Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Γιορτή της μητέρας


Λίγα λόγια για το πώς και πότε καθιερώθηκε αυτή η ημέρα

Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας.
Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.
Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η "Mothering Sunday", δηλ. η "Κυριακή της Μητέρας", την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Εμείς, όμως, να δείχνουμε την αγάπη μας στη Μάνα μας όχι μόνο τη 2η Κυριακή του Μαΐου, αλλά κάθε μέρα και κάθε στιγμή, όπως και εκείνη μας δείχνει την αγάπη της κάθε στιγμή. Ανθοδέσμες, γλάστρες, σοκολατάκια είναι ασήμαντα δώρα μπροστά σε ένα φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά που θα δίνουμε κάθε μέρα στη μάνα μας.

χρόνια πολλά μαμά...

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Αντίο καλέ μας άνθρωπε ....

Δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να αποκαλείς κάποιον καλέ μου άνθρωπε με όλη την σημασία της λέξης...
Θα δανειστώ μια ατάκα απο μια ταινία του:
"Ένας καλός πράκτορας δεν έρχεται ποτέ απο εκεί που τον περιμένεις"
Έτσι, όπως μου είπε και ο φίλος μου ο Λάμπρος το πρωί:
"Ένας καλός άνθρωπος φεύγει πάντα όταν δεν το περιμένεις".
Ήσυχα, με αξιοπρέπεια χωρίς πολλά...
Όπως ήρθε και μας άφησε αυτό που ξεχνάμε κάποιες φορές... την αγάπη χωρίς αντάλλαγμα.
Θα τολμήσω να πω οτι κουβαλάει τον σύγχρονο Έλληνα. Μέσα απο τους ρόλους του τα μηνύματα πάντα ήταν πιο βαθιά απο το πρώτο άκουσμα.
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ για το καθένα...

http://www.youtube.com/watch?v=AX5gFxajjNA


Μερικά όμορφα που διάβασα στην ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ:

Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαϊου του 1927 από τον Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού και ήταν ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από τη δουλειά του, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.
Η απόλυση του πατέρα προκάλεσε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση. Για πολλά χρόνια, ο μικρός Θανάσης ασχολείται με επεξεργασίες δερμάτων, και παράλληλα κάνει διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του.
Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι στην ταινία «Οι δοσατζήδες» του 1960, με το Νίκο Σταυρίδη.
Το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή, χωρίς να έχει αποφοιτήσει από δραματική σχολή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλάτς πλούτς» δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.
Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου ανθρώπου, που τον καθιέρωσε, και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής. Με ταινίες όπως «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ», «Μην είδατε τον Παναή», «Ζήτω η τρέλα», «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινό.
Η στενή σχέση του με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη τον οδηγεί στον θρίαμβο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 1971 με την ταινία «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;». Κοινό και κριτική τον αποθεώνουν και αποσπά το βραβείο Α΄ανδρικού ρόλου.
Έναν χρόνο μετά, ο ρόλος του στην ταινία «Θανάση, πάρε το όπλο σου!» του χαρίζει ένα ακόμη βραβείο Α΄ανδρικού ρόλου.
Μετά από απουσία αρκετών ετών, ο Παντελής Βούλγαρης φέρνει ξανά τον ηθοποιό στη μεγάλη οθόνη με το «Ησυχες μέρες του Αυγούστου» και το «Όλα είναι δρόμος» σε σενάριο Γιώργου Σκαμπαρδώνη.
Θέατρο: Το 1997 ερμηνεύει τον Δικαιόπολι στους «Αχαρνής» και το 2001 στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, με εξαιρετικές κριτικές που κάνουν λόγο για τον αριστοφανικό Βέγγο.
Τηλεόραση: Τη δεκαετία του '80 ο Θανάσης Βέγγος αποσύρεται από το σινεμά, κάνει λίγες βιντεοταινίες και εμφανίζεται στην τηλεοπτική σειρά «Τα Βεγγαλικά». Το 1990, πρωταγωνιστεί στη σειρά «Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης» στον ΑΝΤ-1. Το 2002 πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά «Περί Ανέμων και Υδάτων».
Επίσης, το 2002, ο δήμος Κορυδαλλού τίμησε τον ηθοποιό δίνοντας το όνομά του στο, 1900 θέσεων, δημοτικό αμφιθέατρο. Τον Οκτώβριο του 2008 ο δήμος Πειραιά μετονόμασε την πλατεία Ευαγγελισμού στο Νέο Φάληρο, γενέτειρα του Θανάση, σε πλατεία Θανάση Βέγγου.
Μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Σωματείου Παραγωγών. Παντρεύτηκε την Ασημίνα με την οποία απέκτησε δύο γιούς.

http://www.youtube.com/watch?v=AX5gFxajjNA