Ο προσκοπισμός είναι μία συνέχεια, μία γραμμή, ένα παιχνίδι, έτσι το ήθελε και ο ιδρυτής μας. Κάθε ΔΣ διανύει μια απόσταση, μικρή ή μεγάλη, προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης του προσκοπικού παιχνιδιού. Η απόσταση αυτή είναι και η ΜΟΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ανάμεσα στα ΔΣ, η κατεύθυνση είναι ΠΑΝΤΑ η ίδια. Το απερχόμενο ΔΣ υπήρξε προϊόν μιας «ταραγμένης» εποχής. Μιας εποχής συναισθηματικά φορτισμένης όχι μόνον για τα μέλη εκείνης της ΓΣ, αλλά για όλους. Εκλέχθηκε εν μέσω μιας κατάστασης που προσκοπικά ΔΕΝ αντιπροσώπευε κανέναν. Εκείνη η εποχή δεν είναι η ίδια με την σημερινή. Σήμερα είναι μια άλλη ημέρα, χωρίς διαιρέσεις και σκληρές γραμμές. Αυτές οι τελευταίες εξ’ άλλου δεν μπορούν να «μιλήσουν» στο σύγχρονο βαθμοφόρο. Τότε τα πράγματα ήταν εξαιρετικά πολωμένα. Σήμερα έχει επέλθει εκ νέου η ηρεμία στις τάξεις του Σώματος. Αυτό είναι έργο όλων. Θα εκλέξουμε λοιπόν το νέο ΔΣ που θα αποτελεί (και έτσι πρέπει να γίνεται πάντα) την ΣΥΝΕΧΕΙΑ του προηγούμενου. Δεν πρέπει να κάνει ΝΕΑ αρχή βάζοντας «τελεία» και ξεκινώντας με «Α κεφαλαίο».
Απόψεις για πρόσωπα και ιδέες, υπάρχουν πολλές, αλλοίμονο και αν δεν υπήρχαν. Θα ήταν ανούσιος ο προσκοπισμός της μίας γραμμής και της μίας άποψης. Ιδιαίτερα αν αυτό συνέβαινε στη χώρα που γέννησε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πολλές απόψεις οδηγούν σε ένα σύνθετο αποτέλεσμα το οποίο θα είναι πάντα καλύτερο από κάθε μονοδιάστατη θέση. Όλοι πρέπει να εκθέτουν απόψεις, προβληματισμούς και σκέψεις, άσχετα με το αν θέτουν ή όχι υποψηφιότητα. Είμαι βέβαιος ότι οι νέοι βαθμοφόροι, αφού ΡΩΤΗΣΟΥΝ και ΜΑΘΟΥΝ, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ΓΣ, θα εκλέξουν τους άριστους και ικανούς ως μέλη του νέου ΔΣ. Θα εκλέξουν αυτούς που πιστεύουν ότι θα πάρουν το «τιμόνι» και θα οδηγήσουν όσο το δυνατόν μακρύτερα το προσκοπικό σκάφος, μέχρι να έρθει η ώρα να το παραδώσουν και αυτοί στους επόμενους. Και τότε πάλι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να κάνουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αέναη διελκυστίνδα…
Τις τελευταίες ημέρες ακούστηκαν πολλά πράγματα, καλά και άσχημα. Πρέπει να όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε λόγος μας έχει αντίκτυπο στην προσκοπική κίνηση. Όταν λέμε κάτι, που δεν αφορά τον εαυτό μας, αλλά κάποιους άλλους, στην πραγματικότητα αυτό έχει αντίκτυπο στην ίδια την κίνηση. Ακούστηκαν θέσεις για ρεβάνς, για ανθρώπους που θα έρθουν και θα διώξουν κάποιους άλλους, για ανθρώπους που τους ενώνει το κοινό μίσος (!) εναντίων άλλων και διάφορα άλλα άσχημα (με άσχημο αντίκτυπο για την κίνηση πρώτα από όλα). Όλοι μαζί δεν παίξαμε στις εκδηλώσεις, τις εκδρομές, αλλά και τις κατασκηνώσεις; Όλοι μαζί δεν εκπαιδευτήκαμε στις επίσημες και ανεπίσημες εκπαιδεύσεις του Σώματος; Όλοι μαζί δεν θέσαμε προβληματισμούς και αγωνίες; Και κυρίως όλοι μαζί δεν φοράμε το σήμα της Προσκοπικής Υπόσχεσης τηρώντας τις Αρχές μας; Αυτό γιατί θα σπάσει αύριο; Δηλαδή κάποιος από εμάς θα είναι άξιος και ικανός βαθμοφόρος, ικανότερος από τους «ημέτερους» του νέου ΔΣ και θα «εκδιωχθεί» επειδή δεν συμφώνησε με κάποιον Αρχιστράτηγο; Αν δηλαδή εκλεγούν κάποιοι άνθρωποι θα πάρουν ρεβάνς; Αν αυτό δεν έγινε μέχρι τώρα, γιατί να γίνει τώρα; Σας θυμίζω ότι το 1992 το Σώμα πέρασε στην νέα μορφή ΓΣ, εξέλεξε ΔΣ από αυτήν και κανένας δεν εξεδιώχθη. Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων ήταν, είναι και πρέπει να συνεχίσει να είναι, ένας οργανισμός ανθρώπων που πρεσβεύει Αρχές και τα παραπάνω δεν συνάδουν με αυτές. Για την τήρηση όλων αυτών πρέπει να πορευτούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Κανένας δεν περισσεύει.
Τάκης Δεπάστας
Τοπικός Έφορος Άρεως
Ρεβάνς γιατί και από ποιον;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις τελευταίες ημέρες στις διάφορες συζητήσεις που πραγματοποιούνται κυρίως στο Λεκανοπέδιο, μέλη της Γενικής Συνέλευσης αναφέρονται στο φόβο της επιστροφής προσώπων στη διοίκηση του ΣΕΠ με διάθεση να πάρουν ρεβάνς.
Ρεβάνς γιατί και από ποιόν;
Όσοι γνωρίζουν ή θυμούνται την ιστορία του ΣΕΠ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ξέρουν καλά ότι προτεραιότητά μου, ως υπεύθυνου στελέχους της Κίνησης, ήταν ο σεβασμός στην προσωπικότητα και το έργο του κάθε ανθρώπου και ότι εφόσον έχεις την κύρια ευθύνη ενός συνόλου θα πρέπει να προτάσσεις το ένα και αντικειμενικό συμφέρον, εν προκειμένω την εξασφάλιση της διαρκούς προόδου της Προσκοπικής Κίνησης.
Δεν ερμήνευσα ποτέ γεγονότα και ενέργειες του χθες με όρους ήττας για να υπάρχει ανάγκη επανάληψης του αγώνα ή της παρτίδας που χάθηκε ώστε να ισοφαριστεί το αποτέλεσμα.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ευθύνη κάθε υπεύθυνου ενήλικου στελέχους και κάθε νέας διοίκησης είναι και πρέπει να είναι η συνέχεια του έργου της προηγούμενης. Επιτυχία της θα είναι να το εμπλουτίσει και να το παραδώσει στην επόμενη καλύτερο. Μόνο έτσι επιτελείται πρόοδος και ευημερία σε ένα Οργανισμό αλλά και στην κοινωνία.
Στη ζωή όταν χτίζουμε αντί να γκρεμίζουμε προχωρούμε μπροστά!
Χρήστος Μ. Λυγερός