Αρκτούρος - Νυμφαίο - Βάλια Κάλντα - Φλέγκες - Μέτσοβο: Οι δρόμοι της Άρκτου

Μεγάλη Δράση Κοινότητας Ανιχνευτών Τ.Ε Κεραμεικού- Κολωνού

ΠΙΝΔΟΣ 1-11/08/2010

"Τ’ αστέρι του βορριά
θα φέρει ξάστεριά...."

Βήμα το βήμα οι ζωές μας μακραίνουν ώσπου κάποτε γίνονται σκιές...

Το σκοτάδι αυτό φωτίζεται απο μικρά φωτάκια που αχνοφέγγουν στον ουρανό μας. Ενα τέτοιο φως άφησε και αυτή η Μεγάλη Δράση. Οπως τ’ αστέρι του Βορρά, μας έδειξε τον δρόμο και την αξία της Προσφοράς, του σεβασμού προς όλα τα πλάσματα που είναι δίπλα μας και μας οδήγησε ψηλά, εκεί όπου οι ματιές μπερδεύουν το όνειρο με την πραγματικότητα.

Πέντε ημέρες εργασίας στον «Αρκτούρο», το Κέντρο Προστασίας του Λύκου και της Αρκούδας, μας έκαναν να καταλάβουμε πως το πιο απρόβλεπτο και περίεργο πλάσμα στον κόσμο είμαστε εμείς, ο ανθρωπος. Το θαύμα και η καταστροφή περικλείονται μέσα στη φύση μας και η επαφή μας με τα υπόλοιπα πλάσματα είναι που μπορεί να μας τιθασεύσει, ισορροπώντας και ανακαλύπτοντας τη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού μας.

"Τωρά πετώ για της ζωής το πανηγύρι,

τωρά πετώ για της χαράς μου τη γιορτή..."

Και έπειτα το βουνό... η Βάλια Κάλντα με τον μυθικό Αωό και το Αρκουδόρεμα. Κανείς  δεν ισχυρίζεται πως οι Ανιχνευτές πρέπει να είμαστε οι παράτολμοι ορειβάτες ή ακόμα οι ποντοπόροι θαλασσόλυκοι. Ομως ανιχνευτική ζωή έξω απο τη ζωή στη φύση δεν μπορεί να υπάρξει.

Το μεγαλύτερο μάθημα το παίρνει ο καθένας μας όταν βρίσκεται στα παρθένα αυτά τοπία. Εκεί ορίζεται το πραγματικό του μέγεθος. Μέσα στην πόλη όλα δείχνουν στα μέτρα μας όμως το τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος φανερώνεται εκεί, στα απόκρημνα βράχια, στα ορμητικά νερά του ποταμού, εκεί όπου η φύση δρα ατίθαση και που ο άνθρωπος για να την αφουγκραστεί οφείλει νού συνάμα και ψυχή.

Επίπονη μα ιδιαίτερα μαγευτική υπήρξε η ανάβαση στις Φλέγκες, τις αλπικές λίμνες με τους τρίτωνες και τις βδέλλες, στα 2000μ. ενώ η επιστροφή απο την κορυφή της Φλέγκας (2160μ) μέχρι τα μετσοβίτικα υψήπεδα, με θέα την τεχνητή λίμνη του Αώου στα δεξιά μας, μπορεί εύκολα να ταυτιστεί με την έννοια της λέξης «ομορφιά».

«Διώξτε τον ήλιο και τη μέρα απ’ το βουνό,

 για να με δείτε να περνώ σαν αστραπή στον ουρανό.»

Ευχαριστούμε όλους όσους με την συμβολή τους σιγουρεύουν το επόμενο βήμα μας. Τα ίχνη που αφήσαμε ήταν μόνο χαρά και δουλειά!

Ανίχνευε Υψηλότερα και Ευρύτερα

Δημήτρης Καΐλης (Ιππόκαμπος)
Α.Κ.Α. Τ.Ε. Κεραμεικού - Κολωνού

Αντίο και πάντα εμπρός

Σήμερα το μεσημέρι, στο καταφύγιο του 15ου Συστήματος Προσκόπων στο Κατσιμίδι της Πάρνηθας, μπροστά στα Λυκόπουλα, τους Προσκόπους, τους Ανιχνευτές και τους γονείς των παιδιών, ο μέχρι τώρα Αρχηγός του Συστήματος Κώστας Πατινιωτάκης παρέδωσε την ηγεσία του Συστήματος στη μέχρι τώρα Αρχηγό της Κοινότητας Μάριον Καραλή.
Η σκυτάλη άλλαξε χέρια...
Πιγκουίνε σ'ευχαριστούμε για όσα έκανες. Λέαινα σε πιστεύουμε και μη φοβάσαι τίποτα.

