Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Το τέλος του κυνισμού

Κυνισμός: Ο κυνισμός αναγνωρίζει την απόσταση ανάμεσα στην ιδεολογική μάσκα και στην πραγματικότητα, εξακολουθεί όμως να βρίσκει λόγους για να κρατήσει τη μάσκα. Ο κυνισμός δεν είναι μια ευθέως ανήθικη θέση, είναι μάλλον η ηθικότητα στην υπηρεσία της ανηθικότητας. Το μοντέλο της κυνικής σοφίας είναι να συλλαμβάνει την εντιμότητα ως την υψηλότερη μορφή ατιμίας και την ηθική ως την υψηλότερη μορφή ακολασίας ή την αλήθεια ως την αποτελεσματικότερη μορφή ψεύδους. Σύμφωνα με την προσέγγιση ενός αμφιλεγόμενου στοχαστή, κυνισμός είναι να μην πιστεύεις σε κάτι αλλά να πράττεις σαν να πιστεύεις σε αυτό, υιοθετώντας έτσι ένα κυνικό σύνδρομο ως στάση ζωής. Πρόκειται για μια συνθήκη που έχει τρομακτικές συνέπειες σε σχέση με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας και εισάγει, από μια άλλη σκοπιά, τη γνωστή κριτική περί της κυνικής κοινωνίας όπου το σύστημα νομιμοποιείται μέσω της δυσπιστίας απέναντι σε αυτό.
Στον αντίποδα ο προσκοπισμός, που γαλούχησε και γαλουχεί παιδιά με τις Αρχές του και το προσωπικό παράδειγμα. Στάση ζωής, αυτονόητη μέσα στο Προσκοπικό Σύστημα, άντε και στην Τοπική Εφορεία. Από εκεί και πάνω η διοίκηση έχει δικούς της κανόνες. Κατά καιρούς όλοι μας, όλο και κάτι έχουμε ακούσει. Κάτι που έγινε και καμία σχέση δεν είχε με τις Αρχές και το προσωπικό παράδειγμα. Κάτι που κάποιοι έκαναν, κάποιοι σκέπασαν, κάποιοι ήξεραν και δεν μίλησαν. Ε και; Συγκάλυψη; Συναλλαγή; Α, όλα κι όλα. Δε γίνεται να διοικείς με το σταυρό στο χέρι. Η διοίκηση οφείλει να στηρίζει τους φίλους της. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Όποιος μιλάει για ήθος είναι υποκριτής και θέλει το κακό του Σώματος. Κι ο ένας δείχνει τον άλλον. Κι αυτό εμείς το δεχτήκαμε, σαν αναγκαίο κακό (έστω), που δεν μας αφορά άμεσα (τουλάχιστον). Εμάς μας ενδιαφέρει το «προσκοπικό παιχνίδι». Δεν ασχολούμαστε μ’ αυτά. Και συνεχίσαμε. Και γίναμε σιγά – σιγά κυνικοί.
Αδέλφια, η Κίνηση χρειάζεται τομές. Απαιτήστε οι άνθρωποι που ασκούν διοίκηση να είναι το προσωπικό παράδειγμα για σας σε ικανότητα και χαρακτήρα και να σας κάνουν καλύτερους, ακριβώς όπως κάνετε κι εσείς με τα παιδιά σας. Και αν υπάρχει κάτι που κάθε σκεπτόμενος βαθμοφόρος οφείλει να κάνει, σήμερα κιόλας, με ευαισθησία πάνω απ’ όλα απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στις επόμενες γενιές αυτό είναι…
να σκοτώσει τον κυνισμό μέσα του.

5 σχόλια:

