Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Ο Μαραθώνιος του Ολύμπου

Ο αγώνας "Olympus Marathon" είναι ο μοναδικός διεθνής αγώνας ορεινού τρεξίματος (διεθνώς υπάρχουν αρκετοί όροι που προσδιορίζουν το άθλημα: skyrunning, mountain running, trail running) στην Ελλάδα και γίνεται στον Όλυμπο, το μυθικό "βουνό των θεών", με την παγκόσμια φήμη.
Η διαδρομή του Μαραθωνίου του Ολύμπου αναβιώνει την ιερή πορεία των πιστών της αρχαιότητας, οι οποίοι ανέβαιναν από τη λατρευτική πόλη του Δίου κάθε αρχή καλοκαιριού στις κορυφές, για να θυσιάσουν στον υπέρτατο θεό, τον πατέρα των θεών, το Δία, και να καταθέσουν τα αφιερώματά τους.
Η διαδρομή του αγώνα, ακολουθεί στην αρχή της την ίδια ακριβώς αρχαία διαδρομή, την ίδια εκείνη περίοδο του χρόνου που οι αρχαίοι Έλληνες όδευαν ψηλά στις κορυφές του βουνού που έμελλε να αποτελέσει στην εποχή μας ένα παγκόσμιο σύμβολο πολιτισμού.
Από το σχεδόν απόλυτο μηδέν υψόμετρο της εκκίνησης στον αρχαιολογικό χώρο του Δίου στα 3 μόλις μέτρα, οι αθλητές φτάνουν μετά από 21 χιλιόμετρα πάνω στα εκπληκτικής ομορφιάς μονοπάτια του Ολύμπου μέχρι τα 2780 μέτρα, περνώντας μπροστά από τον «Θρόνο του Δία», το Στεφάνι, μια από τις ψηλότερες και πιο απόκρημνες κορυφές του βουνού.
Ο Olympus Marathon διοργανώνεται κάθε τελευταία Κυριακή του Ιουνίου από τη Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία "Μαραθώνιος Ολύμπου", με την υποστήριξη όλων των φορέων και της κοινωνίας της περιοχής Λιτοχώρου και Δίου και συγκεντρώνει αθλητές απ' όλο τον κόσμο, που καταφθάνουν στο μυθικό Όλυμπο για να πάρουν μέρος σε μια μοναδική εμπειρία ζωής, έναν αγώνα με διεθνή ακτινοβολία σε ένα βουνό που εκτός από Εθνικό Πάρκο έχει ανακηρυχθεί και από την UNESCO ως ένα «Μνημείο Παγκόσμιας Φυσικής Κληρονομιάς».
Η διαδρομή:
Δίον - Ρέμα Ορλιά - Πετρόστρουγκα - Σκούρτα - Οροπέδιο Μουσών - Ζωνάρια - Χονδρομεσοράχι - Πριόνια - Χαράδρα Ενιπέα – Λιτόχωρο.

Ναυτοπροσκοπική Δράση... στον Όλυμπο

Οι Ανιχνευτές του Κεραμεικού -Κολωνού στο Μύτικα, την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας (2918μ.)

Μέχρι την περασμένη Τρίτη 22 Ιουνίου ήμασταν έτοιμοι να τραβήξουμε γερό κουπί στο προγραμματισμένο Ναυτοπροσκοπικό Ανιχνευτικό Διήμερο της Τ.Ε. Ήλθε όμως ένας απρόσμενος τραυματισμός του αρχικυβερνήτη μας Τζάκαλα και οι βάρκες έμειναν δεμένες στο μόλο... Εμείς όμως ανοίξαμε τα πανιά μας για το βουνό των θεών, τον μυθικό Ολυμπο.
Οι διαδικασίες γίνονται πιο απλές όταν υπάρχει κέφι, διάθεση και ενθουσιασμός. Έτσι, σε χρόνο dt, Βαθμοφόροι και Ανιχνευτές της 19ης Κ.Α. Κεραμεικού και της Κ.Α. της Τ.Ε. Κολωνού αποφάσισαν, οργάνωσαν, ετοίμασαν σακίδια και το Σαββατο 26 Ιουνίου χαράματα ξεκίνησαν για το βουνό των Θεών. Μαζί μας και ο Μενέλαος με το Γιώργο, από την 22η Κ.Α. Άρεως, για να προετοιμάσουν το έδαφος για τη δική τους Μ.Δ.Υ. στον Όλυμπο.
Πράγματι, το εγχείρημα της ανάβασης και της κατάβασης σε βουνά με τέτοιο υψόμετρο είναι δύσκολο. Η κούραση είναι μεγάλη ενώ είναι εντελώς μετέωρο το ζήτημα της κορυφής, μια και η κάθε κίνηση εξαρτάται απο τον απρόβλεπτο καιρό. Σάββατο ανάβαση μέχρι το καταφύγιο "Σπήλιος Αγαπητός", στα 2.100 μ., και διανυκτέρευση έξω από το γεμάτο λόγω Μαραθωνίου καταφύγιο, σε αντίσκηνα. Κυριακή πρωί κορυφή (οι περισσότεροι) από Σκάλα. Φωτογραφίες και κατέβασμα από "λούκι", Ζωνάρια και πίσω στο καταφύγιο, και από εκεί κατάβαση στα Πριόνια. Ξημερώματα Δευτέρας επιστροφή στην Αθήνα. Τέλος καλό, όλα καλά! Μενέλαε και Γιώργο, ευχαριστούμε για την παρέα σας και καλή Μ.Δ.Υ.!

Το τι κερδίζει κανείς απο μιά τέτοια εμπειρία, μάλλον δεν θα πρέπει να ειπωθεί απο εμάς αυτή τη φορά. Ισως, αν ρωτούσαμε τους 570 αθλητές απ' όλο τον κόσμο που έλαβαν μέρος την Κυριακή 27 Ιουνίου στον ετήσιο ορειβατικό Μαραθώνιο του Ολύμπου και το πλήθος των απλών ορειβατών που συναντήσαμε στο δρόμο μας να είχαν την απάντηση.

"Το γεγονός ότι ανέβαινα στο μεγαλύτερο βουνό της Ελλάδας, το μυθικό Όλυμπο, ήταν για μένα ένα επιπλέον κίνητρο. Ισως το μεγαλύτερο απ όλα. Στο πιο ψηλό σημείο του Ολύμπου, στα 2.900 μέτρα περίπου, όπου φτάσαμε, είναι ο θρόνος του Δία. Με έπιασε ρίγος. Όταν έφτασα σε αυτό το υψόμετρο, σταμάτησα, κοίταξα μια αριστερά μου, μια δεξιά μου, είδα αυτήν την υπέροχη φύση πάνω από τα σύννεφα, το χιόνι και αισθανόμουν ο 13ος θεός του Ολύμπου. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, εγωιστικό, αλλά αυτά τα συναισθήματα είχα..."

Τζανέτης Δημήτρης, Μαραθωνοδρόμος, ετών 49.

Στο βλέμμα τους απαντούσαμε το πάθος, τη χαρά, την ικανοποίηση ενώ περνώντας δίπλα τους σχεδόν άκουγαμε τον παλμό της καρδιάς τους. Ο απλός, κοφτός και απέρριτος χαιρετισμός των ορειβατών στο στενό μονοπάτι οδηγεί τους ανθρώπους πιο κοντά και γεμίζει την ψυχή με κουράγιο και δύναμη.

"Τα πρώτα μαντήλια των 100 χρόνων φάνηκαν και χρωμάτισαν τα γκρίζα βράχια του Ολύμπου. Η μαγεία του προσκοπισμού έσμιξε μ'αυτή της φύσης...! Και η ώρα δείχνει 100!!! 1910-2010 ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΚΟΠΟΙ"


Και τώρα μας περιμένουν οι Πρέσπες και το Νυμφαίο (19η Κ.Α.), ο Αρκτούρος και η Βάλια Κάλντα (Κ.Α. Τ.Ε.) για τις Μεγάλες Δράσεις μας.

Ανίχνευε Υψηλότερα & Ευρύτερα
Δημήτρης Καίλης (Ιππόκαμπος)
Α.Κ.Α. Τ.Ε. Κεραμεικού - Κολωνού

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Ν/Π Δράση Λυκοπούλων

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010.
Ο καιρός δε λέει να μας κάνει τη χάρη! Από το πρωί βρέχει ασταμάτητα! Εύλογη η ερώτηση που έρχεται από τα χείλη των Βαθμοφόρων: «Τι θα κάνουμε με τη δράση;» Βάζουμε κάτω τα χαρτιά μας με τις προβλέψεις, κοιτάμε και τα σημάδια του καιρού και η απόφαση πάρθηκε: «Θα γίνει!!»

Πασαλιμάνι, Νεώσοικος Περιφέρειας Σαρωνικού.
Να τα, έρχονται! Πω – πω, Λυκόπουλα! Και ξαφνικά... τα Λυκόπουλα γίνονται πειρατές... γίνονται το πλήρωμα του περίφημου καπετάνιου Τζάκ Σπάροου και ψάχνουν μαζί του τη μαγική πυξίδα που του δείχνει την πορεία που θα χαράξει στη θάλασσα για να βρει ανεξερεύνητους θησαυρούς!
Κατευθύνονται αρχικά προς το Ναυτικό μουσείο, όπου θα περιηγηθούν στη Ναυτική Παράδοση του χθες και του σήμερα... Στο μεταξύ, οι δεκάκωπες αρματώνονται. Πανιόλα, κουπιά και λύρες βγαίνουν από τα σεντούκια... όλα είναι έτοιμα. Οι πειρατές μας εμφανίζονται ξανά, φορούν τα σωσίβιά τους και μπαίνουν στις γαλέρες. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Το χέρι του καπετάνιου κρατά σφιχτά τη λαγουδέρα.
Πρόσω πάντες! ΕΝΑ… ΔΥYYYΟ! ΕΝΑ… ΔYYYΥΟ! Τα πειρατικά ξεκινούν. Οι μικροί πειρατές μετρούν τις άσπρες καραβέλες και ανακαλύπτουν το χαμένο χάρτη μέσα σε ένα μπουκάλι που επιπλέει στη θάλασσα. Τα πρόσωπα όλων είναι ξαναμμένα από την περιπέτεια και στο τέλος αστράφτουν χαρούμενα και ευχαριστημένα. Επίλαβε! Όρθωσον! Απόθεσον! Οι βάρκες δένουν στο μόλο. Με τάξη τα πληρώματα αποβιβάζονται στο λιμάνι και συνεπαρμένα τα παιδιά συζητούν δυνατά για τις εντυπώσεις τους.
Η δράση σημάδεψε το κλείσιμο της προσκοπικής χρονιάς, προσφέροντας όμορφες εικόνες και πλούσιες εμπειρίες για παιδιά και βαθμοφόρους. Συμμετείχαν οι Αγέλες του 15ου, του 19ου και του 24ου Συστήματος της Τ.Ε. Κεραμεικού – Κολωνού. Ευχαριστούμε το 9ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Πειραιά για την παραχώρηση των λεμβών του καθώς και τους κυβερνήτες βαθμοφόρους και τους κωπηλάτες ανιχνευτές του 19ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Κεραμεικού, χωρίς τη βοήθεια των οποίων τα μικρά Λυκόπουλα δεν θα μπορούσαν να ζήσουν την περιπέτεια στη θάλασσα!

Καλές κατασκηνώσεις!

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Ανα ΤΙΜΗΣΑΜΕ τον Εθελοντισμό!

