Αν όλα τα παιδιά της Γης...

Όταν στον Προγραμματισμό του Κλάδου μιλήσαμε για μία δράση προσφοράς, ομόφωνα αποφασίσαμε να έχει να κάνει με παιδιά και από την αρχή σκεφτήκαμε ότι η ημερομηνία της θα πρέπει να είναι μακριά από γιορτές, καθώς όλοι εκείνη την εποχή θυμούνται την έννοια της προσφοράς και μετά τίποτα.

Επιλέξαμε το Κέντρο Συμπαράστασης Οικογένειας και Παιδιού, ένα σύλλογο ο οποίος δραστηριοποιείται στη γειτονιά μας και έχει να κάνει με παιδιά αλλά και ολόκληρες οικογένειες, μουσουλμάνους κυρίως στο θρήσκευμα. Οι άνθρωποι του Κέντρου επικεντρώνονται σε δύο σημεία. Καταρχήν να πείσουν τους γονείς ότι τα παιδιά τους έχουν ανάγκη το παιχνίδι, την παιδική ανεμελιά, τη σχολική μόρφωση και ότι όλα αυτά δεν θα πρέπει να τους τα στερούν στέλνοντάς τα για δουλειά και κατά δεύτερον να βοηθήσει τα ίδια τα παιδιά να ενταχθούν ομαλά στο σχολικό περιβάλλον.

Όλα αυτά μας έβαλαν σε σκέψεις, για το τι ακριβώς θα πρέπει να περιλαμβάνει το πρόγραμμα της δράσης μας. Στύψαμε το μυαλό μας και αποφασίσαμε ότι θα πρέπει να έχει το αυτονόητο, παιχνίδι-παιχνίδι-παιχνίδι! Ετοιμάσαμε λοιπόν μία δράση που τα είχε όλα, μία δράση με παιχνίδια και τραγούδια, με απλές προσκοπικές γνώσεις, με χειροτεχνίες, με κατασκευές, μία δράση κατάλληλη για τα Λυκόπουλά μας και ταυτόχρονα ελκυστική για τα παιδιά του Κέντρου.
Η προετοιμασία είχε ξεκινήσει πολλές μέρες πριν... Αφίσες, φυλλάδια, διακόσμηση... Όλα έπρεπε να ήταν τέλεια. Οι Βαθμοφόροι του Κλάδου, υπό την καθοδήγηση της ομάδας εργασίας της δράσης, δούλεψαν και με το παραπάνω. Κοντά μας και βαθμοφόροι άλλων Κλάδων της Τ.Ε. Κεραμεικού – Κολωνού, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι ο σκοπός είναι κοινός.

Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου 2011 και ώρα 11:00.
Όλα ήταν έτοιμα και η αγωνία στο κόκκινο... Πως θα ήταν η δράση; Θα είχαμε παιδιά;

Οι Αγέλες καταφθάνουν μία – μία, έτοιμες για δράση. Βλέπουμε και τα πρώτα παιδιά του Κέντρου να φτάνουν κι αυτά δειλά – δειλά, για να πάρουν την «ταυτότητα» που θα τα βάλει στο παιχνίδι. Ογδόντα παιδιά (60 Λυκόπουλα και 20 παιδιά του Κέντρου), δεκαπέντε Βαθμοφόροι και πέντε στελέχη του Κέντρου. Η προσέλευση ξεπερνά τις προσδοκίες μας. Στην αρχή επικρατεί μία «αναγνωριστική» αμηχανία ανάμεσα στα παιδιά, η οποία εξαφανίζεται σιγά – σιγά, με το που ξεκινά η δράση. Όποιοι ενδοιασμοί υπήρχαν, εξαφανίστηκαν μόλις άρχισε το παιχνίδι.

Οι τέσσερις σταθμοί δραστηριοτήτων που έχουν στηθεί γεμίζουν με παιδιά και με μιας ο χώρος θυμίζει μελίσι, από το βουητό και την έντονη δραστηριότητα. Η δράση κυλάει σαν νερό… Ούτε που καταλάβαμε πότε και πως πέρασαν δύο ώρες. Η ιστορία του Ακέλα στο τέλος μας ηρεμεί και μας μεταφέρει ομαλά στην πραγματικότητα.

Η δράση τελείωσε και κάποια παιδιά του Κέντρου ρωτούν πότε θα μας ξαναδούν, ενώ κάποια Λυκόπουλα προτείνουν η επόμενη συνάντηση να είναι σε μία εκδρομή. Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει και συνέχεια… Ένα θερμό ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στη δράση, αλλά και στα στελέχη του Κέντρου για την πολύτιμη βοήθειά τους!

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους Βαθμοφόρους, που βοήθησαν τόσο στήσιμο, όσο και στη διεξαγωγή της δράσης!

«Αν όλα τα παιδιά της γης, πιάναν γερά τα χέρια,
κορίτσια – αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό,
ο κύκλος θα γινότανε πολύ – πολύ μεγάλος
που ολόκληρη τη γη μας θα αγκάλιαζε θαρρώ!»