"Αντίο...
Είναι αρκετές μέρες τώρα που σκέφτομαι τι θα μπορούσα να γράψω στον καθένα ξεχωριστά για την στιγμή που έρχεται. Είναι λίγο δύσκολο να αφήνεις κάτι που σε συνοδεύει σχεδόν όλη σου την ζωή. Από την παιδική, την εφηβική, την ενήλικη ζωή...
Θυμάμαι πάντα την στιγμή που πέρασα το κατώφλι της Εστίας μας, θυμάμαι τα πρόσωπα και τις καταστάσεις εκείνης της εποχής. Θυμάμαι κάθε μέρα που πήγαινα στη “λέσχη”, πόσο χαρούμενος γύριζα στο σπίτι μου και σκεφτόμουν την επόμενη δράση, την επόμενη εκδρομή, την επόμενη αφορμή για να βρίσκομαι εκεί. Θυμάμαι το Γκριζόλυκο, το Μπαγκίρα, το Γεράκι, το Βίσωνα, τον Ιππόκαμπο που κρατούσαν τις τύχες και την ιστορία του Συστήματος πριν από μένα με πολύ σεβασμό.
Κάθε στιγμή στο Σύστημα μας ήταν για μένα μια οικογενειακή εμπειρία και πραγματικά νιώθω πολύ γεμάτος για όλα αυτά τα χρόνια. Όλα τα χρόνια που με έχουν σημαδέψει στην επαγγελματική και προσωπική μου σταδιοδρομία. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση από αυτή που έχω βιώσει στις Κατασκηνώσεις που είχα την ευτυχία να κάνω, σαν Αρχηγός και όλες μάλλον λόγω της ρομαντικής διάθεσης που έχω πάντα ηλεκτρίζουν το νου και την σκέψη μου.
Πάντα σκέφτομαι μια όμορφη ιστορία με το βαρκάρη που συνεχώς έψαχνε δυο καλά κουπιά για τα ταξίδια του και με ένα μαγικό τρόπο κάθε φορά που βρισκόταν στη στεριά, είχε πάντα πολλά κουπιά για να αρμενίζει. Πάντα όμως κάθε ταξίδι είναι ξεχωριστό, μοναδικό ανεπανάληπτο... Όπως και τα μέλη του κάθε πληρώματος... Είναι μοναδική ικανοποίηση κάθε φορά που κάνω μια βόλτα στη γειτονιά μας να συναντώ κάποιο Λυκόπουλο, Πρόσκοπο ή Ανιχνευτή που είχα την χαρά να είμαι Αρχηγός του... Είναι μια ευχή που δίνω στον καθένα σας ξεχωριστά, γιατί μόνο στο πρόσωπο του κάθε παιδιού βλέπεις την ικανοποίηση και το μπράβο για τα λίγα που έχεις προσφέρει.
Η κίνησή μας, ο Προσκοπισμός είναι μια μικρή εμπειρία όταν την βιώνεις στην παιδική και εφηβική ηλικία. Αποθεώνεται όμως η εμπειρία και το βίωμα για κάποιον η κάποια που συνεχίζει και σαν ενήλικας. Γίνεται μοναδική όταν γίνεσαι Αρχηγός... Και αυτή είναι ή μεγαλύτερη ευχή που δίνω σε όλους... Να καταφέρετε να γίνετε Αρχηγοί, γιατί η χαρά, η εμπειρία, οι στιγμές δεν περιγράφονται ούτε γραπτά, ούτε προφορικά... Να καταφέρετε να γίνετε Αρχηγοί με κάθε προσωπικό κόστος, κόπο, απογοήτευση, θυσία. Γιατί εύκολα στις μέρες μας, υπάρχουν επικεφαλής και υπεύθυνοι αλλά δύσκολα Αρχηγοί. Ακόμα πιο δύσκολα ηγέτες.... Δεν ξέρω αν κατάφερα να γίνω ηγέτης, σίγουρα όμως προσπάθησα να βρίσκομαι δίπλα σας πάντα και όλοι σας να έχετε να θυμάστε κάτι όμορφο απο μένα...
Περιμένω με χαρά να δω το Σύστημά μας να προοδεύει. Θέλω να αισθάνομαι ασφαλής για την επιλογή μου και αισθάνομαι πριν αρχίσω να γράφω. Η επιλογή μου είναι μια επιλογή στην κορύφωση της χαράς μου. Γιατί όλα τα παιχνίδια πρέπει να σταματάνε στο καλύτερό τους σημείο... Νίωθω ασφαλής γιατί την επιλογή μου δεν την ανέβαλα ποτέ αλλά την εκφράζω την στιγμή που πρέπει. Τη στιγμή που το Σύστημά μας είναι δυνατό, την στιγμή που το επιτελείο του Συστήματος αποτελείται απο Λυκόπουλα, Προσκόπους και Ανιχνευτές που είχα την χαρά να είμαι Αρχηγός τους. Είναι το μεγαλύτερο ευχαριστώ που παίρνω από όλους σας. Να σας βλέπω να συνεχίζετε το όμορφο παιχνίδι. Στο πρόσωπο του Υπαρχηγού μου στην Ομάδα Κωστή νιώθω την ευτυχία των παιδιών που ήμασταν μαζί στην πρώτη μου Κατασκήνωση και σήμερα είναι Βαθμοφόροι.
Δεν θα μπορούσα στο γράμμα με τις σκόρπιες σκέψεις μου και τον άναρχο λόγο να μη σταθώ σε ανθρώπους που με σημάδεψαν ανεξίτηλα. Στους Αρχηγούς μου που πάντα ήταν δίπλα μου. Σε δύο κουπιά που παρέμειναν ακέραια στο πέρασμα του χρόνου... Την φίλη μου την Μάριον και την φίλη μου την Σωτηρία που πλέον οι σκέψεις και τα συναισθήματα έχουν πάρει την διάσταση της αληθινής αγάπης. Δύο άνθρωποι που ήταν εκεί όταν “πέρασα την γέφυρα” της Προσκοπικής ζωής και κάθε φορά που έπρεπε να αποφασίσω την διαδοχή μου στην Αγέλη, την Ομάδα, την Κοινότητα ήταν εκεί με το βλέμμα και τον ίδιο προσανατολισμό. Δύο άνθρωποι που για μένα ήταν το ιδανικό παράδειγμα όταν αποχωρείς να αφήνεις πίσω σου κάποιον καλύτερο από σένα. Σήμερα είναι και οι δύο εδώ.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο όμορφα το τέλος.
Θα είμαστε πάντα μαζί.

Κώστας"

Συναυλία στο Βεάκειο για τα 100 Χρόνια Ελληνικού Προσκοπισμού

Την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου, στις 7.30μ.μ., στο Βεάκειο του Πειραιά, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, τα Ημισκούμπρια, η Παιδική Χορωδία Τυπάλδου, ο Αποστόλης η Ειρήνη και η Αντιγόνη Ψυχράμη και οι Riot Act θα τραγουδήσουν για τα 100 Χρόνια του Ελληνικού Προσκοπισμού.
Το βράδυ αυτό η καρδιά του Ελληνικού Προσκοπισμού κτυπά στον Πειραιά! H βραδιά είναι δική μας. Ανήκει στους Έλληνες Προσκόπους κάθε ηλικίας. Ενημερώστε τα παιδιά, τους γονείς, τους παλαιούς προσκόπους, τις οικογένειές σας και όλους τους φίλους της Προσκοπικής Κίνησης.

Να είστε όλοι εκεί…
Καλή μας επιτυχία!

Είσοδος Ελεύθερη
Οργάνωση: Περιφερειακή Εφορεία Προσκόπων Σαρωνικού

To Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Λόφος Προφήτη Ηλία, Καστέλα, τηλ.: 210.4194520)

Μεγάλη Δράση 15ης Κ.Α. Από τα ύψη της Δρακόλιμνης στα βάθη της Κέρκυρας

Πολλές οι κατευθύνσεις , ένας ο προορισμός...
Με λεωφορεία, καράβια, βάρκες και φυσικά με τα γερά μας πόδια...
Με νέους αλλά και με τους παλιούς μας φίλους...
Με χαμόγελα και ξεγνοιασιά αλλά και με πολύ κόπο, ιδρώτα και κούραση...
Ένας ο προορισμός μας...
Η Μεγάλη μας Δράση!

Πως να περιγράψεις μια Μεγάλη Δράση σε μια παράγραφο; Αφού η λέξη το λέει από μόνη της! Μεγάλη... Μεγάλη η έννοια, μεγάλη η πορεία, μεγάλη η παρέα, μεγάλη η περιπέτεια, μεγάλη η χάρη Του... Όπως το νιώθει κανείς. Για μας ας πούμε πως ήταν μεγάλη η πρόκληση!
Η 15η Κοινότητα Ανιχνευτών, αποτελούμενη από 13 ξεχωριστούς μα ιδιαίτερα διαφορετικούς Ανιχνευτές και 2 Βαθμοφόρους πραγματοποίησε στα τέλη του Αυγούστου την Μεγάλη της Δράση. Τα Γιάννενα, τα Ζαγοροχώρια και η Κέρκυρα ήταν οι βασικοί προορισμοί. Τα τοπία της Ηπείρου άγρια, μαγικά και όμορφα σου έδιναν κουράγιο να αντέξεις τις ατέλειωτες ανηφόρες κάτω από τον καυτό ήλιο. Οι άνθρωποι της Κέρκυρας, φιλόξενοι σαν παλιοί γνώριμοι, σύστηναν το νησί τους με τόση χαρά που δεν χόρταινες να τους ακούς.
Οι εμπειρίες που ζήσαμε και αρκετές φορές μας έφεραν αντιμέτωπους με τα όριά μας θα μείνουν για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό μας, να μας θυμίζουν πόσο όμορφο είναι να ξεκινάς να γνωρίσεις έναν τόπο και τελικά ο τόπος να σε βοηθά να γνωρίσεις τον εαυτό σου...

Ευχαριστούμε όλους όσους μας βοήθησαν, ώστε αυτή η διαδρομή να γίνει πιο εύκολη, πιο ευχάριστη και πιο εποικοδομητική... Ένα μπράβο σε όλους του συμμετέχοντες που αν και ακολούθησαν την «κατεύθυνσή» τους, έφτασαν στον ίδιο «προορισμό»...

Λέαινα
Α.Κ.Α. 15ης Κοινότητας Ανιχνευτών Κολωνού
Υ.Γ. Σας περιμένουμε όλους στην παρουσίαση μας

Έρευνα στο Μονοδένδρι

Στο θαυμάσιο τρίτοξο γεφύρι του Πλακίδα ή "Καλογερικό" έξω από το χωριό Κήποι στο Ζαγόρι

Έξω από το ορειβατικό καταφύγιο της Αστράκας (2000 μ.)

Στη αλπική Δρακόλιμνη της Γκαμήλας (2100 μ.)

Δεν πήγα στους U2

Η περίφημη live εκτέλεση του Sunday, Bloody Sunday, με τον Bono να φωνάζει "This is not a rebel song" και να ανεμίζει τη λευκή σημαία της ειρήνης, στα 23 του χρόνια.

Δεν πήγα στους U2.
Ήμουν από αυτούς που ανατρίχιαζαν με το Sunday Bloody Sunday και το New Year’s Day στα μέσα της δεκαετίας του '80, τότε που ο μικρόσωμος νεαρός Bono είχε ακόμα το μαλλί πόκεμον και οι Ιρλανδοί U2 ρόκαραν όταν οι υπόλοιποι έπαιζαν συνθεσάιζερ και μέταλ ποπ. Αργότερα πλημμύρισα (και πλημμυρίζω ακόμα) με συναισθήματα, ακούγοντας το One, καθώς ώριμοι πια οι U2 έκαναν την alternative στροφή τους έχοντας τη δυναμική να σηματοδοτήσουν τη μουσική των ‘90s και των ‘00s.
Όχι, δεν με ενοχλεί καθόλου που ο Bono συναντιέται με τον Πάπα και τον Bill Clinton και εκφωνεί λόγους στα Ηνωμένα Έθνη και στο Κογκρέσο των Η.Π.Α. για τα χρέη των χωρών του Τρίτου Κόσμου. Άλλωστε από μικρός ήταν πολιτικοποιημένος και είχε κοινωνική δράση (Band Aid, Live Aid, ταξίδια στην Αιθιοπία, Διεθνής Αμνηστία) και έχει κερδίσει με το σπαθί του το προνόμιο του συνομιλητή υψηλών προσώπων.
Καθόλου επίσης δεν με ενοχλεί που στην προχτεσινή συναυλία θα έδιναν το παρών οι ίδιοι κοσμικοί που παρακολούθησαν και τη συναυλία της Madonna και πιθανόν πολλοί από αυτούς ευχαρίστως θα πήγαιναν να δουν και το Σάκη Ρουβά. Ο καθένας έχει τους λόγους του να είναι κάπου κι αν είχα κι εγώ τους δικούς μου θα ήμουν προχτές το βράδι στο Ολυμπιακό Στάδιο, χωρίς να με ενδιαφέρει ποιος και γιατί κάθεται δίπλα μου.
Δεν το έκανα όμως, γιατί έχω να ακούσω φρέσκια καλή μουσική από τους U2 από το 1991, όταν κυκλοφόρησαν το Achtung Baby, τον τελευταίο καλό δίσκο τους μετά τα επίσης κορυφαία Joshua Tree (1987) και War (1983). Από τότε μέχρι σήμερα περιπλανήθηκαν σε αδιάφορα techno, dance και indie μονοπάτια, κυκλοφόρησαν διάφορα Best Of άλμπουμ και με εξαίρεση ίσως το εμπορικό All That You Can't Leave Behind (2000), μια επιστροφή στον παλιό δοκιμασμένο ήχο τους, μουσικά δεν έχουν να δείξουν κάτι σημαντικό. Ασυζητητί προτιμώ την post punk περίοδό τους και τους κοφτερούς συναυλιακούς ύμνους τους της δεκαετίας του ’80 από αυτό που παίζουν σήμερα. Όπως επίσης θα προτιμήσω (και το κάνω) να δω ένα γκρουπ με έμπνευση πάνω στην παραγωγική του περίοδο, από το εντυπωσιακό arena show στο οποίο πράγματι οι U2 είναι εξαιρετικοί αλλά δε μου φτάνει.
Δεν πειράζει λοιπόν, τους άκουσα από το μπαλκόνι μου, μια και το σπίτι μου είναι κοντά στο Ολυμπιακό Στάδιο, αν και δεν σας κρύβω ότι για μια στιγμή σκέφτηκα να πεταχτώ μέχρι εκεί μήπως και έχουν ανοίξει οι πόρτες, αλλά δεν...


Sunday Bloody Sunday

I can't believe the news today
Oh, I can't close my eyes and make it go away
How long…
How long must we sing this song?
How long? How long…

Cause tonight… we can be as one
Tonight…

Broken bottles under childrens' feet
Bodies strewn across the dead end street
But I won't heed the battle call
It puts my back up
Puts my back up against the wall

Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday (Sunday bloody Sunday…)
(Allright lets go!)

And the battles just begun
There's many lost, but tell me who has won
The trench is dug within our hearts
And mothers, children, brothers, sisters torn apart

Sunday, bloody Sunday
Sunday, bloody Sunday

How long…
How long must we sing this song?
How long? How long…

Cause tonight… we can be as one
Tonight…
Tonight…

Sunday, bloody Sunday (tonight)
Tonight
Sunday, bloody Sunday (tonight)
(Come get some!)

Wipe the tears from your eyes
Wipe your tears away
Wipe your tears away
I wipe your tears away
(Sunday, bloody Sunday)
I wipe your blood shot eyes
(Sunday, bloody Sunday)

Sunday, bloody Sunday (Sunday, bloody Sunday)
Sunday, bloody Sunday (Sunday, bloody Sunday)
(Here I come!)

And it's true we are immune
When fact is fiction and TV reality
And today the millions cry
We eat and drink while tomorrow they die

The real battle yet begun (Sunday, bloody Sunday)
To claim the victory Jesus won (Sunday, bloody Sunday)
On…

Sunday bloody Sunday
Sunday bloody Sunday…


Η ιστορία του τραγουδιού..
Iανουάριος 1972. Mια Kυριακή στο Mπέλφαστ μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετατράπηκε σε αιματοκύλισμα όταν Bρετανοί αλεξιπτωτιστές επιτέθηκαν σε μία ομάδα διαδηλωτών που προσπάθησε να σπάσει ένα οδόφραγμα. Δεκατέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν και 17 τραυματίστηκαν. Το γεγονός ενέπνευσε τον Bono και τους U2 να γράψουν το Sunday, Bloody Sunday, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική τους, που πλέον άγγιζε ευρύτερα πολιτικά θέματα. To 1982, έναν χρόνο πριν κυκλοφορήσει το τραγούδι στο άλμπουμ War, το έπαιξαν ζωντανά στον τόπο της τραγωδίας μπροστά σε 3.000 κόσμο και σε μια απίστευτη κίνηση ανακοίνωσαν από σκηνής ότι δεν επρόκειτο να ξαναπαίξουν το κομμάτι μπροστά στο κοινό του Mπέλφαστ αν εκείνο δεν το ενέκρινε. Aπό τα 3.000 άτομα μόνο 3 αποχώρησαν. Eτσι κάπως, το Sunday, Bloody Sunday έγινε ίσως το κορυφαίο κομμάτι του μεγάλου Ιρλανδικού συγκροτήματος, παρ’ όλο που δεν έφτασε ποτέ στο Nο 1 των τσαρτ.