Σήμερα ήταν μια μέρα που από το πρωί σκεφτόμουν το απόγευμα... Ήταν η μέρα που το Σύστημά μου έκοβε την πρωτοχρονιάτικη πίτα. Ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινα στο Σπιτι μου σαν επισκέπτης...
Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα λίγο αμήχανα. Όταν όμως έφτασα ένιωσα ΠΟΛΥ όμορφα. Ξαφνικά όλοι όσοι μέχρι χτες ήταν παιδιά για μένα μεγάλωσαν ξαφνικά. Και αν ήμουν γονέας θα τους είχα ΠΟΛΥ εμπιστοσύνη. Θα είχα ΠΟΛΥ εμπιστοσύνη στο φίλο μου τον Κωστή που συστήθηκε "Με λένε Κώστα και είμαι Αρχηγός Ομάδας και φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών."
Σα να βλέπω μια ταινία που κλείνει το πλάνο και όταν ανοίγει γράφει... μερικά χρόνια μετα. Θα είχα ΠΟΛΥ εμπιστοσύνη στην Αρχηγό... Την Αρχηγό που έχει την συνταγή στα χέρια της, μοιράζει τα υλικά αλλά στο τέλος δεν προλαβαίνει να δοκιμάσει και αυτή απο την πίτα. Μένει στα χέρια της όμως η πιο γλυκιά γεύση από τη ζάχαρη που περίσεψε στο χέρι της, μοιράζοντας τα κομμάτια και την αγάπη του Αρχηγού.
Ήσασταν όλοι υπέροχοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου