Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Πάντοτε ψηλά πετούμε...

Το Βουνό, το Δάσος, η Φύση γενικότερα είναι ο τόπος που το Προσκοπικό Παιχνίδι αποκτά άλλη διάσταση και δίνει την ευκαιρία στα παιδιά αλλά και στους Βαθμοφόρους να ζήσουν τη ζωή που ο Ιδρυτής της Κίνησης οραματίστηκε. Το Σαβατοκύριακο που μας πέρασε είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε "...ζωή προσκοπική", ανεβαίνοντας από το Σ.Σ. της Σφενδάλης στο αειθαλές εκκλησάκι του Αγίου Μερκουρίου στην Πάρνηθα.

Η προγραμματισμένη εκδρομή της Ομάδας, που οι Πρόσκοποι περίμεναν καρτερικά καιρό τώρα, ξεκίνησε με κρύο, συνεχίστηκε με βροχή, ξημερώθηκε με κεραυνούς και έληξε στο βαγόνι του τρένου της επιστροφής, όπου η ενωμοτία των Νυχτερίδων απέκτησε ένα νέο φίλο, τον Αϊντάι, μετανάστη από το Πακιστάν, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει "τι είναι οι Πρόσκοποι?"! Η απάντηση που πήρε ήταν η ίδια ακριβώς που πήρε και ο Αθ. Λευκαδίτης, πριν από 100 χρόνια. Το ενδιαφέρον ή έστω η περιέργεια ενός ξένου ανθρώπου μετατράπηκε μέσα σε μια μόνο στιγμή σε περηφάνεια, αφού οι Πρόσκοποι παρουσίαζαν με ιδιαίτερη χαρά και λαχτάρα τα κατορθώματά τους στο βουνό, από το οποίο μόλις είχαν κατέβει. Σε έναν άγνωστο άνθρωπο, που δεν τον γνώριζαν και που πιθανότατα δε θα τον ξανασυναντήσουν. Ας παραδειγματιστούμε εμείς, οι ενήλικες Βαθμοφόροι, από τη χαρά, τη λαχτάρα και κυρίως την περηφάνεια που έδειξε η Ενωμοτία των Νυχτερίδων. Τόσο, ώστε να την επιδείξουμε σε έναν άγνωστο και όχι μεταξύ μας!
Κόνδορας
Α.Σ. 24ου Σ.Α/Π. Κολωνού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου