Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011. Στην αυλή της εστίας μας επικρατεί μια έντονη αναστάτωση. Λυκόπουλα, Πρόσκοποι, Ανιχνευτές και Βαθμοφόροι ετοιμαζόμαστε για εκδρομή. Μα ανάμεσά μας είναι και κάποιοι ενθουσιασμένοι μα διστακτικοί γονείς! Κρατούν βαλίτσα, κάποιοι ακόμα και προσκοπικό σακίδιο! Περίεργο… Η Αρχηγός τους μαζεύει σε ένα δωμάτιο και εμείς επιβιβαζόμαστε στο πούλμαν.
Λίγη ώρα μετά προστίθενται στην παρέα μας 2 Ενωμοτίες ακόμα. Οι Κάστορες και οι Λύκοι. Κρατούν έναν φάκελο στα χέρια τους. Διαπραγματεύονται για να βγάλουν τον Ενωμοτάρχη και Υπενωμοτάρχη τους... Λίγο αργότερα ψάχνουν και κραυγή... Πολύ περίεργα πράγματα.
Η Χρυσομηλιά στο Περτούλι, ηλιόλουστη και καταπράσινη μας υποδέχεται! Τακτοποιούμαστε γρήγορα και κατευθυνόμαστε στο πέταλο. Περίεργο... Mαζί μας έρχονται και οι Κάστορες και οι Λύκοι. Στέκονται στο τέλος του πέταλου και ήσυχοι περιμένουν τη σειρά τους! Και η κραυγή τους ακούγεται «Με εμπειρία και σοφία, νέοι Πρόσκοποι κi εμείς. Περήφανοι... Γ-0-Ν-Ε-Ι-Σ»! Μα... ένα λεπτό... είναι οι γονείς του Συστήματος! Ήρθαν μαζί μας εκδρομή!!!???
 |
| Flying Fox για μικρα... |
 |
| ...και μεγάλα παιδιά! |
«Γέλια χαρά, γέλια χαρά, 15ου Συστήματος παιδιά»
Μάριον Καραλή (Λέαινα)
Α.Σ. 15ου Σ.Π. Κολωνού
Λάβαμε σε mail το παρακάτω κείμενο:
ΑπάντησηΔιαγραφή-----------------------------------
Ήμουν και γω από τους λίγους τυχερούς γονείς που το πρωϊνό της 25/3 ξεκινήσαμε από τη λέσχη του 15ου Συστήματος, με προορισμό το Περτούλι (Χρυσομηλιά) και με πρόγραμμα να ζήσουμε 3 μέρες μαζί με τα λυκόπουλα, τους προσκόπους και τους ανιχνευτές του Συστήματος. Τα παιδιά όντας συνηθισμένα να περνάνε καλά στις προσκοπικές και λυκοπουλικές εκδρομές δεν είχαν ίσως κάποια διαφορετικά συναισθήματα, εκτός από μια απορία για το πώς θα μπορούσαν να "συνυπάρξουν" σε δράσεις μαζί μας!
Από μας όμως όσοι σε παλαιότερα χρόνια (μέχρι και πριν 45!!) είχαν συμμετάσχει σε προσκοπικές εκδρομές ,μια ανατριχίλα και μια συγκίνηση που θα ξαναζούσαμε με το ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ, τη ζωή σε ενωμοτίες, με αρχηγό, κραυγές, δράσεις κλπ Προσκοπικά γνωρίσματα που μόνο σαν μνήμες υπήρχαν. Αντίθετα όσοι γονείς δεν είχαν ξαναζήσει κάτι τέτοιο ήταν γεμάτοι περιέργεια και όσο περνούσαν οι μέρες και με θαυμασμό για την προσκοπική ζωή, τις γνώσεις, την αλληλεγγύη, τη << δουλειά>> των βαθμοφόρων κλπ. Τελικά στο τέλος των 3 αυτών υπέροχων ημερών και αφού είχαμε κάνει νέους φίλους, είχαμε "παθιαστεί" στις ενωμοτίες μας, είχαμε παίξει λυκοπουλικά παιχνίδια με την Αγέλη, είχαμε μάθει κόμπους και πρώτες βοήθειες από την Ομάδα και είχαμε πάρει μαθήματα ωριμότητας και προβληματισμού για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα απ’ την Κοινότητα, επιστρέψαμε. Γυρίσαμε στην Αθήνα κουβαλώντας στις πολύ "βαριές" πια αποσκευές μας αναμνήσεις, εμπειρίες, φύση και ένα φυσικό θαυμασμό για ότι μας είχε συμβεί, αλλά και για ότι γενικά συμβαίνει στον Προσκοπισμό.
Παιδιά ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, και θέλουμε να επαναληφθεί.
Γειά χαρά
Γιάννης Ακτύπης