Είναι ένα μικρό νησάκι, απέναντι από το παραλιακό χωριό Δροσιά, λίγο μετά τη Χαλκίδα, από την πλευρά της Στερεάς Ελλάδας. Δεν υπάρχει τίποτα πάνω στο νησάκι αυτό, εκτός από ένα εκκλησάκι. Επικοινωνία με τη στεριά; Μόνο με δικό σου μέσο, βάρκα ή φουσκωτό, μπορείς να περάσεις απέναντι.
Και πάνω στο νησάκι, μία Κατασκήνωση... Τα Λυκόπουλα του 15ου Συστήματος Προσκόπων Κολωνού, δεκαοκτώ στον αριθμό παρακαλώ, και οι Βαθμοφόροι τους. Καλό δεν ακούγεται;
Ξεκίνησα να επισκεφτώ την Κατασκήνωση, το περασμένο Σάββατο. Τα παιδιά ήταν ήδη στο Εγγλεζονήσι τις προηγούμενες δύο εβδομάδες, μια και είχε προηγηθεί η Κατασκήνωση της Ομάδας των Προσκόπων.
Φτάνοντας στη Δροσιά, τηλεφώνησα στην Αρχηγό. Μετά από λίγο, νά' σου στο μώλο ένα φουσκωτό, με τη Μάριον και τον Πέτρο, να μας πάρει. Πρώτη αίσθηση πολύ θετική. Ακόμα θετικότερη όμως ήταν η εντύπωση, καθώς αντίκρυσα το χώρο της Κατασκήνωσης. Ωραίες κατασκευές, χαρούμενη διακόσμηση και παντού ο μύθος των πειρατών, να κυριαρχεί διάχυτος.
Ήταν πραγματικά μία πολύ - πολύ όμορφη Κατασκήνωση, από αυτές που θα θέλαμε να βλέπουμε συχνότερα.
Ήταν η τελευταία μέρα της Κατασκήνωσης. Τα παιδιά μάζεψαν τα πράγματά τους και κατευθύνθηκαν προς τον ιστό. Σε λίγο η σημαία θα κατέβαινε για τελευταία φορά. Η συγκίνηση όλων ήταν φανερή, σημάδι ότι αυτές τις οκτώ ημέρες που ήταν εκεί, μικροί και μεγάλοι, αγάπησαν αυτό που έζησαν.
Ο πειρατής Μαυρογιάννης στο καθήκον, όπως και πέρσι...
Οι τελευταίες στιγμές...
Η αναμνηστική... Η καλύτερη!
Μπράβο στην Ακέλα και στο Επιτελείο της. Μπράβο στο 15ο Σύστημα!
Το πειρατικό φεύγει. Γεια σου Εγγλεζονήσι!
Mpravo paidia !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήMpravo !!