Στιγμές...

Τα ταξίδια πάντα μας περιμένουν για να μπορούν να υπάρχουν.
Ποτέ δεν γίνονται, δεν έχουν διαδρομές, προορισμούς, συγκινήσεις, χωρίς τους αυτουργούς τους, που δεν είναι άλλοι παρά μόνον εμείς. Οι οποιοδήποτε ταξιδιώτες. Εμείς φτιάχνουμε τα ταξίδια μας ακολουθώντας νοητές πορείες, προκαθορισμένες ή τυχαίες διαδρομές και μοιραία πέρνουμε την ορατή – αόρατη μορφή κάθε ταξιδιού. Γινόμαστε εμείς το ίδιο το ταξίδι κι ο προορισμός παραδίδει την αναμονή του στη δικιά μας αναμονή.

(κείμενο απο τις σημειώσεις που μου έστειλε η φίλη μου η Φωτεινή)



Γιατί τα ταξίδια που κάνει κάποιος με τον νου είναι πάντα η αφορμή για τα πραγματικά ..
Και με αφορμή το βίντεο , ιδανικός ο στίχος ...

"Απλά τα σπουδαία, τα άσχημα ωραία ...
φαντάζουν στο άσπρο πανί ...
πολλοί ξεγελιούνται, γιατί δεν θυμούνται πως έχει και εμπόδια η ζωή..."

Σήμερα φίλοι μου είναι η μέρα των ερωτευμένων.
Αλλά πάντα μου άρεσε να πηγαίνω "Κόντρα στον άνεμο".
Η δημοσίευση λοιπόν είναι αφιερωμένη στην αυριανή μέρα που είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου...

Η σκέψη μας και τα ταξίδια πρέπει να μοιράζονται και με τα παιδιά που δεν ταξίδεψαν σε όλα τα μέρη που ήθελαν...