Σάββατο 5 Ιουνίου, πεζόδρομος Αποστόλου Παύλου, Θησείο... O καιρός συννεφιασμένος και βροχερός!
Και με ήλιο και με βροχή, 60 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και πλήθος κόσμου έδωσαν το δικό τους "παρών" στην 9η Γιορτή Εθελοντισμού, αποδεικνύοντας με την ενεργή δράση τους ότι ο εθελοντισμός αποτελεί πλέον απαραίτητο στοιχείο για μια κοινωνία ζωντανή, υγιή και εξελισσόμενη.
Με μεγάλη συμμετοχή από τους κατοίκους της Αθήνας και στήριξη από το Δήμο Αθηναίων, η ημερίδα - γιορτή αφιερωμένη στον εθελοντισμό και στην κοινωνική προσφορά έδωσε ένα μήνυμα αισιοδοξίας στις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα μας και στα κρίσιμα οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων συμμετείχε με δικό του περίπτερο, από το οποίο βαθμοφόροι και ανιχνευτές των Τ.Ε. Κεραμεικού - Κολωνού και Άρεως ενημέρωσαν τους επισκέπτες της γιορτής για το έργο του Προσκοπισμού, μοίρασαν υλικό και εξήγησαν στον κόσμο τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να γίνει μέλος της πρώτης εθελοντικής κίνησης της χώρας μας.
Οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν χορευτικά, μουσικά και θεατρικά δρώμενα, ενώ το βραδάκι όλοι συμμετείχαν στο flash mob με τίτλο «όλοι μια αγκαλιά!». Η γιορτή ολοκληρώθηκε με συναυλία των Magic de Spell.

Ευχαριστούμε τους δύο Κωνσταντίνους, το Σπύρο, τη Δέσποινα, τον Παύλο, τους τρεις Δημήτρηδες, τη Μαρίνα, το Σταύρο, τη Μάρβι, την Κωνσταντίνα και τους ανιχνευτές που «κράτησαν» για 12 ώρες το περίπτερο του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.

Και του χρόνου…

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

"Εσύ μπορείς να κάνεις ένα αεροπλάνο να πετάει με ξύλινους έλικες... Αρχηγέ"

Κάθε φορά που βάζω στο μου νου την λέξη Κατασκήνωση, θυμάμαι πάντα τα σλόγκαν που χαρακτήριζαν την κάθε μια που είχα την χαρά να βρίσκομαι.
Θυμάμαι ένα "Ταξίδι στο απίθανο με βάρκα το παιχνίδι", νοσταλγώ την παρέα "Με πυξίδα την Ενωμοτία", θυμάμαι έντονα το "Σαν γλάροι ξένιαστοι να ταξιδεύουμε πάνω απ'το κύμα "και ακόμα 20 σλόγκαν που είχα την ευτυχία να ζήσω.
Ο ιδρυτής μας έλεγε με χιούμορ οτι για να είναι καλή μια Κατασκήνωση, ο Αρχηγός πρέπει να γυρίσει απο αυτή 10 κιλά πιο αδύνατος.
Είναι ο άνθρωπος που η Κατασκήνωση του προσφέρει τα περισσότερα σε σχέση με όλους τους άλλους που βρίσκονται εκεί.
Είναι εκείνος που ξυπνάει και βλέπει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.
Ίσως να ακούγεται λίγο υπερβολικό, αλλά η Κατασκήνωση είναι προσωπική υπόθεση φίλοι μου. Του ανθρώπου που αφήνει την ψυχή του για όλους που βρίσκονται μαζί του.
Είναι αυτός που πρίν την Κατασκήνωση έχει την αγωνία για να πάνε όλα καλά, κατά την Κατασκήνωση οι συνεργάτες του δεν "θέλουν να τον βλέπουν" με την δημιουργική γκρίνια που προκαλεί, είναι εκείνος που θα καταλάβουν οι Πρόσκοποι στην ενήλικη ζωή τους τι προσπαθούσε να τους πει κάθε βράδυ ο Αρχηγός τους.
Φέτος η Κατασκήνωση της Ομάδας μας έχει σαν σλόγκαν "1 παρέα, 10 ημέρες , 100 χρόνια Κατασκήνωση" και θέλω να την ζήσω σαν να είναι η πρώτη φορά.
Να μην ξέρω το σωστό και το λάθος, αλλά να μου δείχνει η ζωή της Κατασκήνωσης το σωστό και να διακρίνω αμέσως το λάθος.
Να είναι το κάθε παιδί της Ομάδας ξεχωριστό και να είμαι δίπλα του.
Να είναι ο κάθε Βαθμοφόρος μοναδικός.
Να είναι η κάθε στιγμή ξεχωριστή.
Στο τέλος της ο καθένας να φύγει πιο χρήσιμος, πιο ικανός, πιο δραστήριος.
Να θυμάται ο κάθε Πρόσκοπος την Ενωμοτία του, που συμμετείχε στην Κατασκήνωση της Ομάδας.
Δεν ξεχνάω ποτέ σε ένα ημερολόγιο Κατασκήνωσης τα λόγια Προσκόπου...
"Εσύ Πιγκουίνε μπορεί να θες ένα αεροπλάνο να πετάει ακόμα και με ξύλινους έλικες... ρώτα και εμάς αν μπορούμε να το κάνουμε ..."

Καλές Κατασκηνώσεις σε όλους.

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ 15ης & 24ης ΟΜΑΔΑΣ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ
ΛΙΜΝΗ ΕΥΒΟΙΑΣ, 1 - 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

Οι δρόμοι της Άρκτου

Είναι πολλά και δύσκολα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας σήμερα. Η προσπάθεια που κάνουμε αγγίζει τα όρια της επιβίωσης και είναι φορές που νιώθουμε να χανόμαστε στο απέραντο σκοτάδι της απαισιοδοξίας και της ματαιοδοξίας....
Μα μέσα στη νύχτα το φεγγάρι θα φωτίσει ένα μονοπάτι, κάποιο ρυάκι θα ακουστεί ν' αργοκυλάει, είναι η φύση που μας φωνάζει οτι δεν είμαστε μόνοι. Αυτή τη χρονιά έχουμε τόσο πολύ ανάγκη να αφουγκραστούμε τον άνεμο, τα δάση , τη θάλασσα, τα βράχια...
Ο δικός μας ο δρόμος τραβάει βόρεια. Eκεί όπου τ' αστέρια δεν θαμπώνονται απο τα φώτα της πόλης, εκεί όπου το κάθε βήμα αποτυπώνει τη δική του ιστορία, εκεί όπου ο χρόνος μετριέται και απο άλλα πλάσματα, για όλα το ίδιο. Και στο τέλος ενώνεται με εκείνον της άρκτου για να μας φανερώσει το σπουδαιότερο μυστικό της φύσης, το σεβασμό.

Ανιχνεύω για να ανακαλύπτω και αυτή τη φορά το "στίγμα" μας βρίσκεται στο νερό της Βάλια Κάλντα...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΡΑΣΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΝΙΧΝΕΥΤΩΝ Τ.Ε. ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ – ΚΟΛΩΝΟΥ
1- 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010

Καλές κατασκηνώσεις, καλές Μεγάλες Δράσεις, καλό καλοκαίρι σε όλους!!!
Ανίχνευε Υψηλότερα & Ευρύτερα

Δημήτρης Καΐλης (Ιππόκαμπος)
Α.Κ.Α. Τ.Ε. Κεραμεικού- Κολωνού

Άρωμα Κατασκήνωσης

Μπήκε Ιούνιος και τα μεγάλα παιδιά είναι σε εξετάσεις. Οι δράσεις τους έχουν σταματήσει και παιδικές φωνές σπάνια ακούγονται στις εστίες. Κάτι όμως συμβαίνει, κάτι ετοιμάζεται. Υλικά κατεβαίνουν από τις αποθήκες. Μέσα στη λέσχη κάποιοι μαζεύονται και κάτι μαγειρεύουν.
Μμμμ… Μύρισε Κατασκήνωση!

«Οι Πρόσκοποι προετοιμάζονται 350 μέρες το χρόνο για 15 μέρες Κατασκήνωσης»
Πριν αρκετά χρόνια, ο Ιδρυτής του Προσκοπισμού Robert Baden Powell είπε αυτά τα λόγια για να δείξει τη σημασία της Προσκοπικής Κατασκήνωσης. Πραγματικά, στον Προσκοπισμό, η Κατασκήνωση είναι η κορυφαία στιγμή για το παιδί, μία εμπειρία πρωτόγνωρη και συναρπαστική. Είναι επίσης η κορυφαία ετήσια δράση κάθε Προσκοπικού Τμήματος και αποτελεί για τους Βαθμοφόρους μοναδική ευκαιρία για να γνωρίσουν πραγματικά το κάθε παιδί, ζώντας μαζί του μέσα στη φύση.

«Αν ήμουν βασιλιάς της Γαλλίας», έγραφε ο Αλέξανδρος Δουμάς, «δε θα επέτρεπα σε κανένα παιδί κάτω από 12 ετών να ζει στην πόλη. Μέχρι την ηλικία αυτή τα παιδιά θα έπρεπε να ζουν στο ύπαιθρο, πρόσωπο με πρόσωπο με τη φύση, που δυναμώνει το σώμα, ενισχύει την εξυπνάδα, δίνει ποίηση στην ψυχή και διεγείρει μέσα τους την περιέργεια που είναι πιο πολύτιμη απ' όλα τα βιβλία γραμματικής του κόσμου. Δυστυχώς για τα παιδιά, αλλά ίσως ευτυχώς για τη Γαλλία, δεν είμαι βασιλιάς της.»
Και αν αυτά ίσχυαν επί Αλέξανδρου Δουμά, σκεφτείτε τι πρέπει να πούμε σήμερα, στον 21ο αιώνα

Στην Κατασκήνωση, το παιδί μαθαίνει να είναι αυτάρκες και απλό. Την Κατασκήνωση τη στήνουμε μόνοι μας. Η εξυπηρέτησή, το φαγητό, η ψυχαγωγία, είναι έργα της δικής μας προσπάθειας και μόνο. Κάθε παιδί έχει την ευκαιρία να μάθει νέα πράγματα, να γνωρίσει τις δυνατότητές του και να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις. Οι αντιξοότητες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Μέσα απ' αυτές το παιδί θα νοιώσει τις ανάγκες του και θα αντιληφθεί πως η θέλησή του είναι πιο ισχυρή από κάθε αναποδιά. Και πράγματι, όπως στρώσει θα κοιμηθεί.
Στην Κατασκήνωση, το παιδί απολαμβάνει την αληθινή ψυχαγωγία (Ψυχαγωγία = Αγωγή Ψυχής). Τη διασκέδαση χωρίς τηλεόραση, χωρίς PlayStation, με μία κιθάρα γύρω απ' τη φωτιά, τη χαρά ενός συναρπαστικού παιχνιδιού, που μόνο αυτή φέρνει το αυθόρμητο γέλιο, κάτι που σήμερα τόσο σπάνιο έχει γίνει δυστυχώς.
Στην Κατασκήνωση, το παιδί βιώνει τη συντροφικότητα και τη συνεργασία. Συμμετέχει στη ζωή της Ενωμοτίας του ή της εξάδας του και αναλαμβάνει ευθύνες. Μέσα από τη δουλειά, έρχεται πιο κοντά με τα άλλα παιδιά και δημιουργεί γερούς δεσμούς φιλίας, καθώς όλοι μαζί συμμετέχουν σε μία κοινή προσπάθεια.
Στην Κατασκήνωση, το παιδί χαίρεται τη φύση. Θα δει την εικόνα της ημέρας και της νύχτας, της γαλήνης και της καταιγίδας, του ήλιου και της βροχής. Θα καταλάβει ότι είναι κομμάτι της φύσης, θα μάθει να την σέβεται, και να την προστατεύει. Θα έλθει έτσι πιο κοντά στο Θεό.

Τα Συστήματα της Τοπικής μας Εφορείας θα πραγματοποιήσουν κι εφέτος τις Κατασκηνώσεις και τις Μεγάλες Δράσεις τους. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα μείνει ούτε ένα Τμήμα στην Αθήνα αυτό το καλοκαίρι, το καλοκαίρι των 100 χρόνων.

Θα ήθελα κάθε Αρχηγός να γράψει σε σχόλιο ή post δυο λόγια για την Κατασκήνωση ή τη Μεγάλη Δράση που ετοιμάζει φέτος μαζί με το επιτελείο του για τα παιδιά του. Πού, πότε, πώς, τι περιμένει... Έτσι, για να τα διαβάζουμε ξανά το Σεπτέμβριο και να δούμε τι γράφαμε τον Ιούνιο, έχοντας πλέον μπροστά μας την αναμνηστική φωτογραφία της Κατασκήνωσης ή της Μεγάλης Δράσης.
Δεν ξέρω... πώς σας φαίνεται;