  1. Φίλε μου Κώστα
    Χαίρομαι που, αν και είσαι μέλος πλέον του Δ.Σ., συνεχίζεις την επικοινωνία από τον προσκοπικό χώρο του blog σου, που δημιούργησες.
    Προσπάθησε να παραμείνεις αυτός που ήσουν μέχρι τώρα, γιατί, όπως σωστά αναφέρεις η "Διοίκηση" έχει τους δικούς της κανόνες.
    Βέβαια δεν θα τόλεγα με σιγουριά ότι γινόμαστε "Κυνικοί", σαν Βαθμοφόροι, όταν ασκούμε Διοίκηση, μάλλον είναι λίγο υπερβολικός ο όρος και ο χαρακτηρισμός αυτός, γιατί σύμφωνα με τους Κυνικούς Αντισθένη, Διογένη, Κράτη, Φαιλίσκο, Μητροκλή, Βίωνα, Ονησίκριτο και άλλους, ύψιστο ηθικό αγαθό είναι η ανεξαρτησία από τον γύρω κόσμο και η περιφρόνηση των υλικών αγαθών, η καρτερία, η εγκράτεια και η απάθεια, όπου ευτυχής είναι μόνο ο κάτοχος της γνώσης (σοφίας) και αυτός που ζει χωρίς καμμιά κοινωνική σύμβαση και χωρίς κανένα τεχνητό περιορισμό.
    Η κοινωνιολογική αντίληψή τους φτάνει μέχρι τον κοσμοπολιτισμό, ενώ η γνωσιολογία τους είναι μηδενιστική.
    Δεν νομίζω λοιπόν, φίλε μου Κώστα, ότι όλα αυτά είναι τα γνωρίσματα των Βαθμοφόρων μας, ίσως- ίσως, μόνο ότι κάποιοι από εμάς, σκεπτόμενοι εγωκεντρικά, είναι ευτυχείς νομίζοντας, ότι αυτοί και μόνο αυτοί, είναι κάτοχοι της "προσκοπικής γνώσης και σοφίας" και ως εκ τούτου ότι πρέπει αυτοί να εκλέγονται και να ασκούν "Διοίκηση" για δεκαετίες, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τα φαινόμενα που περιγράφεις.
    Ας παραδεχτούμε λοιπόν ότι ορισμένοι Βαθμοφόροι μας, όταν ασκούν "Διοίκηση", κάπου ξεχνούν το απλό προσκοπικό παιγνίδι και οι τρόποι που μετέρχονται, προκειμένου να επικρατήσουν στο προσκοπικό στερέωμα, απέχουν αρκετά από αυτά που διδάσκουμε στις προσκοπικές μας σχολές.
    Ας μην τους πούμε λοιπόν "κυνικούς", αλλά αδέλφια μας, που η ανθρώπινη φιλοδοξία και ματαιοδοξία και η λαχτάρα τους να "σώσουν" και να προσφέρουν στην προσκοπική κίνηση, τους έκανε να ξεφύγουν λίγο από το ορθρό προσκοπικό μονοπάτι.
    Γεια χαρά
    Με την αγάπη μου την προσκοπική

    Γιάννης Σμυρναίος
    Αγριόγατος
    Τακτικό Μέλος ΓΣ/ΣΕΠ

    ΥΓ.Αν θέλεις κατά την κρίση σου μπορείς να το δημοσιεύσεις στο blog σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Γιάννη

    Ούτως ή άλλως δεν θέλω να "κόβω" τίποτα, πολύ περισσότερο μάλλον το πολύ καλό σχόλιό σου, που φανερώνει άνθρωπο με γνώσεις και αναζητήσεις.
    Θα χαρώ να τα πούμε κι από κοντά. Στην ΓΣ ήσουν παρών;

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Κώστα
    Πάντα χαίρομαι να κουβεντιάζω με Βαθμοφόρους που έχουν ανοιχτά μυαλά και προσκοπικό πνεύμα. Μια ξαφνική αδιαθεσία με εμπόδισε να ταξιδέψω από το Χιλιομόδι, όπου μένω μόνιμα τα τελευταία χρόνια, αντί για την Αθήνα, προκειμένου να έχω καλύτερη ποιότητα ζωής και έτσι δεν είχα την ευκαιρία να σε γνωρίσω στη Γ.Σ. και να τα πούμε από κοντά.
    Οι σκέψεις μου, όπως εκφράζονται και στο σχόλιο μου, είναι απόρροια κάποιας μακρόχρονης εμπειρίας από την προσφορά μου στο ΣΕΠ, μιας και έχω υπηρετήσει κατά καιρούς σε όλες τις διοικητικές θέσεις, από Σύστημα, Τοπική, Περιφέρεια, Περιοχή, Δ.Σ., πλην εκείνης του Γενικού Εφόρου και τυχαίνει να γνωρίζω πολύ καλά, τους περισσότερους από τους σημερινούς "ταγούς" της κίνησής μας.
    Θα χαρώ και εγώ να τα πούμε κάποια στιγμή από κοντά, εξ 'αλλου το Χιλιομόδι δεν είναι μακριά για ένα ημερήσιο περίπατο.
    Με την αγάπη μου την προσκοπική
    Αγριόγατος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπορείς να μας πεις ποιος είναι ο αμφιλεγόμενος στοχαστής που λέει αυτά περί κυνισμού; Έστω ποιος λέει ότι η κυνική κοινωνία νομιμοποιείται μέσω της δυσπιστίας σε αυτή; Για να μην υποθέσουμε ότι είναι απλή αντιγραφή από το μπλογκ reflexivity που έκλεισε, αλλά κάτι που το κατανοείς και εσύ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πράγματι το συγκεκριμένο είναι από το reflexivity. Για τα υπόλοιπα δες το:
    http://www2.media.uoa.gr/people/demertzis/pages_gr/data/DEMERTZIS_EEPE2008.pdf
    Αν θέλεις, την επόμενη φορά, πες μας και το ονομά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή