Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Σκέψεις απο ένα φίλο...

Στις βασικές ανάγκες του ανθρώπου είναι να έχει δίπλα του και άλλους, ωστε να μπορεί απλά να νιώθει την παρουσία τους, να μπορεί να δίνει και να δέχεται συμβουλές, να αισθανεταί σιγουριά και ασφάλεια.
Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά μπορεί να τα έχει μια παρέα που θα μπορούσαμε να την πούμε και Ενωμοτία που σαν την ομπρέλα της φωτογραφίας βάζει όλη την παρέα απο κάτω και συνεχίζει το παιχνίδι.
Όλα όμως τα παραπάνω μπορεί να τα έχει και μόνο ένας άνθρωπος.
Ο Αρχηγός...
Εκείνος που έχουμε μιλήσει ώρες ατελείωτες για τις ικανότητες και τις αδυναμίες του αλλά παραμένει πάντα φίλος μας...
Εκείνος που ανοίγει την ομπρέλα του και απο κάτω έχει για όλους χώρο...
Αυτός που δεν μιλάει στο αυτί ψιθυριστά, αλλά με το βλέμμα του στις καρδιές μας...
Αυτός που ο χρόνος και ο χώρος δεν τον αλλάζουν...
Συνχαρητήρια Τοπικέ μας

Κώστας Πατινιωτάκης

2 σχόλια:

  1. Φίλε, διάβασα τις σκέψεις σου και νιώθω πως πρέπει να σου πω κι εγώ κάτι. Αν αυτό που ζω στην Κίνηση τώρα που μεγάλωσα άξιζε τόσο όσο αυτό που ζεις εσύ μαζί με τα παιδιά, θα σου έλεγα απλά ένα ευχαριστώ. Θα σου πω όμως ότι νιώθω λίγο θλίψη και πολύ υποχρέωση. Θλίψη γιατί μου λείπει η ζωή στο τμήμα, μια ζωή που ξέρω ότι δεν μπορώ πια να την έχω και υποχρέωση για όλα αυτά που πήρα και φύλαξα στην ψυχή μου όσα χρόνια ήμουν με παιδιά.
    Οπότε... ζήσε όσο πιο πολύ μπορείς ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΤΩΡΑ. Τα χρόνια αυτά κάποτε θα σου φανούν λίγα.
    Να είμαστε πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή