασες γιατί ήρθες».
Είναι τα λόγια που ακούσαμε στην πυρά της 63ης Συνάντησης Πτυχιούχων Διακριτικού Δάσους.
Είναι και η αφορμή να αφιερώσω σήμερα λίγα λόγια για το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε…
Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, παλιοί και νέοι πτυχιούχοι Διακριτικού Δάσους δίνουν το ραντεβού τους σε κάποια πόλη της χώρας μας, για να υποδεχτούν τα νέα μέλη της παρέας, για να θυμηθούν, να τραγουδήσουν γύρω από την πυρά, να ξαναζήσουν Προσκοπικά…
Κάθε συνάντηση είναι ξεχωριστή, με το ιδιαίτερο περιβάλλον του τόπου που την φιλοξενεί..
Όπως το Πήλιο, που ξεκίνησαν και οι μυθικοί Αργοναύτες το ταξίδι τους για την Κολχίδα, προς αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος.
Μια ιστορία που μπορεί συμβολικά να ταυτιστεί με την διαδρομή του Βαθμοφόρου, μέχρι τον δρόμο που κρατάει λίγα δευτερόλεπτα.
Είναι εκείνα τα δευτερόλεπτα που στο άκουσμα του ονόματος προχωράμε μέχρι να χαμηλώσουμε το κεφάλι και να γεμίσει ο ώμος μας με το μαντήλι της ευθύνης, της εκπαίδευσης, της εμπειρίας…
Είναι η διαδρομή που κρατάει λίγα δευτερόλεπτα και σε κάθε βήμα θυμόμαστε την αγάπη μας για το τμήμα, σκεφτόμαστε τα παιδιά που μαζί τους μεγαλώσαμε και εμείς και γίναμε πιο έμπειροι, είναι η στιγμή που φωνάζουμε δυνατά αξίζει…
Κάθε γραμμή στην μελέτη Διακριτικού Δάσους είναι μια κατάθεση εμπειρίας, τόλμης αλλά και αμφισβήτησης, είναι οι λέξεις που κρατάμε το παιχνίδι στα χέρια μας, είναι οι λέξεις που διευρύνουν τα όρια μας, που μας κάνουν να είμαστε διακριτοί, που τα μάτια μας είναι στην πλώρη και το μυαλό στην κορυφή, που πάντα θυμόμαστε ότι πρέπει να έχουμε το νου μας στο παιδί…
Εκφράσεις όχι τυχαίες γιατί τις δανείζομαι από τις Σχολές Διακριτικού Δάσους Κλάδου Προσκόπων της τελευταίας δεκαετίας.
Η στιγμή της απονομής δεν είναι το παράσημο της Προσκοπικής μας ζωής, αλλά το διαβατήριο για να αλλάξουμε επίπεδο και να προσφέρουμε ποιοτικότερα τις υπηρεσίες μας, καταρχήν στο τμήμα και στην εκπαίδευση.
Συγχαρητήρια σε όλους τους νέους κ νέες πτυχιούχους που ολοκλήρωσαν την εκπαίδευση του Διακριτικού Δάσους.
Είναι αυτές οι λίγες στιγμές, όπως το όμορφο ταξίδι που κάναμε μέχρι το Πήλιο, που μας κάνουν να ξεχνάμε τις δύσκολες ώρες που περνάμε και μας αφήνουν να ονειρευόμαστε ότι ακόμα μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Κώστας Πατινιωτάκης