του Θοδωρή N. Κεφαλά, Γενικού Εφόρου Σ.Ε.Π.
Μια μικρή αληθινή ιστορία… ένα μάθημα ζωής...
Αύγουστος 2007. Αγγλία, περιοχή Εssex βορειοανατολικά του Λονδίνου. Το 21ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Τζάμπορη είναι γεγονός. Το Τζάμπορη των 100 χρόνων. Ένα προσωπικό, Προσκοπικό όνειρο πραγματοποιείται. Είμαι εκεί… ανάμεσα σε πενήντα χιλιάδες Προσκόπους από όλο τον κόσμο. Από παιδί αναζητούσα αυτή την εμπειρία και η παρουσία μου εκεί με γέμιζε χαρά και ικανοποίηση.
Χρώματα, θρησκείες, ομιλίες, γεύσεις, μυρωδιές, ακούσματα, Προσκοπικές τεχνικές, νοοτροπίες… όλα διαφορετικά, αλλά το τριφύλλι, η υπόσχεση, το παιχνίδι και… η σκέψη πάντα ίδια: ένας καλύτερος κόσμος…
Δέκατη ημέρα σ’ αυτή την μεγάλη κατασκήνωση και όπως κάθε πρωί βρίσκομαι στους χώρους υγιεινής για ατομική καθαριότητα. Επιλέγω μία θέση στους νιπτήρες και κατευθύνομαι γρήγορα εκεί. Ακριβώς δίπλα μου ένας ψηλός μελαψός άντρας γύρω στα σαράντα, μου χαμογελάει, ενώ ξυρίζεται χρησιμοποιώντας ένα κυπελάκι νερό για το ξυραφάκι του. Ανταποδίδω το χαιρετισμό, δεν δίνω σημασία στο κυπελάκι του, ανοίγω την βρύση, αρχίζω να πλένω το πρόσωπό μου με άφθονο νερό, και συνεχίζω με το βούρτσισμα των δοντιών μου. Το νερό τρέχει… Αντιλαμβάνομαι μια σχεδόν δυσαρεστημένη ματιά του διπλανού μου, αλλά εγώ συνεχίζω. Το νερό τρέχει… Σειρά μου για ξύρισμα μετά από δέκα ημέρες παραμονής, αφρός, ξυραφάκι και το νερό συνεχίζει να τρέχει…Το χέρι του διπλανού μου πλησιάζει την βρύση και με μια απότομη κίνηση την κλείνει. "this is my life…" (αυτό είναι η ζωή μου…) μου είπε με ευγενικό χαμόγελο αλλά και νόημα. Ντροπή, στεναχώρια και τάση φυγής με εμπόδισαν να αρθρώσω οποιαδήποτε λέξη συγνώμης. Αστραπιαίες σκέψεις για την κακή μου συνήθεια, για το χωρίς κόπο δεδομένο αγαθό του νερού, για τον πολιτισμό και τις ανέσεις μου. Τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή του μελαψού άντρα που μου συστήθηκε. "Αϊζάια" το όνομά του, από την Κένυα, Αρχηγός μιας ομάδας Προσκόπων σε μια κωμόπολη, 200 χιλιόμετρα βόρεια του Ναϊρόμπι. Μου είπε θλιμμένος πως εκατοντάδες Κενυάτες και κυρίως παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την έλλειψη καθαρού και πόσιμου νερού. Μου εξήγησε ευγενικά πως το νερό είναι για τη χώρα του πηγή ζωής και ανάπτυξης. Μου αφηγήθηκε πως οι Πρόσκοποι κατασκευάζουν αυτοσχέδιες στέρνες για το νερό της βροχής και πως με καλάμια μεγάλης διαμέτρου κατασκευάζουν υποτυπώδη αρδευτικό δίκτυο.
Πιστοί στο όραμα του Ιδρυτή, προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο τους καλύτερο… προσπαθούν για το αυτονόητο, εκτιμούν το αγαθό, προσφέρουν σε εαυτούς και συνανθρώπους.
Ο Αϊζάια έγινε καλός, μακρινός φίλος…
Τέσσερα χρόνια μετά, δεν έχω αφήσει ποτέ την βρύση ανοιχτή…
Η σκέψη πάντα ίδια: ένας καλύτερος κόσμος…
Καλύτερος κόσμος με μικρές, απλές, καθημερινές πράξεις, με περισσότερο "εμείς’"αντί "εγώ", με πίστη στις αρχές του Νόμου και της Υπόσχεσης.
22 Φεβρουαρίου. Η ημέρα γέννησης ενός ανθρώπου που άλλαξε την πορεία ζωής εκατομμυρίων παιδιών στο κόσμο. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης και έδωσε αξία στη διαρκή προσπάθεια για το καλύτερο.
Η σκέψη πάντα ίδια: ένας καλύτερος κόσμος…
Σκέψεις για σήμερα, σκέψεις για πάντα…
Θοδωρής Ν. Κεφαλάς
Γενικός Έφορος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου