Με την συζήτηση για το ζωικό βασιλείο μου ήρθε η σκέψη να αντιγράψω κάτι που διάβασα σε ένα βιβλίο του Steven Law με τίτλο "Τι θέλει να πεί ο φιλόσοφος". Αντιγράφω λοιπόν το κείμενο και το αφιερώνω στην φίλη μου την Μυρσίνη που το Προσκοπικό της όνομα είναι "Νυχτερίδα". Το αφιερώνω επίσης στους Βαθμοφόρους των τμημάτων που πρέπει να βλέπουν και στο απόλυτο σκοτάδι..."Ο νους της νυχτερίδας"
Η νόηση δεν αποτελεί ασφαλώς προνόμιο αποκλειστικά των ανθρώπων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις νυχτερίδες. Προφανώς και αυτές διαθέτουν κάποιου είδους νόηση. Φαίνεται όμως οτι ο νους της νυχτερίδας διαφέρει σημαντικά απο τον δικό μας. Οι νυχτερίδες χρησιμοποιούν τον επονομαζόμενο ηχοεντοπισμό για να βρίσκουν το δρόμο τους. Εκπέμπουν έναν εξαιρετικά διαπεραστικό ήχο. Η συχνότητα του ήχου αυτού είναι τόσο υψηλή που το ανθρώπινο αυτί δεν είναι σε θέση να την συλλάβει. Ο ήχος ανακλάται στα διάφορα αντικείμενα που βρίσκονται γύρω απο την νυχτερίδα, παράγοντας έναν αντίλαλο, τον οποίο η νυχτερίδα συλλαμβάνει με τα μεγάλα και ευαίσθητα αυτιά της. Η ένταση αυτής της αντήχησης, η κατεύθυνση απο την οποία έρχεται και ο χρόνος που κάνει να φτάσει στο αυτί της επιτρέπουν στη νυχτερίδα να αποκτήσει μια είκονα για το τί βρίσκεται γύρω της. Αξιοποιώντας τον ηχοεντοπισμό, η νυχτερίδα είναι σε θέση να βλέπει ακόμα και στο απόλυτο σκοτάδι. Γι'αυτό οι νυχτερίδες κατορθώνουν να πετάνε τη νύχτα χωρίς να χτυπούν πουθενά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου